در حالی که جستجو برای یافتن ردی از هواپیمای مفقود شده مالزیایی همچنان بی نتیجه باقی مانده، گمانه زنی ها حاکی از بکارگیری روبات های زیر دریایی برای جستجوی بستر تاریک اقیانوس و یافتن ردی از لاشه هواپیما است.
به گزارش شهداي ايران به نقل از مهر: وسایل خودکار زیردریایی یا همان AUV ها، هواپیمای 447 ایر فرانس را دو سال پس از سقوطش در اقیانوس اطلس جنوبی در سال 2011، یافتند و احتمالا برای جستجوی هواپیمای مفقود شده خطوط هوایی مالزی نیز به کار گرفته شوند البته اگر مقامات بتوانند منطقه جستجو را محدود کنند.
"دیوید گالو" مدیر پروژه های خاص در موسسه اقیانوس شناسی وودز هول و سرپرست گروه جستجوی هواپیمای کمشده ایر فرانس گفت: کشتی جستجوگر استرالیا که به دنبال این هواپیما می گردد یک زیردریایی خودکار دارد. این روبات زیردریایی که توسط شرکت بلوفین روبوتیکس در ماساچوست آمریکا ساخته شده است احتمالا به زودی برای جستجوی لاشه هواپیما، به آب انداخته خواهد شد.
این موسسه آمادگی خود را برای یافتن هواپیمای مالزی اعلام کرده اما تاکنون در این جستجو حضور نداشته است.
گالو گفت: مطمئن است که هواپیمای مالزیایی در نهایت پیدا خواهد شد.
منطقه جستجوی هواپیمای مالزی 370 اکنون حدود 10 برابر بزرگ تر از منطقه جستجوی هواپیمای ایر فرانس است. درحالی است که چند روز پس از سقوط هواپیمای فرانسوی بقایای هواپیما بر روی آب شناور شده بود؛ تا کنون هیچ آثاری از هواپیمای مالزیایی بر روی آبهای منطقه یافت نشده است.
منطقه احتمالی سقوط این هواپیما در جنوب دریای هند تا غرب استرالیا وسعت دارد.
تا کنون گروه های جستجو آبهای این منطقه در عمق 800 تا سه هزار متر را بررسی کرده اند.
این روبات های زیر دریایی برای یافتن این هواپیما از سونار استفاده خواهد کرد چرا که آب بسیار عمیق و تاریک است و نمی توان بستر آن را مشاهده کرد. زیردریایی بلوفین می تواند تا عمق چهار هزار و پانصد متر پایین برود اما زیردریایی های دیگری هستند که بتوانند عمق بیشتری را پایین بروند.
محققان تاکید دارند یافتن هرگونه بقایایی از این هواپیما، منطقه جستجو را کوچک تر می کند چرا که با استفاده از مدلسازی رایانه ای در مورد آخرین وضعیت هواپیما، بادها و جریانهای اقیانوسی می توان به محل سقوط آن پی برد.
بستر دریا نقش مهمی را در مدت زمان جستجوی لاشه هواپیما ایفا می کند چرا که اگر هواپیما در منطقه مسطحی قرار گرفته باشد شناسایی آن آسان تر از آن است که این لاشه در منطقه ناهموار افتاده باشد. اگر داده های سونار ردی از لاشه احتمالی یافته باشد زیر دریایی می تواند برای تایید یافته خود را از آن عکس بگیرد.
گالو می گوید باید این هواپیما را پیدا کنیم نه فقط به خاطر خانواده های مسافران آن بلکه به خاطر آینده صنعت هواپیمایی و هوا فضا.
پرواز ۳۷۰ هواپیمایی مالزی (ام‌اچ ۳۷۰) پرواز یک هواپیمای بوئینگ ۷۷۷ متعلق به شرکت هواپیمایی مالزی است که در ۸ مارس ۲۰۱۴ از کوالالامپور، پایتخت مالزی، با ۲۳۹ مسافر تبعهٔ ۱۴ کشور گوناگون عازم پکن بود اما به دلیل نامعلومی پس از تغییر مسیر تماس آن با رادار با آن قطع و ناپدید شد.
عملیاتی بین‌المللی برای پیدا کردن این هواپیما توسط بیش از ۲۶ کشور در جریان است و گفته می‌شود بزرگ‌ترین عملیات جستجو در تاریخ است. این عملیات در ابتدا در خلیج تایلند و دریای جنوبی چین آغاز شد و پس از آن به تنگه مالاکا و دریای آندامان و بعد به اقیانوس هند گسترش یافت.
"دیوید گالو" مدیر پروژه های خاص در موسسه اقیانوس شناسی وودز هول و سرپرست گروه جستجوی هواپیمای کمشده ایر فرانس گفت: کشتی جستجوگر استرالیا که به دنبال این هواپیما می گردد یک زیردریایی خودکار دارد. این روبات زیردریایی که توسط شرکت بلوفین روبوتیکس در ماساچوست آمریکا ساخته شده است احتمالا به زودی برای جستجوی لاشه هواپیما، به آب انداخته خواهد شد.
این موسسه آمادگی خود را برای یافتن هواپیمای مالزی اعلام کرده اما تاکنون در این جستجو حضور نداشته است.
گالو گفت: مطمئن است که هواپیمای مالزیایی در نهایت پیدا خواهد شد.
منطقه جستجوی هواپیمای مالزی 370 اکنون حدود 10 برابر بزرگ تر از منطقه جستجوی هواپیمای ایر فرانس است. درحالی است که چند روز پس از سقوط هواپیمای فرانسوی بقایای هواپیما بر روی آب شناور شده بود؛ تا کنون هیچ آثاری از هواپیمای مالزیایی بر روی آبهای منطقه یافت نشده است.
منطقه احتمالی سقوط این هواپیما در جنوب دریای هند تا غرب استرالیا وسعت دارد.
تا کنون گروه های جستجو آبهای این منطقه در عمق 800 تا سه هزار متر را بررسی کرده اند.
این روبات های زیر دریایی برای یافتن این هواپیما از سونار استفاده خواهد کرد چرا که آب بسیار عمیق و تاریک است و نمی توان بستر آن را مشاهده کرد. زیردریایی بلوفین می تواند تا عمق چهار هزار و پانصد متر پایین برود اما زیردریایی های دیگری هستند که بتوانند عمق بیشتری را پایین بروند.
محققان تاکید دارند یافتن هرگونه بقایایی از این هواپیما، منطقه جستجو را کوچک تر می کند چرا که با استفاده از مدلسازی رایانه ای در مورد آخرین وضعیت هواپیما، بادها و جریانهای اقیانوسی می توان به محل سقوط آن پی برد.
بستر دریا نقش مهمی را در مدت زمان جستجوی لاشه هواپیما ایفا می کند چرا که اگر هواپیما در منطقه مسطحی قرار گرفته باشد شناسایی آن آسان تر از آن است که این لاشه در منطقه ناهموار افتاده باشد. اگر داده های سونار ردی از لاشه احتمالی یافته باشد زیر دریایی می تواند برای تایید یافته خود را از آن عکس بگیرد.
گالو می گوید باید این هواپیما را پیدا کنیم نه فقط به خاطر خانواده های مسافران آن بلکه به خاطر آینده صنعت هواپیمایی و هوا فضا.
پرواز ۳۷۰ هواپیمایی مالزی (ام‌اچ ۳۷۰) پرواز یک هواپیمای بوئینگ ۷۷۷ متعلق به شرکت هواپیمایی مالزی است که در ۸ مارس ۲۰۱۴ از کوالالامپور، پایتخت مالزی، با ۲۳۹ مسافر تبعهٔ ۱۴ کشور گوناگون عازم پکن بود اما به دلیل نامعلومی پس از تغییر مسیر تماس آن با رادار با آن قطع و ناپدید شد.
عملیاتی بین‌المللی برای پیدا کردن این هواپیما توسط بیش از ۲۶ کشور در جریان است و گفته می‌شود بزرگ‌ترین عملیات جستجو در تاریخ است. این عملیات در ابتدا در خلیج تایلند و دریای جنوبی چین آغاز شد و پس از آن به تنگه مالاکا و دریای آندامان و بعد به اقیانوس هند گسترش یافت.
