به گزارش شهدای ایران  از ایسنا, کرم‎خدا ابراهیمی آهنگران در سال 1334 در روستای «دره‎باغ» خرم‎آباد لرستان به دنیا آمد.

وی از طرف تیپ 57 حضرت ابوالفضل(ع) لرستان به جبهه‎ ها اعزام و فرماندهی گردان «ثارالله» را برعهده گرفت و سرانجام در روز 13 آذرماه 1363 در منطقه عملیاتی «زبیدات» عراق بر اثر اصابت ترکش به سرش به شهادت رسید.

وصیت‎نامه شهید کرم‎خدا ابراهیمی:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

سلام بر تواى امام عزیز، اى كوه حلم و تقوا،اى خلیفه‏‌الله، مرا ببخش كه بیش از این نتوانستم در جهت حاكمیت الله در زمین تو را یارى كنم. اى كاش مى‎توانستم صدها بار زنده شوم و دوباره اینگونه بمیرم. ... وصیت من پیامى است به همه نسل‌هاى آینده تاریخ بشرى. پیغامى است كه براى همه پرچمداران توحید دارم، پیغامى كه از شهیدان دارم. من خود مدعى سخنى نیستم بلكه سخنان ده‌ها هزار شهید است و محور خطاب‌شان به آیندگان و بازماندگان، وحدت، پشتیبانی ولایت فقیه، نفى مستكبران و اتخاذ حق مظلومان از ظالمان در همه جهان است.

وحدت اساس تشكیلات سالم است و ولایت خون‏‌بهاى مظلومیت تاریخ از آدم تا خاتم بوده و ولایت‌فقیه تــداوم‎بخش نداى بر حق مظلومان در زمان غیبت كبرى. ولایت فقیه حبل‎المتین مظلومان است كه با تكیه بر اسلام می‎تواند حق نسل مستضعف را از ظالمان بگیرد.

جامعه منهاى ولایت فقیه به مثابه انسان منهاى روح است.

اى كاش روشنفكران دنیا این مسئلـه را در تمامى جوامع تا آنجا كه تاریخ مى‎بینند تحقیق مى‎كردند و آن وقت جهانیان مى‎فهمیدند كه هیچ حكومتى در تاریخ گذشته انسانى‎تــــــر از حكومت انبیاء و بعد از آن هیچ نظامى عادل‏‌تر و اساسی‎تر از نظام حاكم بر مدینه در زمان پیامبر خاتم (ص) و به دنبال آن حكومـــــت چند ساله حضرت على ( ع) نبوده است و هیچ جامعه‎اى ایده‎آل‏‌تر از جامعه‎اى كه براساس ولایت فقیه بنیانگذارى شود وجود نداشـــته اســت.

اینك كه در آستانه شهادت هستم، مسئولیت دارم که نداى بر حق شهداء را براى مظلومان كه تنها مخاطبان اینانند بیان كنم و به آنها بگویم تنها مسیرى كه مى‎تواند حق از دست رفته پدران‌مان و خودتان را از دیكتاتورهای موجود بگـیرد، مـــسیرى است كه تكیه‎گاهش ولایت فقیه باشد.

پروردگارا تو را قسم مى‎دهم به خون حسین(ع) و به عــــــــزت زهرا(س) شهادت را نصیب ما بگردان، شاید با این جانى که تا حالا در اختیار نفـــس اماره بوده در این آخر بتوانم بـــــا یاران حسین (ع) هم‎صحبت شویم.

پروردگارا صبر و ایمان را به پدرم و مادرم عنایت بفرما. پدر عزیز و بزرگوارم ... مى‎دانم كه فرزندى نبوده‎ام كه به تو خدمت كنم اما براى خاطر خداوند مرا ببخشید.

مادر مهربان آن رنـــــج و شب بیدارى‎ها را به من حلال كن. خجلم در عوض این همه زحمــتی كه كشیده‎اى. حلال كنید و همیشه صبور باشید.

برادرانم، شما را به خداوند كه بــزرگترین قدرت است قسم می‎دهم همیشه پیرو خط امام خمینی باشید و ... اما همسرم و فرزندانم، حلالم كنید. مى‎دانم فردى نبودم كه بتوانم آرزوهاى شما را برآورده سازم اما باز با این همه بدى كه براى شما داشتم حلالم كنید.

همچنین به فرزندانم توصیه می‎کنم حتما به مدرسه بروند و درسشان را ادامه دهند.

در پـــایان از خانواده سوگوارم می‎خواهم كه در فراقم صبور باشند.