به گزارش واحد مرکزی خبر،‌ اقدامات رژیم شاه و امریکا در سال های ۴۰ تا ۴۲ برای نابودی اسلام و غارت کشور، امام خمینی (ره ) را برآن داشت تا با بیانیه ها و ایراد سخنرانی های مهم نقشه های شوم آنان را برملا کند.

رژیم شاه و استکبار جهانی که امام را به عنوان مانعی بر سر راه رسیدن به مطامع و مقاصد خود می دیدند تصمیم گرفتند ایشان را از سر راه بردارند.

سخنان امام در ۱۳ خرداد ۴۲ در مدرسه فیضیه که مصادف با عاشورای حسینی بود ، جزییات بیشتری را از جنایات رژیم و اربابان امریکایی و اسراییلی شاه برملا کرد، این سخنان خشم و نفرت مردم را از رژیم پهلوی افزایش داد.

در پی این سخنان، ماموران رژیم به دستور شاه، سحرگاه ۱۵ خرداد ۴۲ به خانه امام (ره) در قم یورش بردند، امام را دستگیر و به زندانی در تهران منتقل کردند.

روز به نیمه نرسیده بود که خبر دستگیری امام در سراسرایران پیچید و مردم در شهرهای مختلف از جمله قم ، تهران ، مشهد ، تبریز و ورامین دست به اعتراض زدند.

این اعتراضات ، قیامی خود جوش و مردمی بود و رژیم را برآن داشت تا در شهرهای قم ، تهران و ورامین برای جلوگیری از گسترش این حرکت مردمی ، معترضان را به گلوله ببندد.

در کنار این حرکت خودجوش مردمی که از پیوند ناگسستنی مردم و مراجع تقلید بر می خاست ، قیام ۱۵ خرداد کفن پوشان ورامین در تاریخ پر افتخار انقلاب اسلامی از رنگ و بوی خاصی برخوردار است.

مردم انقلابی ورامین و پیشوا که اکثر آنان کشاورزانی بودندکه با شنیدن خبر دستگیری امام از مزارع خود با در دست داشتن بیل و داس به همراه عزاداران مراسم دوازدهم محرم ( سوم امام حسین (ع) و روز بنی اسد) ، شهر پیشوا و روستای محمدآباد به سمت تهران برای اعتراض حرکت کردند.

ساواک پس از اطلاع از حرکت مردم به ژاندارمری مستقر در منطقه و گارد شاهنشاهی اعزامی ، دستور می دهد در پل باقرآباد راه را بر مردم ببندند و آن ها با فجیع ترین وضع ممکن کفن پوشان ورامین را به خاک و خون کشیدند.

عصر روز ۱۵ خرداد فرا رسید ، عده زیادی از مردم در شهرهای قم ، تهران و ورامین در این روز به شهادت رسیده بودند تا با خون آنان بذر انقلاب که به دست امام خمینی (ره) کاشته شده بود آبیاری شود و در بهمن ۵۷ به ثمر بنشیند.

حضرت امام خمینی(ره) درباره نقش و جایگاه مردم ورامین در پیروزی انقلاب اسلامی چنین فرمودند: ” آقایان محترم و جوانان معظم ورامین ، بر ما حق ویژه ای دارند ، آنها در ۱۵ خرداد جوانان خود را از دست دادند و برای اسلام فعالیت کردند.”