ملاقات خانم اشتون با یک محکوم فتنه بدون اطلاع وزارت اطلاعات و خارجه امکان‌پذیر نیست اما چرا این نهادها مسئولیت کار خود را به عهده نمی‌گیرند.
به گزارش شهداي ايران به نقل از سایت الف ضمن طرح این پرسش نوشت: حتی اگر این ملاقات با افراد غیرفتنه و یا حتی با فعالان فتنه در داخل وزارت امور خارجه هم صورت می‌گرفت، باز هم یک حادثه بزرگ بود. اما چرا حادثه بزرگ؟ علت این است؛ طی دو ماه گذشته این دومین بار است که یک هیئت خارجی به تهران می‌آید و در یکی از سفارتخانه‌های اروپایی با فعالان سیاسی مخالف، ملاقات می‌کند. نکته بسیار مهم این است که هیچ سازمان و نهاد و وزارتخانه‌ای مسئولیت هماهنگی و یا اطلاع داشتن از این ملاقات‌ها را به عهده نمی‌گیرد و حتی همگی آن را محکوم می‌کنند!!
الف یادآور می‌شود: اهل فن و افرادی که به امور دیپلماتیک آشنایی دارند، می‌دانند که امکان ندارد یک هیئت خارجی به ایران سفر کرده و بتواند بدون هماهنگی و برنامه‌ریزی قبلی، حتی لحظه‌ای اجازه داشته باشد که یک برنامه جداگانه داشته باشد و در شهر راه بیفتد و به این مکان و آن مکان برود. لذا بدون تردید این ملاقات‌ها باید با یک دستگاهی هماهنگ شده باشد. حتی اگر بگویند که مثلا هیئت پارلمان اروپا و یا خانم اشتون، بدون اجازه و اطلاع به این ملاقات‌ها رفته‌اند، وخامت موضوع بسیار بیشتر می‌شود. یعنی وزارت اطلاعات و نهادهای امنیتی وزارت خارجه آنقدر بی‌برنامه و بی‌حساب هستند که هیئت‌های عالی‌رتبه می‌توانند به طور آزادانه هر برنامه‌های را اختیار کنند و اگر معتقد باشیم که این ملاقات‌ها هماهنگ شده است که در این صورت چرا هیچ نهادی «مسئولیت» آن را به عهده نمی‌گیرد؟ چرا نهادها و مسئولان ما عادت کرده‌اند که مسئولیت اقدامات خود را به عهده نگیرند و حتی آن را محکوم کنند؟
الف یادآور می‌شود: اهل فن و افرادی که به امور دیپلماتیک آشنایی دارند، می‌دانند که امکان ندارد یک هیئت خارجی به ایران سفر کرده و بتواند بدون هماهنگی و برنامه‌ریزی قبلی، حتی لحظه‌ای اجازه داشته باشد که یک برنامه جداگانه داشته باشد و در شهر راه بیفتد و به این مکان و آن مکان برود. لذا بدون تردید این ملاقات‌ها باید با یک دستگاهی هماهنگ شده باشد. حتی اگر بگویند که مثلا هیئت پارلمان اروپا و یا خانم اشتون، بدون اجازه و اطلاع به این ملاقات‌ها رفته‌اند، وخامت موضوع بسیار بیشتر می‌شود. یعنی وزارت اطلاعات و نهادهای امنیتی وزارت خارجه آنقدر بی‌برنامه و بی‌حساب هستند که هیئت‌های عالی‌رتبه می‌توانند به طور آزادانه هر برنامه‌های را اختیار کنند و اگر معتقد باشیم که این ملاقات‌ها هماهنگ شده است که در این صورت چرا هیچ نهادی «مسئولیت» آن را به عهده نمی‌گیرد؟ چرا نهادها و مسئولان ما عادت کرده‌اند که مسئولیت اقدامات خود را به عهده نگیرند و حتی آن را محکوم کنند؟
