رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد گفت: متاسفانه امروز در مجامع بزرگتر چون سخنرانی و یا حتی نماز جمعه هم باب شده است که با هدف مصلحت جامعه یا فرد، عیب و راز کسی را فاش می‌کنیم.
به گزارش شهداي ايران به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران، حجت‌الاسلام محمد جواد حاج‌علی‌اکبری، شب گذشته در جلسه شرح و تفسیر صحیفه سجادیه که در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی (سرچشمه) برگزار شد، به شرح و تفسیر ادامه دعای ۳۸ از این کتاب شریف پرداخت.
وی گفت: در این دعای شریف امام سجاد (ع) ما را با برخی حقوق بر زمین مانده یا بر زمین گذاشته شده بندگان خدا به صورت عام و مومنان به صورت خاص، آشنا می‌کند.
حاج علی‌اکبری تأکید کرد: اگر احساس می‌کنیم انجام این حقوق برایمان سنگین است، از آن روست که در این زمینه فرهنگ سازی مناسبی صورت نگرفته و اگر می‌بینیم حتی بسیاری از افراد در کسوت دین به این وظایف عمل نمی‌کنند، از ما رفع تکلیف نمی‌شود. ما باید ضمن شناخت این حقوق، به آن‌ها عمل کنیم تا رعایتشان در جامعه رواج یابد.
این کارشناس مسائل مذهبی سپس در خصوص "فاش نکردن راز و عیب دیگران" به عنوان یکی از این حقوق، اظهار کرد: راز انسان مومن چه عیب باشد و چه حُسن، امانتی است که باید آن را حفظ کنیم و فاش نکردن آن جز با یک تبصره، حقی است بر گردن ما. بر این اساس آشکارسازی رازهای دیگران ممنوع است و تنها در صورتی که به صلاح او یا جامعه ایمانی باشد، آن هم با رعایت ملاحظاتی خاص می‌توان راز را فاش کرد. و حتی اگر انسان در همین ملاحظات نیز اندکی تردید کرد، نباید آن راز را فاش کند زیرا ممکن است مفسده این کار از مصلحتش بیشتر باشد.
وی ادامه داد: اگر درباره مومن چیزی به چشم خود دیده یا با گوش خود شنیده‌ایم که به آبرو و حیثیت او لطمه می‌زند، نباید فاش کنیم زیرا در این صورت کار ما ذیل آیه‌ای از قرآن قرار می‌گیرد که این کار را از گناهان کبیره قطعی معرفی می‌کند و وعده عذاب الیم در دنیا و آخرت می‌دهد. عذاب آخرت که توصیفش غیرممکن است، اما این کار حتی در دنیا مستوجب عذاب و ذیل حدود الهی قابل شکایت و مجازات است. خداوند در این مورد تاکید می‌کند «از جایی که فکرش را نمی‌کنید، رسوایتان می‌کنم».
حاج علی‌اکبری با اشاره به اهمیت حیثیت انسان‌ها و به ویژه مومنان در معارف اسلامی، گفت: حرمت و شخصیت مومن جزو حریم خدا و بی‌حرمتی به حیثیت و آبروی مومن، تعدی به حریم خداوند است.
وی هم چنین به مصداق رعایت نکردن این حق در جامعه امروز ایران نیز اشاره کرد و افزود: متاسفانه امروز در جامعه به گفتن احتمالات و شنیده‌ها عادت کرده‌ایم و این مساله حتی در مجامع بزرگتر چون سخنرانی و یا حتی نماز جمعه هم باب شده است که با هدف مصلحت جامعه یا فرد، عیب و راز کسی را فاش می‌کنیم و دیگر معلوم نیست آن فرد چطور باید شخصیت و آبروی خود را حفظ کند.
وی گفت: در این دعای شریف امام سجاد (ع) ما را با برخی حقوق بر زمین مانده یا بر زمین گذاشته شده بندگان خدا به صورت عام و مومنان به صورت خاص، آشنا می‌کند.
حاج علی‌اکبری تأکید کرد: اگر احساس می‌کنیم انجام این حقوق برایمان سنگین است، از آن روست که در این زمینه فرهنگ سازی مناسبی صورت نگرفته و اگر می‌بینیم حتی بسیاری از افراد در کسوت دین به این وظایف عمل نمی‌کنند، از ما رفع تکلیف نمی‌شود. ما باید ضمن شناخت این حقوق، به آن‌ها عمل کنیم تا رعایتشان در جامعه رواج یابد.
این کارشناس مسائل مذهبی سپس در خصوص "فاش نکردن راز و عیب دیگران" به عنوان یکی از این حقوق، اظهار کرد: راز انسان مومن چه عیب باشد و چه حُسن، امانتی است که باید آن را حفظ کنیم و فاش نکردن آن جز با یک تبصره، حقی است بر گردن ما. بر این اساس آشکارسازی رازهای دیگران ممنوع است و تنها در صورتی که به صلاح او یا جامعه ایمانی باشد، آن هم با رعایت ملاحظاتی خاص می‌توان راز را فاش کرد. و حتی اگر انسان در همین ملاحظات نیز اندکی تردید کرد، نباید آن راز را فاش کند زیرا ممکن است مفسده این کار از مصلحتش بیشتر باشد.
وی ادامه داد: اگر درباره مومن چیزی به چشم خود دیده یا با گوش خود شنیده‌ایم که به آبرو و حیثیت او لطمه می‌زند، نباید فاش کنیم زیرا در این صورت کار ما ذیل آیه‌ای از قرآن قرار می‌گیرد که این کار را از گناهان کبیره قطعی معرفی می‌کند و وعده عذاب الیم در دنیا و آخرت می‌دهد. عذاب آخرت که توصیفش غیرممکن است، اما این کار حتی در دنیا مستوجب عذاب و ذیل حدود الهی قابل شکایت و مجازات است. خداوند در این مورد تاکید می‌کند «از جایی که فکرش را نمی‌کنید، رسوایتان می‌کنم».
حاج علی‌اکبری با اشاره به اهمیت حیثیت انسان‌ها و به ویژه مومنان در معارف اسلامی، گفت: حرمت و شخصیت مومن جزو حریم خدا و بی‌حرمتی به حیثیت و آبروی مومن، تعدی به حریم خداوند است.
وی هم چنین به مصداق رعایت نکردن این حق در جامعه امروز ایران نیز اشاره کرد و افزود: متاسفانه امروز در جامعه به گفتن احتمالات و شنیده‌ها عادت کرده‌ایم و این مساله حتی در مجامع بزرگتر چون سخنرانی و یا حتی نماز جمعه هم باب شده است که با هدف مصلحت جامعه یا فرد، عیب و راز کسی را فاش می‌کنیم و دیگر معلوم نیست آن فرد چطور باید شخصیت و آبروی خود را حفظ کند.
