دولت به جای صرف کردن وقت بیهوده برای مذاکرات و توجه بیش از حد به سیاست خارجی، به نیروها و تفکرات داخلی توجه کند. اگر امروز به خواسته های آنان در مورد خروج ایران از صحنه فعالیت های هسته ای پاسخ مثبت دهیم چه تضمینی وجود دارد که برای خارج سازی ایران از فعالیت های علمی دیگر جلوگیری نکنند. دولت نباید تنها به دادن امتیاز تکیه کند. هدفی که دولت در برابر مذاکراتی که با غرب و آمریکا دنبال می کند از نظر افکار عمومی شفاف نیست.
به گزارش شهداي ايران به نقل از فردا، یکی از کارشناسان برجسته مسائل اقتصادی کشور در خصوص نحوه سیاست گذاری های دولت در مسائل اقتصادی و اولویت قراردادن مسائل خارجی گفت: متاسفانه دولت، اصولی که در وصیت نامه امام راحل و قانون اساسی در زمینه استقلال اقتصادی آمده است را نادیده می گیرد و تمام هم و غم خود را صرف خروج از بن بست تحریم هایی که توسط غرب ایجاد شده گذارده است.
ابراهیم رزاقی ادامه داد: بارها بسیاری از سیاسیون داخل کشور و نخبگان سیاسی از جمله مقام معظم رهبری در صحبت هایشان به این مسئله اشاره کرده اند که باید مشکلات اقتصادی ایران با تکیه بر نیروهای داخلی حل شود، که در غیر این صورت بسیار ضربه پذیر خواهیم بود. حتی در قانون اساسی در جای جای متن خود اشاره به دخالت دولت در اقتصاد و گسترش تولید خصوصا تولیدات کشاورزی و توجه به اصل 44 دارد.
این اقتصاددان همچنین تاکید کرد: وابستگی ما از 14 میلیارد دلار قبل از انقلاب به 110 میلیارد دلار رسیده است یعنی رشد هشت برابری داشته است. این رویه نقطه مقابل آنچه که با اندیشه های امام مطابقت دارد می باشد.
وی در ادامه افزود: امروز می بایست شرایط اقتصادی بسیار بهتری نسبت به گذشته می داشتیم. در دولت گذشته زمانی که ایران مورد تحریم شدید قرار گرفت دولت تصمیم نگرفت که درونی فکر کند، یعنی کالاهایی را که دیگر نمی توانیم وارد کنیم با سرمایه گذاری دولت و استفاده از نخبگان در داخل تولید شود. دولت هیچ اقدامی برای تغییر ساختار واردات انجام نداد و تلاش نکرد که واردات را منحصر ماشین آلات و تکنولوژی کند و ورود کالای لوکس و کشاورزی را محدود نماید.
کارشناس مسائل اقتصادی کشور همچنین ادامه داد: در دوره آقای روحانی نیز همان دید لیبرالی ادامه دارد. آنها معتقدند که دولت فقط موظف است تنها وام دهد و نباید در امر تولید دخالت داشته باشد. از کسانی هم که به حق باید مالیات دهند مالیات نمی گیرد. این سیاست از زمان آقای هاشمی در این کشور بنا شده است. این تفکری است که با ادامه آن در ایران فقر چند برابر شد و بیکاری افزایش پیدا کرد و متاسفانه هیچ دولتی نیز تا کنون آثار منفی سیاست های تعدیل اقتصادی را بررسی نکرده است.
وی در ادامه افزود: متاسفانه در شرایط فعلی که ایران تحریم است و نمی تواند به راحتی نفت صادر کند به فکر چاره افتاده اند و چاره کار را مذاکره با غرب می دانند اما از این نکته غافلند که با صادر کردن نفت در اقتصاد این کشور تغییری حاصل نخواهد شد. دولت مذاکره با غرب و آمریکا را بر حمایت از اقتصاد مقاومتی ترجیح می دهد.
رزاقی یادآور شد: اقتصاد مقاومتی به این معنا که در برابر تهاجمات واکنش های مساعدی نشان دهیم مانند دوران جنگ. چه اشکال دارد دولت، امروز که در تحریم قرار گرفته ایم مجددا تعاونی ها را احیا کند. این یک سیاست در برابر هجوم غرب است. ایران با توجه به درایت و نبوغ مبتکران ایرانی توانست در اسلحه سازی و علم هسته ای دست به اقدامات افتخار آمیزی بزند که بازدارندگی ایجاد می کند. درونی کردن با ابتکارات و هزینه های بسیار پایین و تعیین الگوی استفاده توسط مبتکران، امروز ایران را به عنوان یک قدرت برتر در صنعت اسلحه سازی معرفی کرده است.
رزاقی با انتقاد از عملکرد دولت در نادیده انگاشتن توان داخلی ملت نیز می گوید: اما اشکال دولت این است که در برابر این اقتصاد بیمار سکوت کرده است و کلید اصلی حل مشکلات اقتصادی ایران را همچنان فروش نفت می داند و به هر نحو ممکن می خواهد که با توجه نمودن به سیاست خارجی، ایران را از بند تحریم ها خلاص کند. اما این راه هایی که دولت می رود راه برون رفت اقتصاد ایران از گرفتاری نیست. اینها فقط راه حل هایی است که از بروز وضعیت فاجعه آمیز اقتصادی تا حدودی جلوگیری کند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: دولت در این زمینه یعنی مقاومتی کردن اقتصاد اراده ای از خود نشان نمی دهد. تنها راه حل را خروج از تحریم ها می داند به همین دلیل به هر آب و آتشی می زند و هر گونه تلاشی را در سیاست خارجی انجام می دهد که این مشکل را حل نماید. دولت اعتقادی به درون زا کردن اقتصاد ندارد و به جای اینکه از ایدئولوژی اقتصاد اسلامی استفاده کند از ایدئولوژی سرمایه داری لیبرال الگو می گیرد.
ابراهیم رزاقی تاکید کرد: این سیر انحطاطی واردات که از 20 سال پیش شروع شده و در دوره آقای احمدی نژاد به اوج خود رسید اقتصاد ایران را تا حد وصف ناشدنی وابسته کرده است. اگر این روند ادامه پیدا کند طبقات کم درآمد متحمل ضررهای فراوانی خواهند شد و گروهی نمی توانند متناسب با تورم به زندگی و معیشت ادامه دهند.
این کارشناس اقتصادی همچنین با اشاره به موقعیت خاص سیاسی ایران در منطقه نیز اظهار کرد: ایران در منطقه حرف محکمی را در استقلال سیاسی و اقتصادی می زند اما این طرز برخوردهای دولت در نرمش با غرب و آمریکا برای خروج از بحران تحریم، نشانی از استقلال ندارد. ایران با آمریکا که مهم ترین دشمن استقلال ایران است مذاکره می کند که فقط امتیاز بگیرد. در روند این مذاکرات نشان داده شد که طرف مقابل به هیچ وجه حاضر به همکاری با ایران و سر فرود آوردن در برابر علم و قدرت ایران نیست پس چه اصراری وجود دارد که ما بخواهیم به این ارتباط تن در دهیم.
دکتر ابراهیم رزاقی یادآور شد: دولت به جای صرف کردن وقت بیهوده برای مذاکرات و توجه بیش از حد به سیاست خارجی، به نیروها و تفکرات داخلی توجه کند. اگر امروز به خواسته های آنان در مورد خروج ایران از صحنه فعالیت های هسته ای پاسخ مثبت دهیم چه تضمینی وجود دارد که برای خارج سازی ایران از فعالیت های علمی دیگر جلوگیری نکنند. دولت نباید تنها به دادن امتیاز تکیه کند. هدفی که دولت در برابر مذاکراتی که با غرب و آمریکا دنبال می کند از نظر افکار عمومی شفاف نیست.
وی در پایان تاکید کرد: دولت اعتقادی به اتخاذ سیاست های ملی ندارد. ملی به معنای دفاع از تمام طبقات اجتماعی نه فقط دفاع از تاجر و بازرگان و واردکننده. دولت می بایست تولید داخلی را ستون فقرات اقتصاد این کشور قرار دهد اما به نظر می رسد عملا به مبانی استقلال اندیشی که در قانون اساسی آمده است پایبند نمی باشد. به سرمایه داری ملی هم اعتقاد ندارد تنها توجه آنان به سرمایه داری لیبرالی است.
ابراهیم رزاقی ادامه داد: بارها بسیاری از سیاسیون داخل کشور و نخبگان سیاسی از جمله مقام معظم رهبری در صحبت هایشان به این مسئله اشاره کرده اند که باید مشکلات اقتصادی ایران با تکیه بر نیروهای داخلی حل شود، که در غیر این صورت بسیار ضربه پذیر خواهیم بود. حتی در قانون اساسی در جای جای متن خود اشاره به دخالت دولت در اقتصاد و گسترش تولید خصوصا تولیدات کشاورزی و توجه به اصل 44 دارد.
این اقتصاددان همچنین تاکید کرد: وابستگی ما از 14 میلیارد دلار قبل از انقلاب به 110 میلیارد دلار رسیده است یعنی رشد هشت برابری داشته است. این رویه نقطه مقابل آنچه که با اندیشه های امام مطابقت دارد می باشد.
وی در ادامه افزود: امروز می بایست شرایط اقتصادی بسیار بهتری نسبت به گذشته می داشتیم. در دولت گذشته زمانی که ایران مورد تحریم شدید قرار گرفت دولت تصمیم نگرفت که درونی فکر کند، یعنی کالاهایی را که دیگر نمی توانیم وارد کنیم با سرمایه گذاری دولت و استفاده از نخبگان در داخل تولید شود. دولت هیچ اقدامی برای تغییر ساختار واردات انجام نداد و تلاش نکرد که واردات را منحصر ماشین آلات و تکنولوژی کند و ورود کالای لوکس و کشاورزی را محدود نماید.
کارشناس مسائل اقتصادی کشور همچنین ادامه داد: در دوره آقای روحانی نیز همان دید لیبرالی ادامه دارد. آنها معتقدند که دولت فقط موظف است تنها وام دهد و نباید در امر تولید دخالت داشته باشد. از کسانی هم که به حق باید مالیات دهند مالیات نمی گیرد. این سیاست از زمان آقای هاشمی در این کشور بنا شده است. این تفکری است که با ادامه آن در ایران فقر چند برابر شد و بیکاری افزایش پیدا کرد و متاسفانه هیچ دولتی نیز تا کنون آثار منفی سیاست های تعدیل اقتصادی را بررسی نکرده است.
وی در ادامه افزود: متاسفانه در شرایط فعلی که ایران تحریم است و نمی تواند به راحتی نفت صادر کند به فکر چاره افتاده اند و چاره کار را مذاکره با غرب می دانند اما از این نکته غافلند که با صادر کردن نفت در اقتصاد این کشور تغییری حاصل نخواهد شد. دولت مذاکره با غرب و آمریکا را بر حمایت از اقتصاد مقاومتی ترجیح می دهد.
رزاقی یادآور شد: اقتصاد مقاومتی به این معنا که در برابر تهاجمات واکنش های مساعدی نشان دهیم مانند دوران جنگ. چه اشکال دارد دولت، امروز که در تحریم قرار گرفته ایم مجددا تعاونی ها را احیا کند. این یک سیاست در برابر هجوم غرب است. ایران با توجه به درایت و نبوغ مبتکران ایرانی توانست در اسلحه سازی و علم هسته ای دست به اقدامات افتخار آمیزی بزند که بازدارندگی ایجاد می کند. درونی کردن با ابتکارات و هزینه های بسیار پایین و تعیین الگوی استفاده توسط مبتکران، امروز ایران را به عنوان یک قدرت برتر در صنعت اسلحه سازی معرفی کرده است.
رزاقی با انتقاد از عملکرد دولت در نادیده انگاشتن توان داخلی ملت نیز می گوید: اما اشکال دولت این است که در برابر این اقتصاد بیمار سکوت کرده است و کلید اصلی حل مشکلات اقتصادی ایران را همچنان فروش نفت می داند و به هر نحو ممکن می خواهد که با توجه نمودن به سیاست خارجی، ایران را از بند تحریم ها خلاص کند. اما این راه هایی که دولت می رود راه برون رفت اقتصاد ایران از گرفتاری نیست. اینها فقط راه حل هایی است که از بروز وضعیت فاجعه آمیز اقتصادی تا حدودی جلوگیری کند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: دولت در این زمینه یعنی مقاومتی کردن اقتصاد اراده ای از خود نشان نمی دهد. تنها راه حل را خروج از تحریم ها می داند به همین دلیل به هر آب و آتشی می زند و هر گونه تلاشی را در سیاست خارجی انجام می دهد که این مشکل را حل نماید. دولت اعتقادی به درون زا کردن اقتصاد ندارد و به جای اینکه از ایدئولوژی اقتصاد اسلامی استفاده کند از ایدئولوژی سرمایه داری لیبرال الگو می گیرد.
ابراهیم رزاقی تاکید کرد: این سیر انحطاطی واردات که از 20 سال پیش شروع شده و در دوره آقای احمدی نژاد به اوج خود رسید اقتصاد ایران را تا حد وصف ناشدنی وابسته کرده است. اگر این روند ادامه پیدا کند طبقات کم درآمد متحمل ضررهای فراوانی خواهند شد و گروهی نمی توانند متناسب با تورم به زندگی و معیشت ادامه دهند.
این کارشناس اقتصادی همچنین با اشاره به موقعیت خاص سیاسی ایران در منطقه نیز اظهار کرد: ایران در منطقه حرف محکمی را در استقلال سیاسی و اقتصادی می زند اما این طرز برخوردهای دولت در نرمش با غرب و آمریکا برای خروج از بحران تحریم، نشانی از استقلال ندارد. ایران با آمریکا که مهم ترین دشمن استقلال ایران است مذاکره می کند که فقط امتیاز بگیرد. در روند این مذاکرات نشان داده شد که طرف مقابل به هیچ وجه حاضر به همکاری با ایران و سر فرود آوردن در برابر علم و قدرت ایران نیست پس چه اصراری وجود دارد که ما بخواهیم به این ارتباط تن در دهیم.
دکتر ابراهیم رزاقی یادآور شد: دولت به جای صرف کردن وقت بیهوده برای مذاکرات و توجه بیش از حد به سیاست خارجی، به نیروها و تفکرات داخلی توجه کند. اگر امروز به خواسته های آنان در مورد خروج ایران از صحنه فعالیت های هسته ای پاسخ مثبت دهیم چه تضمینی وجود دارد که برای خارج سازی ایران از فعالیت های علمی دیگر جلوگیری نکنند. دولت نباید تنها به دادن امتیاز تکیه کند. هدفی که دولت در برابر مذاکراتی که با غرب و آمریکا دنبال می کند از نظر افکار عمومی شفاف نیست.
وی در پایان تاکید کرد: دولت اعتقادی به اتخاذ سیاست های ملی ندارد. ملی به معنای دفاع از تمام طبقات اجتماعی نه فقط دفاع از تاجر و بازرگان و واردکننده. دولت می بایست تولید داخلی را ستون فقرات اقتصاد این کشور قرار دهد اما به نظر می رسد عملا به مبانی استقلال اندیشی که در قانون اساسی آمده است پایبند نمی باشد. به سرمایه داری ملی هم اعتقاد ندارد تنها توجه آنان به سرمایه داری لیبرالی است.
