شهدای ایران، حضور نزدیک به یک دهه اصولگرایان در عرصه قدرت که از انتخابات شورای شهر دوم شروع شد، این توهم را در این جریان تقویت کرد، که برای همیشه در سطح اول قدرت در کشور خواهند ماند و نمی توان آن ها را از میزهایی که پشت آن قرار گرفته اند، جدا کرد. خیالی که با اتفاقات فتنه 88 و کوبیدن مدام بر طبل مرگ اصلاحات توسط اصولگرایان روز به روز تقویت می شد.
این توهم آنچنان قوی بود که اثر خودش را در انتخابات 92 گذاشت. اصولگرایان با خیال خام اعتماد همیشگی مردم به آن ها و همچنین با توجیهات صالح و اصلح، حاضر به وحدت نشدند و عرصه انتخابات را در حالی که فکرش را هم نمی کردند از دست دادند. روحانی رئیس جمهور شد و دیگر صحبت هایی نظیر روحانی اصلاح طلب نیست و یا روحانی مستقل بوده است و .... به قول قدما، رخت بعد از عیدی بود که به درد منار می خورد!
آن انتخابات گذشت اما نکته جالبی که هنوز هست، این است که انتخابات گذشته هیچ درسی برای این جریان نداشته است. اصولگرایان کماکان بیشتر بر طبل اختلاف می کوبند تا وحدت. حتی جلساتی که اخیراً ابوترابی از آن به عنوان جلسات وحدت نام برده است و توسط آیت الله جنتی، مهدوی کنی و یزدی تشکیل می شود را نمی توان به عنوان جلسات وحدت اصولگرایی حساب کرد. چرا که جایگاه این اشخاص بخصوص آیت الله جنتی قاعدتاً باید فرا جناحی باشد. ابوترابی نیز تاکید کرده است که: " این بزرگان همواره در مسائل کشور با هم تعامل و گفتگو دارند.... انتظار از این علما این است که در راستای وحدت قدم بردارند؛ چراکه نقش آنان در ارتقای وحدت اجتماعی و سیاسی کشور بسیار تاثیرگذار است."
بنابراین، جلسات وحدت بین اصولگرایان قطعاً باید در سطوح پایین تری برگزار شود. چرا که در گذشته هم افراد و هم جریان های اصولگرا نشان داده اند که در بزنگاه ها خیلی هم حرف این بزرگواران را حجت نمی دانند و به اجتهاد خود عمل می کنند. بنابراین بهتر است که جلسات در سطوح پایین تر و با حضور سیاسیون در عرصه اصولگرایی تشکیل شود تا نتیجه ملموس تری داشته باشد.
این عدم وحدت در حالی است که اصلاح طلبان از این فرصت نهایت استفاده را کرده و تا آنجا که می توانند در رسانه های خود بر آتش این اختلاف می دمند و صد البته جریانی را که هدف قرار داده اند، جبهه پایداری است. جبهه پایداری، هم بیشترین اختلاف را با اصلاح طلبان دارد و حذفش از دایره اصولگرایی کار را برای اصلاحات راحت تر می کند و هم رفتار این جبهه در چند سال اخیر نشان داده است که پتانسیل بالایی برای عدم وحدت دارد. روزنامه ها و سايت هاي نزديك به جريان اصلاحات، تقريبا يك ماه است كه به صورت مداوم و زنجيره وار به اين موضوع مي پردازند و به پررنگ كردن اختلافات جبهه پايداري با ديگر گروه هاي اصولگرا اهتمام ويژه دارند. به نحوي كه ظاهرا گام اول استراتژي اين جريان براي پيروزي در انتخابات مجلس و خبرگان، انشقاق در بدنه اصولگرايي بيش از پيش است. ظاهراً اين استراتژي دو گام اساسي دارد: اول رودر رو قرار دادن جبهه پايداري با بدنه اصولگرايي و سپس نزديك كردن برخي اصولگرايان به جريان اعتدال و در نهايت شكستي ديگر براي اصولگرايان!
حال باید منتظر بود و دید که آیا گروه های مختلف جناح اصولگرا می توانند مانند سال های نه چندان دور، دور یک میز جمع شوند و یا اینکه عدم وحدت به یک رویه همیشگی در این جریان بدل خواهد شد.
منبع: رویش نیوز
این توهم آنچنان قوی بود که اثر خودش را در انتخابات 92 گذاشت. اصولگرایان با خیال خام اعتماد همیشگی مردم به آن ها و همچنین با توجیهات صالح و اصلح، حاضر به وحدت نشدند و عرصه انتخابات را در حالی که فکرش را هم نمی کردند از دست دادند. روحانی رئیس جمهور شد و دیگر صحبت هایی نظیر روحانی اصلاح طلب نیست و یا روحانی مستقل بوده است و .... به قول قدما، رخت بعد از عیدی بود که به درد منار می خورد!
آن انتخابات گذشت اما نکته جالبی که هنوز هست، این است که انتخابات گذشته هیچ درسی برای این جریان نداشته است. اصولگرایان کماکان بیشتر بر طبل اختلاف می کوبند تا وحدت. حتی جلساتی که اخیراً ابوترابی از آن به عنوان جلسات وحدت نام برده است و توسط آیت الله جنتی، مهدوی کنی و یزدی تشکیل می شود را نمی توان به عنوان جلسات وحدت اصولگرایی حساب کرد. چرا که جایگاه این اشخاص بخصوص آیت الله جنتی قاعدتاً باید فرا جناحی باشد. ابوترابی نیز تاکید کرده است که: " این بزرگان همواره در مسائل کشور با هم تعامل و گفتگو دارند.... انتظار از این علما این است که در راستای وحدت قدم بردارند؛ چراکه نقش آنان در ارتقای وحدت اجتماعی و سیاسی کشور بسیار تاثیرگذار است."
بنابراین، جلسات وحدت بین اصولگرایان قطعاً باید در سطوح پایین تری برگزار شود. چرا که در گذشته هم افراد و هم جریان های اصولگرا نشان داده اند که در بزنگاه ها خیلی هم حرف این بزرگواران را حجت نمی دانند و به اجتهاد خود عمل می کنند. بنابراین بهتر است که جلسات در سطوح پایین تر و با حضور سیاسیون در عرصه اصولگرایی تشکیل شود تا نتیجه ملموس تری داشته باشد.
این عدم وحدت در حالی است که اصلاح طلبان از این فرصت نهایت استفاده را کرده و تا آنجا که می توانند در رسانه های خود بر آتش این اختلاف می دمند و صد البته جریانی را که هدف قرار داده اند، جبهه پایداری است. جبهه پایداری، هم بیشترین اختلاف را با اصلاح طلبان دارد و حذفش از دایره اصولگرایی کار را برای اصلاحات راحت تر می کند و هم رفتار این جبهه در چند سال اخیر نشان داده است که پتانسیل بالایی برای عدم وحدت دارد. روزنامه ها و سايت هاي نزديك به جريان اصلاحات، تقريبا يك ماه است كه به صورت مداوم و زنجيره وار به اين موضوع مي پردازند و به پررنگ كردن اختلافات جبهه پايداري با ديگر گروه هاي اصولگرا اهتمام ويژه دارند. به نحوي كه ظاهرا گام اول استراتژي اين جريان براي پيروزي در انتخابات مجلس و خبرگان، انشقاق در بدنه اصولگرايي بيش از پيش است. ظاهراً اين استراتژي دو گام اساسي دارد: اول رودر رو قرار دادن جبهه پايداري با بدنه اصولگرايي و سپس نزديك كردن برخي اصولگرايان به جريان اعتدال و در نهايت شكستي ديگر براي اصولگرايان!
حال باید منتظر بود و دید که آیا گروه های مختلف جناح اصولگرا می توانند مانند سال های نه چندان دور، دور یک میز جمع شوند و یا اینکه عدم وحدت به یک رویه همیشگی در این جریان بدل خواهد شد.
منبع: رویش نیوز
