یکی از محوری ترین شعارهای مردم در راهپیمایی های سال 57 ˈاستقلال ، آزادی، جمهوری اسلامیˈ بود که می توان با توجه به توالی و گستره این شعار، مفاهیم مندرج در آن را به مانیفست انقلاب اسلامی ترجمه کرد.
به گزارش شهداي ايران به نقل از ايرنا؛ با به ثمر نشستن انقلاب اسلامی در 22 بهمن سال 1357، نخستین اقدام، برپایی نظامی بر مبنای خواست مردم بود که در چارچوب آن استقلال ملت - کشور حفظ و فضایی هم شان کرامت انسانی ایجاد و به معنای دیگر، هر سه اصل مانیفست این انقلاب تامین شود.
به این ترتیب بود که کمتر از دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در میانه شوق انقلابی، در یک همه پرسی بیش از 98 درصد مردم به برپایی نظام جمهوری اسلامی آری گفتند.
نخستین اصل قانون اساسی برآمده از انقلاب اسلامی در این باره می گوید: «حکومت ایران جمهوری اسلامی است که ملت ایران، بر اساس اعتقاد دیرینهاش به حکومت حق و عدل قرآن، در پی انقلاب اسلامی پیروزمند خود به رهبری مرجع عالیقدر تقلید آیتاللهالعظمی امام خمینی (ره) ، در همه پرسی دهم و یازدهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و هشت هجری شمسی برابر با اول و دوم جمادی الاولی سال یکهزار و سیصد و نود و نه هجری قمری با اکثریت 98٫2٪ کلیه کسانی که حق رأی داشتند، به آن رأی مثبت داد.»
اصل دوم مفهوم نظام جمهوری اسلامی را تبیین می کند و اشعار می دارد که نظامی «است بر پایه ایمان به:
- خدای یکتا (لا اله الا الله) و اختصاص حاکمیت و تشریع به او و لزوم تسلیم در برابر امر او.
- وحی الهی و نقش بنیادی آن در بیان قوانین.
- معاد و نقش سازنده آن در سیر تکاملی انسان به سوی خدا.
- عدل خدا در خلقت و تشریع.
- امامت و رهبری مستمر و نقش اساسی آن در تداوم انقلاب اسلام.
- کرامت و ارزش والای انسان و آزادی توأم با مسئولیت او در برابر خدا، که از راه:
- اجتهاد مستمر فقهای جامعالشرایط بر اساس کتاب و سنت معصومین سلام الله علیهم اجمعین،
- استفاده از علوم و فنون و تجارب پیشرفته بشری و تلاش در پیشبرد آنها،
- نفی هر گونه ستمگری و ستمکشی و سلطهگری و سلطهپذیری،
- قسط و عدل و استقلال سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و همبستگی ملی را تأمین می کند.»
نظام جمهوری اسلامی ، همانگونه که از ابتدا رهبران انقلاب ، به ویژه امام (ره) از سخنرانی سال 42 خود ، همپای ملت در پی کسب آنها بودند و زندان و تبعید را برای کسب این دو معنا که هویت ایرانی را به عنوان هویتی مستقل و دارای فضیلت می ساخت به جان خریدند، مفاهیم استقلال و آزادی بود.
به همین دلیل بود که پس از شکل گیری نظام جمهوری اسلامی، در دومین گام، قانون اساسی جمهوری اسلامی تدوین و به تایید ملت رسید .
همانگونه که می دانیم قانون اساسی همه کشورها ، قانون مادر بوده و تمامی قوانین از آن ناشی و مصوب می شوند. به واقع قانون اساسی مفاهیم اساسی و پایه و چارچوب های اصلی را بیان می کنند. در این وضعیت است که مفاهیم استقلال و آزادی در قانون اساسی جمهوری اسلامی بطور کامل تبیین شده اند.
بندهای 5 و 11 اصل سوم قانون اساسی از جمله دو بندی هستند که به جایگاه استقلال و آزادی اشاره دارند. «طرد کامل استعمار و جلوگیری از نفوذ اجانب» و «تقویت کامل بنیه دفاع ملی از طریق آموزش نظامی عمومی برای حفظ استقلال و تمامیت ارضی و نظام اسلامی کشور» به عنوان یکی از برنامه های سیاسی دولت در قانون اساسی آمده است.
اصل نهم قانون اساسی نیز استقلال و آزادی را لازم و ملزوم یکدیگر دانسته و اجازه نمی دهد فرد یا گروهی به نام آزادی به استقلال کشور لطمه وارد کند یا برعکس به نام حفظ استقلال، آزادی های مشروع را سلب کند.
همچنین در اصل نهم قانون اساسی بصراحت آمده است: «در جمهوری اسلامی ایران، آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت ارضی کشور از یکدیگر تفکیک ناپذیرند و حفظ آن ها وظیفه دولت و آحاد ملت است. هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی ایران کمترین خدشه ای وارد کند...»
در فصل سوم قانون اساسی اصول 19 تا 42 حقوق ملت در جلوه های مختلف بیان شده و آزادی افراد تا آن حد که به حقوق و آزادی دیگران و ارزش های جامعه ضرری نرساند وسیعا مورد تاکید قرار گرفته است.
در تمام سنواتی که از عمر انقلاب اسلامی ایران گذشته است، برخی دوست داشته و می دارند که نظام را از جمهوریت خود دور کنند و از ابعاد بیرونی نیز همواره به صورت مستقیم (جنگ) و غیر مستقیم ( هجمه های فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی) دشمنان نظام جمهوری اسلامی تلاش کرده اند ، استقلال ملت - کشور ایران را کمرنگ سازند.
از آنجا که همواره این تلاش های دشمنانه در قالب مستقیم نیست ، گاه برخی در داخل با آنها هم سو می شوند و ناخودآگاه در ضربه زدن به آنچه هویت ایران و ایرانی را به عنوان ملتی مسلمان می سازد، همراه دشمنان می شود.
با این همه، تجربه سال های گذشته از انقلاب اسلامی نشان داده که می توان با تفکر صحیح ، تحمل نقد، هم پایی با چالش ها و ارزیابی نوگرایی های جهان، نظام جمهوری اسلامی را به عنوان خاستگاه تامین استقلال و آزادی به طور کامل حفظ و در سطح جهانی بیش از پیش ارتقا دهیم.
به این ترتیب بود که کمتر از دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در میانه شوق انقلابی، در یک همه پرسی بیش از 98 درصد مردم به برپایی نظام جمهوری اسلامی آری گفتند.
نخستین اصل قانون اساسی برآمده از انقلاب اسلامی در این باره می گوید: «حکومت ایران جمهوری اسلامی است که ملت ایران، بر اساس اعتقاد دیرینهاش به حکومت حق و عدل قرآن، در پی انقلاب اسلامی پیروزمند خود به رهبری مرجع عالیقدر تقلید آیتاللهالعظمی امام خمینی (ره) ، در همه پرسی دهم و یازدهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و هشت هجری شمسی برابر با اول و دوم جمادی الاولی سال یکهزار و سیصد و نود و نه هجری قمری با اکثریت 98٫2٪ کلیه کسانی که حق رأی داشتند، به آن رأی مثبت داد.»
اصل دوم مفهوم نظام جمهوری اسلامی را تبیین می کند و اشعار می دارد که نظامی «است بر پایه ایمان به:
- خدای یکتا (لا اله الا الله) و اختصاص حاکمیت و تشریع به او و لزوم تسلیم در برابر امر او.
- وحی الهی و نقش بنیادی آن در بیان قوانین.
- معاد و نقش سازنده آن در سیر تکاملی انسان به سوی خدا.
- عدل خدا در خلقت و تشریع.
- امامت و رهبری مستمر و نقش اساسی آن در تداوم انقلاب اسلام.
- کرامت و ارزش والای انسان و آزادی توأم با مسئولیت او در برابر خدا، که از راه:
- اجتهاد مستمر فقهای جامعالشرایط بر اساس کتاب و سنت معصومین سلام الله علیهم اجمعین،
- استفاده از علوم و فنون و تجارب پیشرفته بشری و تلاش در پیشبرد آنها،
- نفی هر گونه ستمگری و ستمکشی و سلطهگری و سلطهپذیری،
- قسط و عدل و استقلال سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و همبستگی ملی را تأمین می کند.»
نظام جمهوری اسلامی ، همانگونه که از ابتدا رهبران انقلاب ، به ویژه امام (ره) از سخنرانی سال 42 خود ، همپای ملت در پی کسب آنها بودند و زندان و تبعید را برای کسب این دو معنا که هویت ایرانی را به عنوان هویتی مستقل و دارای فضیلت می ساخت به جان خریدند، مفاهیم استقلال و آزادی بود.
به همین دلیل بود که پس از شکل گیری نظام جمهوری اسلامی، در دومین گام، قانون اساسی جمهوری اسلامی تدوین و به تایید ملت رسید .
همانگونه که می دانیم قانون اساسی همه کشورها ، قانون مادر بوده و تمامی قوانین از آن ناشی و مصوب می شوند. به واقع قانون اساسی مفاهیم اساسی و پایه و چارچوب های اصلی را بیان می کنند. در این وضعیت است که مفاهیم استقلال و آزادی در قانون اساسی جمهوری اسلامی بطور کامل تبیین شده اند.
بندهای 5 و 11 اصل سوم قانون اساسی از جمله دو بندی هستند که به جایگاه استقلال و آزادی اشاره دارند. «طرد کامل استعمار و جلوگیری از نفوذ اجانب» و «تقویت کامل بنیه دفاع ملی از طریق آموزش نظامی عمومی برای حفظ استقلال و تمامیت ارضی و نظام اسلامی کشور» به عنوان یکی از برنامه های سیاسی دولت در قانون اساسی آمده است.
اصل نهم قانون اساسی نیز استقلال و آزادی را لازم و ملزوم یکدیگر دانسته و اجازه نمی دهد فرد یا گروهی به نام آزادی به استقلال کشور لطمه وارد کند یا برعکس به نام حفظ استقلال، آزادی های مشروع را سلب کند.
همچنین در اصل نهم قانون اساسی بصراحت آمده است: «در جمهوری اسلامی ایران، آزادی و استقلال و وحدت و تمامیت ارضی کشور از یکدیگر تفکیک ناپذیرند و حفظ آن ها وظیفه دولت و آحاد ملت است. هیچ فرد یا گروه یا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، به استقلال سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تمامیت ارضی ایران کمترین خدشه ای وارد کند...»
در فصل سوم قانون اساسی اصول 19 تا 42 حقوق ملت در جلوه های مختلف بیان شده و آزادی افراد تا آن حد که به حقوق و آزادی دیگران و ارزش های جامعه ضرری نرساند وسیعا مورد تاکید قرار گرفته است.
در تمام سنواتی که از عمر انقلاب اسلامی ایران گذشته است، برخی دوست داشته و می دارند که نظام را از جمهوریت خود دور کنند و از ابعاد بیرونی نیز همواره به صورت مستقیم (جنگ) و غیر مستقیم ( هجمه های فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی) دشمنان نظام جمهوری اسلامی تلاش کرده اند ، استقلال ملت - کشور ایران را کمرنگ سازند.
از آنجا که همواره این تلاش های دشمنانه در قالب مستقیم نیست ، گاه برخی در داخل با آنها هم سو می شوند و ناخودآگاه در ضربه زدن به آنچه هویت ایران و ایرانی را به عنوان ملتی مسلمان می سازد، همراه دشمنان می شود.
با این همه، تجربه سال های گذشته از انقلاب اسلامی نشان داده که می توان با تفکر صحیح ، تحمل نقد، هم پایی با چالش ها و ارزیابی نوگرایی های جهان، نظام جمهوری اسلامی را به عنوان خاستگاه تامین استقلال و آزادی به طور کامل حفظ و در سطح جهانی بیش از پیش ارتقا دهیم.
