تقريباً هيچ روزي نيست كه حوزه فرهنگ دولت يازدهم خبر‌ساز نشود. هر روز يك جنجال، شايعه و اتفاق كه هر كدام دامنه بازخوردهاي بسياري را به همراه دارد و معمولاً سرنخ همه دردسر‌ها به ساختمان قديمي وزارت ارشاد در ميدان بهارستان تهران باز مي‌گردد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از جوان، از ابتداي فعاليت دولت يازدهم، وزير ارشاد كه با رأي بالايي هم بر كرسي نشسته است، بار‌ها مجبور شده در برابر افكار عمومي درباره سخنان خود و اتفاقات حوزه مديريتش پاسخگو باشد كه معمولاً اين پاسخگويي‌ها با پذيرش اشتباه از سوي او و عقب‌نشيني از موضع قبلي‌اش همراه بوده است. انگار هنوز جنتي نمي‌داند چطور بايد سوار اسب فرهنگ شود كه اگر مي‌دانست امروز با پارادوكس دعوت يا عدم دعوت يك شاعر ضد‌انقلاب به جشنواره شعر انقلاب روبه‌رو نبوديم كه وزير آن را تكذيب كند و زير مجموعه‌اش آن را تأييد كنند و بر كار اشتباه خود اصرار بورزند.
از زمان آغاز به كار دولت يازدهم بسياري از قول‌هاي رئيس‌جمهور عملي نشده است اما كسي دنبال آنها را نگرفته و اعتراضي نشده. مذاكرات هسته‌اي آن طور كه مردم انتظار داشتند پيش نرفته اما باز هم كسي به آن اعتراض چنداني نداشته، گراني به كشور بازگشته اما مردم باز هم سكوت كرده‌اند و... اما در باب فرهنگ، آنقدر مسئله ريز و درشت به وجود آمد كه امروز مي‌گويند اگر قرار باشد از كابينه دولت دكتر روحاني كسي استيضاح شود، بي‌شك آن شخص علي جنتي خواهد بود. نه اينكه در مجلس چند نفر دشمن وزيري باشند كه خود با يكي از بيشترين آراي مثبت او را روانه وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامي كرده‌اند، بلكه جنتي نتوانسته است انتظاراتي را كه از يك وزير ارشاد مي‌رود، برآورده كند.
نگراني‌هايي كه وزير در حوزه فرهنگ به وجود آورده آنقدر بوده است كه رهبر انقلاب به صورت رسمي نگراني خود را از آن اعلام مي‌كنند و فرهنگ را مهم‌تر از مسائل اقتصادي مي‌دانند. وزير گرچه در پاسخ به اين نگراني رهبري اعلام لبيك مي‌كند اما هنوز مهر بيانيه لبيك خشك نشده است كه اتفاقي نو رخ مي‌دهد. روند اين همه اتفاقات ريز و درشت را تا كي مي‌توان به پاي تازه‌كار بودن دولت گذاشت؟ چند ماه ديگر بايد منتظر بود تا كشتي فرهنگ به سمت ساحل آرامش حركت كند؟ ناخدايي كه فقط كشتي را به سمت‌و‌سوي خط مي‌برد گرداب‌‌هاي پياپي برده تا همين جا هم اگر كشتي غرق نشده به خاطر بند قوي آن است نه تدبير ناخداي تازه كار!
هم اكنون بعد از چند ماه از آغاز فعاليت، علي جنتي اگر بخواهد براي انتهاي سال 92 آماري از فعاليت‌هاي وزارت ارشاد ارائه دهد، چه چيزي بيان خواهد كرد؟ اگر از آمار و ارقام دوري كنيم، صرف گفتن ايجاد فضاي جذب حداكثري كه حتي اصرار دارد شاعر ضد انقلاب و فيلمساز مخالف حكومت را به هر نحو ممكن به بند فرهنگي نظام بچسباند، چه چيزي عايدمان مي‌شود؟ به زور مي‌خواهند كساني را به فرهنگ ايران اسلامي بچسبانند كه بعضي‌هايشان بيش از سه دهه است كه هر جا نشست و برخاست داشته‌اند از آن انقلاب و حكومت برخاسته از آن اعلام برائت كرده و مي‌كنند. هزينه‌هايي كه اين التماس‌هاي بي‌جا براي جذب پوسيده‌هاي فراموش شده مي‌پردازند، قرار است از كدام خزانه پرداخت شود؟
وزارت ارشاد به تنهايي باعث شده است حساسيت‌ها بر عملكرد دولت افزايش پيدا كند، حداقل هم اكنون كميسيون فرهنگي و كميسيون اصل 90 مجلس اين وزارتخانه را زير ذره‌بين گرفته‌اند. نمايندگان منتقد دولت نيز از آشفته بازاري كه در حوزه فرهنگ به وجود آمده براي نقد دولت استفاده وافري برده‌اند و به خوبي از اين راه توانسته‌اند دولت يازدهم را زير سؤال ببرند. امروز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي پاشنه آشيل دولت شده است؛ پاشنه آشيلي كه يك روز سرداري را از اسب به زير خواهد كشيد و سرنوشت‌هاي بسياري را تغيير خواهد داد.
از زمان آغاز به كار دولت يازدهم بسياري از قول‌هاي رئيس‌جمهور عملي نشده است اما كسي دنبال آنها را نگرفته و اعتراضي نشده. مذاكرات هسته‌اي آن طور كه مردم انتظار داشتند پيش نرفته اما باز هم كسي به آن اعتراض چنداني نداشته، گراني به كشور بازگشته اما مردم باز هم سكوت كرده‌اند و... اما در باب فرهنگ، آنقدر مسئله ريز و درشت به وجود آمد كه امروز مي‌گويند اگر قرار باشد از كابينه دولت دكتر روحاني كسي استيضاح شود، بي‌شك آن شخص علي جنتي خواهد بود. نه اينكه در مجلس چند نفر دشمن وزيري باشند كه خود با يكي از بيشترين آراي مثبت او را روانه وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامي كرده‌اند، بلكه جنتي نتوانسته است انتظاراتي را كه از يك وزير ارشاد مي‌رود، برآورده كند.
نگراني‌هايي كه وزير در حوزه فرهنگ به وجود آورده آنقدر بوده است كه رهبر انقلاب به صورت رسمي نگراني خود را از آن اعلام مي‌كنند و فرهنگ را مهم‌تر از مسائل اقتصادي مي‌دانند. وزير گرچه در پاسخ به اين نگراني رهبري اعلام لبيك مي‌كند اما هنوز مهر بيانيه لبيك خشك نشده است كه اتفاقي نو رخ مي‌دهد. روند اين همه اتفاقات ريز و درشت را تا كي مي‌توان به پاي تازه‌كار بودن دولت گذاشت؟ چند ماه ديگر بايد منتظر بود تا كشتي فرهنگ به سمت ساحل آرامش حركت كند؟ ناخدايي كه فقط كشتي را به سمت‌و‌سوي خط مي‌برد گرداب‌‌هاي پياپي برده تا همين جا هم اگر كشتي غرق نشده به خاطر بند قوي آن است نه تدبير ناخداي تازه كار!
هم اكنون بعد از چند ماه از آغاز فعاليت، علي جنتي اگر بخواهد براي انتهاي سال 92 آماري از فعاليت‌هاي وزارت ارشاد ارائه دهد، چه چيزي بيان خواهد كرد؟ اگر از آمار و ارقام دوري كنيم، صرف گفتن ايجاد فضاي جذب حداكثري كه حتي اصرار دارد شاعر ضد انقلاب و فيلمساز مخالف حكومت را به هر نحو ممكن به بند فرهنگي نظام بچسباند، چه چيزي عايدمان مي‌شود؟ به زور مي‌خواهند كساني را به فرهنگ ايران اسلامي بچسبانند كه بعضي‌هايشان بيش از سه دهه است كه هر جا نشست و برخاست داشته‌اند از آن انقلاب و حكومت برخاسته از آن اعلام برائت كرده و مي‌كنند. هزينه‌هايي كه اين التماس‌هاي بي‌جا براي جذب پوسيده‌هاي فراموش شده مي‌پردازند، قرار است از كدام خزانه پرداخت شود؟
وزارت ارشاد به تنهايي باعث شده است حساسيت‌ها بر عملكرد دولت افزايش پيدا كند، حداقل هم اكنون كميسيون فرهنگي و كميسيون اصل 90 مجلس اين وزارتخانه را زير ذره‌بين گرفته‌اند. نمايندگان منتقد دولت نيز از آشفته بازاري كه در حوزه فرهنگ به وجود آمده براي نقد دولت استفاده وافري برده‌اند و به خوبي از اين راه توانسته‌اند دولت يازدهم را زير سؤال ببرند. امروز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي پاشنه آشيل دولت شده است؛ پاشنه آشيلي كه يك روز سرداري را از اسب به زير خواهد كشيد و سرنوشت‌هاي بسياري را تغيير خواهد داد.
