جانباز دفاع مقدس:
جانباز 70 درصد و از راویان دوران دفاع مقدس می گوید، در دفاع مقدس تعلق خاطر به جریان های سیاسی در میان سربازان اسلام به شدتی که اینک مطرح است وجود نداشت چرا که رزمندگان برای دفاع از کشور پا به صحنه گذاشته بودند و در این میان مرز بندی های سیاسی جایی در جبهه ها نداشت.
به گزارش شهدای ایران؛ جانباز 70 درصد و از راویان دفاع مقدس گفت: همه افراد و رزمندگان در دفاع مقدس دارای گرایش های سیاسی بودند و هر یک به نوبه خود بینش سیاسی خاص و مدنظر خویش را داشتند اما، این تفاوت در نگاه های سیاسی به دلیل اینکه رزمندگان برای دفاع از کشور و به فرمان امام در صحنه حضور داشتند به قدری کمرنگ و بی اثر بود که نمی توان مدعی آن شد که گرایشات سیاسی در این عرصه نقش داشتند.
ابوالفضل پناه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران، افزود: در دوران دفاع مقدس و در سال 64 بود که جامعه روحانیت یکی بود و بعد از آن این جامعه به دو بخش تبدیل شد و نظرهای سیاسی جدیدی مطرح شد و هر یک از افراد نیز به یکی از این دو جریان نزدیکی فکری بیشتری داشتند اما، موضوع سیاست و جریان های سیاسی در جبهه ها نقش بسیار کمرنگی داشت.
وی با اشاره به اینکه امام راحل در یکی از فرمایشات خود بیان کردند که اگر 124 هزار پیامبر را در اتاقی جمع کنند، هرگز مطلبی متفاوت از دیگری از زبان آنان شنیده نخواهد شد، گفت: رزمندگان انقلاب نیز در جبهه ها با وجود نگرش های مختلف خود، با توجه به اینکه برای دفاع از کشور، اسلام و ایمان خود در صحنه حضور پیدا کرده بودند همواره با یکدیگر در تعامل بودند و کمترین مشکلی با یکدیگر در این حوزه نداشتند که می توان این موضوع را یکی از برکات جنگ در هشت سال دفاع مقدس عنوان کرد.
این جانباز دفاع مقدس در ادامه با بیان اینکه، واقعیت های دوران دفاع مقدس به درستی به نسل های بعدی منتقل نشده است، گفت: همواره شاهد آن هستیم در بیان خاطره ها و واقعیت های دفاع مقدس به گونه ای غلو می شود که گویی این افراد ماورایی و دست نیافتنی بوده اند در حالی کهف شهدا نیز مانند دیگر انسان ها بوده و علاقه مندی هایی داشته اند که هر فرد دیگری نیز این علاقه مندی ها را دارد و تنها تفاوت شهدا با مردم دیگر آن بوده است که کمتر گناه کردند و مستحبات بیشتری نسبت به دیگران انجام دادند که این اعمال در نهایت سبب انتخاب آنان برای به شهادت رسیدنشان شده است.
پناه با یادآوری اینکه در جبهه ها رویدادهای طنز و تلخ بسیاری رخ داده است بر ضرورت بیان و نگارش این خاطرها تاکید کرد و گفت: در روایت ها آمده است که هر شهیدی با همان لباسی که به شهادت می رسد در روز قیامت محشور می شود و به این دلیل، برخی از رزمندگان به نحوی لباس خود را مرتب و پاکیزه نگاه می داشتند که دیگر همرزمانشان از تمیزی آن متعجب می شدند.
وی خاطرنشان کرد: برای اولین بار بود که به جبهه می رفتم و با شنیدن این مطلاب که با هر لباسی که بپوشیم با همان لباس در بهشت محشور می شویم لباس پاسداریم را به قدری تمیز نگه داشتم که برخی از همرزمانم شوخی های بسیاری را با من انجام می دادند.
پناه اضافه کرد: در حالی که لباسم را پوشیده بودم، ناگهان هواپیماهای عراقی مشغول بمباران مقر شدند و همه با فریاد می گفتند که روی زمین بخواب و من نیز روزی زمین خوابیدم و وقتی که بمباران تمام شد، همرزمانم با طعنه گفتند که بلند شو ببین چه خاکی روی لباسهایت نشسته است و من بلند که شدم، همه آن ها با تعجب می گفتند که چرا خاکی نشده ای و با خوشحالی گفتم که روی پنجه های پا و دستم به گونه ای قرار گرفتم که بدنم با زمین چند سانتی متر فاصله داشته باشد که به این علت است که لباسم تمیز مانده است.
این جانباز دفاع مقدس، با بیان اینکه شوخی افراد با یکدیگر بسیار خوب است اما، شوخی ها نباید در نهایت منجر به تمسخر و یا اهانت به دیگران شود، گفت: بسیاری از شهدایی که می شناسم افراد شوخ طبع و مهربانی بودند که در هنگام شوخی های خود به این موضوع توجه زیادی می کردند و جوانان نیز باید، نسبت به این موضوع توجه کرده و در رفتارهای خویش به این مسایل عنایت کافی را داشته باشند تا کسی از دست آنان در این برخوردها ناراحت نشود.
ابوالفضل پناه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران، افزود: در دوران دفاع مقدس و در سال 64 بود که جامعه روحانیت یکی بود و بعد از آن این جامعه به دو بخش تبدیل شد و نظرهای سیاسی جدیدی مطرح شد و هر یک از افراد نیز به یکی از این دو جریان نزدیکی فکری بیشتری داشتند اما، موضوع سیاست و جریان های سیاسی در جبهه ها نقش بسیار کمرنگی داشت.
وی با اشاره به اینکه امام راحل در یکی از فرمایشات خود بیان کردند که اگر 124 هزار پیامبر را در اتاقی جمع کنند، هرگز مطلبی متفاوت از دیگری از زبان آنان شنیده نخواهد شد، گفت: رزمندگان انقلاب نیز در جبهه ها با وجود نگرش های مختلف خود، با توجه به اینکه برای دفاع از کشور، اسلام و ایمان خود در صحنه حضور پیدا کرده بودند همواره با یکدیگر در تعامل بودند و کمترین مشکلی با یکدیگر در این حوزه نداشتند که می توان این موضوع را یکی از برکات جنگ در هشت سال دفاع مقدس عنوان کرد.
این جانباز دفاع مقدس در ادامه با بیان اینکه، واقعیت های دوران دفاع مقدس به درستی به نسل های بعدی منتقل نشده است، گفت: همواره شاهد آن هستیم در بیان خاطره ها و واقعیت های دفاع مقدس به گونه ای غلو می شود که گویی این افراد ماورایی و دست نیافتنی بوده اند در حالی کهف شهدا نیز مانند دیگر انسان ها بوده و علاقه مندی هایی داشته اند که هر فرد دیگری نیز این علاقه مندی ها را دارد و تنها تفاوت شهدا با مردم دیگر آن بوده است که کمتر گناه کردند و مستحبات بیشتری نسبت به دیگران انجام دادند که این اعمال در نهایت سبب انتخاب آنان برای به شهادت رسیدنشان شده است.
پناه با یادآوری اینکه در جبهه ها رویدادهای طنز و تلخ بسیاری رخ داده است بر ضرورت بیان و نگارش این خاطرها تاکید کرد و گفت: در روایت ها آمده است که هر شهیدی با همان لباسی که به شهادت می رسد در روز قیامت محشور می شود و به این دلیل، برخی از رزمندگان به نحوی لباس خود را مرتب و پاکیزه نگاه می داشتند که دیگر همرزمانشان از تمیزی آن متعجب می شدند.
وی خاطرنشان کرد: برای اولین بار بود که به جبهه می رفتم و با شنیدن این مطلاب که با هر لباسی که بپوشیم با همان لباس در بهشت محشور می شویم لباس پاسداریم را به قدری تمیز نگه داشتم که برخی از همرزمانم شوخی های بسیاری را با من انجام می دادند.
پناه اضافه کرد: در حالی که لباسم را پوشیده بودم، ناگهان هواپیماهای عراقی مشغول بمباران مقر شدند و همه با فریاد می گفتند که روی زمین بخواب و من نیز روزی زمین خوابیدم و وقتی که بمباران تمام شد، همرزمانم با طعنه گفتند که بلند شو ببین چه خاکی روی لباسهایت نشسته است و من بلند که شدم، همه آن ها با تعجب می گفتند که چرا خاکی نشده ای و با خوشحالی گفتم که روی پنجه های پا و دستم به گونه ای قرار گرفتم که بدنم با زمین چند سانتی متر فاصله داشته باشد که به این علت است که لباسم تمیز مانده است.
این جانباز دفاع مقدس، با بیان اینکه شوخی افراد با یکدیگر بسیار خوب است اما، شوخی ها نباید در نهایت منجر به تمسخر و یا اهانت به دیگران شود، گفت: بسیاری از شهدایی که می شناسم افراد شوخ طبع و مهربانی بودند که در هنگام شوخی های خود به این موضوع توجه زیادی می کردند و جوانان نیز باید، نسبت به این موضوع توجه کرده و در رفتارهای خویش به این مسایل عنایت کافی را داشته باشند تا کسی از دست آنان در این برخوردها ناراحت نشود.
