ما نتوانستیم هیچ مراسمی برای برادرمان بگیریم و تمام عزاداری‌هایمان هم کوتاه و در زمان‌های خاص بود تا ساواک و دستگاه‌های امنیتی بو نبردند و قبر شهید را پیدا نکنند.
به گزارش شهدای ایران به نقل از سیاست‌نامه، کمتر کسی است در ایران که نداند در 17 شهریور چه اتفاقی افتاده. جمعه‌ای که لقب خونین به خود گرفت و حالا بعد از چند دهه مردم ایران این روز را فراموش نمی‌کنند.
شاید بتوان گفت که شهدای این روز موثر در ثمربخشی انقلاب اسلامی نه تنها مغفول مانده‌اند بلکه کمترین حرکتی برای آشنایی نسل جدید با آنان صورت نگرفته است. یکی از این شهدا، علیرضا لقمانی است. علیرضا لقمانی که مزارش گمنام و بی نام و نشان است زمانی که تیر می‌خورد توسط دو نفر از دوستانش در صندوق عقب اتومبیلی جاسازی شده و به لواسان برده می‌شود.
این‌ها را برادر شهید لقمانی تعریف می‌کند و ادامه می‌دهد: خانواده هیچ خبری از علیرضا نداشتند تا اینکه یکی از دوستان خبر شهادت او را برای ما آورد و گفت شبانه در یکی از باغ‌های اطراف لواسان به خاک سپرده شد. مادر ما هم که بی‌تابی می‌کرد همان شبانه راهی لواسان شد تا صبح زود سر مزار برادرمان حاضر شود.
برادر شهید لقمانی می‌گوید: ما نتوانستیم هیچ مراسمی برای برادرمان بگیریم و تمام عزاداری‌هایمان هم کوتاه و در زمان‌های خاص بود تا ساواک و دستگاه‌های امنیتی بو نبردند و قبر شهید را پیدا نکنند.
وی تصریح کرد: اگر قبر شهدا را پیدا می‌کردند جنازه‌ها را نبش کرده و به جاهای نامعلومی می‌بردند.
