به گزارش شهدای ایران از تابناک،هر سال کنگره‌های فراوانی برای فرماندهان بزرگ جنگ تشکیل می‌شوند. جوانان بی‌تجربه‌ای که یکباره مرکز ثقل جنگ شدند و معادلات را تغییر دادند و صد البته جای تقدیر هم دارند. چنان که همه ما از جنگ، نام‌های بزرگ همت و باکری و باقری و چندین تن دیگر را می‌شناسیم؛ اما جنگ همهٔ اینها نبود؛ جنگ تنها نام فرماندهانی نبود که امروز زینت بخش خیابان‌ها و اتوبان هست؛ جنگ تنها فیلم زندگی شهید بابایی و کاوه نبود، بلکه جنگ رخدادی بود که زندگی‌ها را در سرتاسر ایران تحت‌الشعاع قرار داد؛ از محمد علی که در کوه‌های تربت جام چوپانی می‌کرد، تا پسر رشید ننه گیلانه که جسم بی‌حرکتش را برایش آوردند تا سال‌ها پرستارش باشد؛ از قاب عکسی که بیست سال روی دیوار خانه‌ای در زنجان نصب شده تا پلاک و چفیه‌ای که در کرمان آرام بخش دل داغداری است.
نام‌آوران را همه می‌شناسند و گمنامان را جز پدر و مادر داغدار کمتر کسی به یاد می‌آورد. مادرهایی که هنوز پنجشنبه‌ها با گلاب، سنگ قبر عزیزشان را شستشو می‌دهند و گذشت بیش از بیست سال هم نتوانسته مرهم فراموشی را بر داغ دل آنها بگذارد.