اگرچه فیلمیران پخش فیلمهای خوب و ماندگاری را نیز در کارنامه خود دارد اما تولید تنها فیلم حامی فتنه سال گذشته و پخش هر ۲ فیلمی که امسال درباره فتنه بوده قابل تامل است.
به گزارش شهداي ايران به نقل از فارس، مدیرعامل دفتر پخش فیلمیران که این روزها به شدت درگیر آماده کردن کپی‌های دیجیتال فیلم و رساندن آن به سینماهایی است که متقاضی نمایش فیلم هستند و قرار است رکود سینما را فروش فیلم جبران کند در گفت و گویی با یکی از سایت‌های خبری اعلام کرد: امسال پخش فیلمهای «قصه‌ها»به کارگردانی رخشان بنی اعتماد، «رد کارپت» رضا عطاران، «معراجی‌ها» به کارگردانی مسعود ده نمکی، «چ» ابراهیم حاتمی کیا، «کلاشینکف»سعید سهیلی و «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان را بر عهده گرفته‌ایم… .سرتیپی در خصوص اینکه آیا فیلم «عصبانی نیستم» برای اکران منعی دارد گفت: این فیلم برای اکران هیچ مشکلی ندارد.
«عصبانی نیستم» زندگی دانشجوئیست که در اثر درگیری های سیاسی ستاره دار شده و از دانشگاه اخراج می‌شود اما نامزد وی درس خود را در همان دانشگاه ادامه می‌دهد. کارگردان سعی دارد به مخاطب بفهماند، که او به هردری میزند درها باز نمی‌شود. این فیلم با انصراف تهیه کننده و اقدام هوشمندانه دبیر جشنواره رقابت جشنواره را ادامه نداد اما با این حال مدیرعامل دفتر پخش فیلمیران عنوان می کند که فیلم برای پخش هیچ مشکلی ندارد.
با نگاهی به کارنامه او در قبال برخی فیلم ها متوجه می شویم که قرار گرفتن عصبانی نیستم در فهرست فیلم های فیلمیران حکایت دیگری غیر از « پخش» دارد. سرتیپی در سال ۹۰ فیلم سینمایی«پل چوبی» را هم تهیه کرده است. فیلمی که به لحاظ پرداخت و شکل ارائه دروغ های رایج درباره فتنه ۸۸ از فیلم های تولید شده تا آن سال صریح تر بود. فیلم حوادث اجتماعی ـ سیاسی را به عنوان بستری برای جدایی امیر و نازلی در سال ۷۸ و وصال اتفاقی آنها در سال ۸۸ معرفی می‌کند و اشاره‌ای مستقیم به فروپاشی زندگی آنها دارد. این فیلم به ورود خبرنگارخارجی و دستگیری آن در اغتشاشات و تلاش همدلانه! برای آزادی آن به صورت مستقیم اشاره دارد؛ موردی که تاکنون در فیلمهای از این دست نداشتیم.
در مورد فیلم «عصبانی نیستم» هم اگرچه تولید آن غیرقانونی است اما گویا در پشت پرده این فیلم حامیانی وجود دارد که امروز فیلمیران می تواند بدون نگرانی از نمایش فیلم و مجوزهای لازم پخش آن را اعلام کند. تهیه کننده فیلم که کارگردان آن هم به شمار می آید تقاضای پروانه ساخت خود را در تاریخ ۲۴ فروردین ۹۲به اتحادیه تهیه‌کنندگان ارایه می دهد و اتحادیه هم تنها تقاضای پروانه و مدارک ارایه شده اعم از خلاصه داستان، فیلمنامه کامل و لیست عواملی که در ساخت فیلم نامبرده شده است توجه می‌کند و در نهایت ۲۶ فروردین ماه تقاضا را به وزارت ارشاد ارایه می‌کنند. در شورای پروانه ساخت فیلمنامه به دلیل سیاه نمایی موجود در اثر، ارجاعات آن به فتنه و پایان بندی که به مرگ پدر دختر منجر می‌شود رد می‌شود. در مرحله بعدی که تقاضای پروانه ساخت توسط رضا درمیشیان ارایه می شود فیلمنامه توسط شورای پروانه ساخت تایید می‌شود اما به شرط اصلاح که با اصلاحات بالاخره در تاریخ ۲۱ خردادماه پروانه ساخت فیلم «من عصبانی نیستم» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی رضا درمیشیان توسط ارشاد صادر می‌شود.
رضا درمیشیان از ضعف مدیریت و تغییر و تحولات در وزارت ارشاد و حمایت دوستان بهره برده و فیلم اجتماعی را به فیلم سیاسی تبدیل می‌کند و بر خلاف فیلمنامه مصوب ارشاد (۲۱ خردادماه) فیلم را ساخت . ناظران ارشاد هم وقتی با فیلم ساخته شده مواجه شدند زیر بار اجازه اکران نمی‌روند اما با رفت و آمدهای درمیشیان و حمایت حامیان (که در اکثر شوراها حضور دارند) بخش‌هایی از فیلم اصلاح و در جشنواره به نمایش درآمد. جالب است که کارگردان به دلیل حضور حامیان در ابتدا زیربار اصلاح فیلم نمی‌رفت اما بالاخره بخش‌هایی اصلاح شد اما در تیتراژ پایانی نام بازیگرانی که بخش‌های مربوط به آنها حذف شده بود (مصاحبه شونده اعدامی) در جشنواره فیلم فجر وجود داشت، مخاطب چون عادت به دیدن تیتراژ ندارد، توجه کسی را جلب نکرد و در نهایت فیلم بدون سانسور در جشنواره برلین که سابقه سیاسی بودن این جشنواره بر هیچ کس پوشیده نیست به نمایش درآمد.
اگرچه انتخاب فیلم برای پخش، حق هر شرکت پخشی است و فیلمیران نیز پخش فیلم های خوب و ماندگاری را نیز در کارنامه خود دارد اما کنار هم گذاشتن تولید فیلم پل چوبی و پخش فیلم های عصبانی نیستم و قصه ها نتیجه دیگری را به ذهن متبادر می کند که آقای سرتیپی و دوستانش درباره برخی فیلم ها و موضوعات فراتر از یک دفتر پخش عمل می کنند بطوریکه تنها فیلم حامی فتنه سال گذشته توسط وی تولید و پخش هر دو فیلمی که امسال درباره فتنه بوده را نیز برعهده گرفته است.
«عصبانی نیستم» زندگی دانشجوئیست که در اثر درگیری های سیاسی ستاره دار شده و از دانشگاه اخراج می‌شود اما نامزد وی درس خود را در همان دانشگاه ادامه می‌دهد. کارگردان سعی دارد به مخاطب بفهماند، که او به هردری میزند درها باز نمی‌شود. این فیلم با انصراف تهیه کننده و اقدام هوشمندانه دبیر جشنواره رقابت جشنواره را ادامه نداد اما با این حال مدیرعامل دفتر پخش فیلمیران عنوان می کند که فیلم برای پخش هیچ مشکلی ندارد.
با نگاهی به کارنامه او در قبال برخی فیلم ها متوجه می شویم که قرار گرفتن عصبانی نیستم در فهرست فیلم های فیلمیران حکایت دیگری غیر از « پخش» دارد. سرتیپی در سال ۹۰ فیلم سینمایی«پل چوبی» را هم تهیه کرده است. فیلمی که به لحاظ پرداخت و شکل ارائه دروغ های رایج درباره فتنه ۸۸ از فیلم های تولید شده تا آن سال صریح تر بود. فیلم حوادث اجتماعی ـ سیاسی را به عنوان بستری برای جدایی امیر و نازلی در سال ۷۸ و وصال اتفاقی آنها در سال ۸۸ معرفی می‌کند و اشاره‌ای مستقیم به فروپاشی زندگی آنها دارد. این فیلم به ورود خبرنگارخارجی و دستگیری آن در اغتشاشات و تلاش همدلانه! برای آزادی آن به صورت مستقیم اشاره دارد؛ موردی که تاکنون در فیلمهای از این دست نداشتیم.
در مورد فیلم «عصبانی نیستم» هم اگرچه تولید آن غیرقانونی است اما گویا در پشت پرده این فیلم حامیانی وجود دارد که امروز فیلمیران می تواند بدون نگرانی از نمایش فیلم و مجوزهای لازم پخش آن را اعلام کند. تهیه کننده فیلم که کارگردان آن هم به شمار می آید تقاضای پروانه ساخت خود را در تاریخ ۲۴ فروردین ۹۲به اتحادیه تهیه‌کنندگان ارایه می دهد و اتحادیه هم تنها تقاضای پروانه و مدارک ارایه شده اعم از خلاصه داستان، فیلمنامه کامل و لیست عواملی که در ساخت فیلم نامبرده شده است توجه می‌کند و در نهایت ۲۶ فروردین ماه تقاضا را به وزارت ارشاد ارایه می‌کنند. در شورای پروانه ساخت فیلمنامه به دلیل سیاه نمایی موجود در اثر، ارجاعات آن به فتنه و پایان بندی که به مرگ پدر دختر منجر می‌شود رد می‌شود. در مرحله بعدی که تقاضای پروانه ساخت توسط رضا درمیشیان ارایه می شود فیلمنامه توسط شورای پروانه ساخت تایید می‌شود اما به شرط اصلاح که با اصلاحات بالاخره در تاریخ ۲۱ خردادماه پروانه ساخت فیلم «من عصبانی نیستم» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی رضا درمیشیان توسط ارشاد صادر می‌شود.
رضا درمیشیان از ضعف مدیریت و تغییر و تحولات در وزارت ارشاد و حمایت دوستان بهره برده و فیلم اجتماعی را به فیلم سیاسی تبدیل می‌کند و بر خلاف فیلمنامه مصوب ارشاد (۲۱ خردادماه) فیلم را ساخت . ناظران ارشاد هم وقتی با فیلم ساخته شده مواجه شدند زیر بار اجازه اکران نمی‌روند اما با رفت و آمدهای درمیشیان و حمایت حامیان (که در اکثر شوراها حضور دارند) بخش‌هایی از فیلم اصلاح و در جشنواره به نمایش درآمد. جالب است که کارگردان به دلیل حضور حامیان در ابتدا زیربار اصلاح فیلم نمی‌رفت اما بالاخره بخش‌هایی اصلاح شد اما در تیتراژ پایانی نام بازیگرانی که بخش‌های مربوط به آنها حذف شده بود (مصاحبه شونده اعدامی) در جشنواره فیلم فجر وجود داشت، مخاطب چون عادت به دیدن تیتراژ ندارد، توجه کسی را جلب نکرد و در نهایت فیلم بدون سانسور در جشنواره برلین که سابقه سیاسی بودن این جشنواره بر هیچ کس پوشیده نیست به نمایش درآمد.
اگرچه انتخاب فیلم برای پخش، حق هر شرکت پخشی است و فیلمیران نیز پخش فیلم های خوب و ماندگاری را نیز در کارنامه خود دارد اما کنار هم گذاشتن تولید فیلم پل چوبی و پخش فیلم های عصبانی نیستم و قصه ها نتیجه دیگری را به ذهن متبادر می کند که آقای سرتیپی و دوستانش درباره برخی فیلم ها و موضوعات فراتر از یک دفتر پخش عمل می کنند بطوریکه تنها فیلم حامی فتنه سال گذشته توسط وی تولید و پخش هر دو فیلمی که امسال درباره فتنه بوده را نیز برعهده گرفته است.
