در روزهای پس از پایان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در همین ستون نوشته بودم که اگر چه او رفته است اما باید مواظب حضور دوباره وی از طریق رفتارهای مسئولان فعلی بود.
به گزارش شهداي ايران به نقل از ايرنا؛ روزنامه «ابتکار» روز یکشنبه در ادامه سرمقاله خود با عنوان « قرار بود آن مرد رفته باشد» نوشت: رفتارهایی که اصرار هشت ساله احمدی نژاد بر تکرارشان، آنها را به صورت رویه ای برای حکومت داری در آورده بود.
احمدی نژاد بسیاری از امور زیر بنایی اداره کشور را معطل گذاشته بود و آن رفتارها را به عنوان شیوه ای از حکومت داری تقویت می کرد و در این راه رسانه ملی و تریبون های رسمی نیز با امکانات بیت المال برای این مهم (!) بسیج شده بودند.
از ادا و اطوارهای عجیب در سفرهای استانی گرفته تا عزل و نصب های ناگهانی و محیر العقول (که بیشتر به بند بازی و شمشیر بازی می مانست) همه و همه به گونه ای روایت می شد که کارتون سازان و فیلمسازان از رفتار «رابین هود» به جهانیان نشان داده بودند.
اصلاً برای کسی عجیب نبود که رئیس جمهور کشور ساعت یازده صبح بیاید پشت تریبون و رو به جمعیتی که صبح زود از ادارات و مدارس به آنجا آورده شده بودند بگوید:”از کی اومدین ؟ ساعت 11، ساعت 10، ساعت 9، ساعت 8، ساعت 7، ساعت 6 و...ˈ
عزل نماینده دیپلماسی کشور در سفر خارجی و به تحقیر آمیزترین شکل آن، در سکوت تایید آمیز همین رسانه ها و تریبون ها، امری عادی و گاه قاطع نیز تلقی می شد.
تأیید تصمیمی که نیم ساعت پیش تکذیب آن از سوی مقامات رسمی دولت اعلام شده بود موضوع عجیبی به شمار نمی رفت.
در این میان هرچه آن «خسرو» می کرد«شیرین» بود و عین وصواب.
از آن سو منتقدان این رفتارها، نفوذی دشمن و عده ای عقده ای ارزیابی می شدند که از سوی بیگانگان برای تضعیف دولت مردمی و رئیس جمهور ساده زیست سازماندهی شده بودند.
در انتخابات 24 خرداد 92 اما مردم گزینه ای را انتخاب کردند که بیشترین فاصله را با آن نوع مدیریت داشت و تلاش می کرد که هیچ کدام از ویژگی های” آن مرد” را نداشته باشد.
پس از روی کار آمدن دولت جدید، دولتمردان تازه کار نیز به مردم نوید می دادند که” آن مرد رفته است” و از آن روز مردمان زیان دیده و خسته از تصمیمات و رفتارهای آن مرد نیز شادمان از آن که تیرشان به خطا نرفته، رفتارهای دولتمردان جدید را رصد می کنند.
اگر چه مدت کوتاهی از عمر دولت یازدهم گذشته و ارزیابی این مدت و نمره دادن به دولتمردان چندان منصفانه نیست، اما ظهور برخی از رفتارهای ناپسند هشت سال گذشته اگر با تذکر مواجه نشود، بی تردید سرخوردگی مردم امیدوار به بهبود اوضاع را سبب خواهد شد.
پس می توان از منظر یک دلسوز منافع ملی و دولت جدید به آنها اشاره کرد.
چند هفته پیش در سفر استانی دکتر روحانی به استان خوزستان صحنه هایی دیده شد که گویی «حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود».
همان مردم، همان ماشین ها، همان دویدن ها و دست تکان دادن ها بود، با این تفاوت که به جای رئیس جمهوری با کت و شلوار و کاپشن، مردی ملبس به لباس روحانیت ایستاده بود.
در باب این رفتار البته در همان روزها بسیاری از دلسوزان تذکر داده بودند و در این جا تنها به یک یاد آوری بسنده می شود.
اما اتفاقات رسانه ای، منتهی به کناره گیری دکتر محمد علی نجفی از ریاست سازمان میراث فرهنگی از همان جنس بود که در دولت احمدی نژاد بارها رخ داده بود.
به یاد بیاورید تکذیب کناره گیری نجفی از میراث فرهنگی را، هم از سوی دولتی ها و هم از سوی خودش؛ آن را بگذارید در کنار خبر رسمی کناره گیری نجفی و پذیرش آن از سوی رئیس جمهور به فاصله یک نیم روز.
حالا کمی به عقب بر گردید و ببینید از این دست اتفاقات چند بار در دولت احمدی نژاد رخ داد.
مثلاً حرف و حدیث ها پیرامون بر کناری خانم وحید دستجردی وزیر بهداشت آن روزها را به یاد آورید.
بعد تکذیب قاطعانه معاون اول رئیس جمهور را بگذارید کنار آن.
رحیمی چشم در چشم خبر نگاران گفته بود: «تا آقای احمدی نژاد هست خانم وحید دستجردی هم هست » اما یک هفته بعد احمدی نژاد بود و مرضیه وحید دستجردی نبود.
آن روزها هیچ کس تکذیبیه های پیاپی مقامات دولتی را باور نمی کرد. تکذیب و انکار، خود دلیلی محکم بود که نشان می داد حتماً خبری هست و این بی اعتباری پدید نیامد، مگر به آن دلیل که خود دولتمردان به اعتبار گفته ها و تصمیمات خود پشت پا می زدند و در حقیقت در منظر رسانه ها سخنان خود را تکذیب می کردند.
ماجرای تکذیب و تائید کناره گیری دکتر محمد علی نجفی به هر دلیل که رخ داده باشد و پشت پرده آن هر چه که باشد فرقی نمی کند.
آنچه مردم مشاهده کردند نقض گفته های مسئولان به فاصله یک نیم روز بود و این خطری جدی است برای مسئولانی که در چهار یا هشت سال آینده، مخالفان سرسختی خواهد داشت که می توانند از پر کاهی ضعیف رشته کوهی از مشکلات بسازند.
روش های ناپسند مدیریت در هشت سال گذشته نمایندگانی در میان نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری 92 داشت که مردم به آنها جواب «نه» دادند.
به کار بردن هر کدام از آن روش ها از سوی مردان کابینه یازدهم بدون تردید نمره ای منفی در کارنامه دولت خواهد بود که با پاسخ مردم مواجه خواهد شد.
پس بر دولتی ها، به ویژه رئیس جمهور، است که جلوی اتخاذ روش های گذشته را بگیرند. بهتر است روحانی راهروهای ساختمان ریاست جمهوری و وزارت خانه های دولت اش را خوب بگردد، نکند روح آن مرد هنوز در آنجا پرسه بزند؛ زیرا به اعتبار رایی که مردم دادند قرار بود آن مرد رفته باشد.
احمدی نژاد بسیاری از امور زیر بنایی اداره کشور را معطل گذاشته بود و آن رفتارها را به عنوان شیوه ای از حکومت داری تقویت می کرد و در این راه رسانه ملی و تریبون های رسمی نیز با امکانات بیت المال برای این مهم (!) بسیج شده بودند.
از ادا و اطوارهای عجیب در سفرهای استانی گرفته تا عزل و نصب های ناگهانی و محیر العقول (که بیشتر به بند بازی و شمشیر بازی می مانست) همه و همه به گونه ای روایت می شد که کارتون سازان و فیلمسازان از رفتار «رابین هود» به جهانیان نشان داده بودند.
اصلاً برای کسی عجیب نبود که رئیس جمهور کشور ساعت یازده صبح بیاید پشت تریبون و رو به جمعیتی که صبح زود از ادارات و مدارس به آنجا آورده شده بودند بگوید:”از کی اومدین ؟ ساعت 11، ساعت 10، ساعت 9، ساعت 8، ساعت 7، ساعت 6 و...ˈ
عزل نماینده دیپلماسی کشور در سفر خارجی و به تحقیر آمیزترین شکل آن، در سکوت تایید آمیز همین رسانه ها و تریبون ها، امری عادی و گاه قاطع نیز تلقی می شد.
تأیید تصمیمی که نیم ساعت پیش تکذیب آن از سوی مقامات رسمی دولت اعلام شده بود موضوع عجیبی به شمار نمی رفت.
در این میان هرچه آن «خسرو» می کرد«شیرین» بود و عین وصواب.
از آن سو منتقدان این رفتارها، نفوذی دشمن و عده ای عقده ای ارزیابی می شدند که از سوی بیگانگان برای تضعیف دولت مردمی و رئیس جمهور ساده زیست سازماندهی شده بودند.
در انتخابات 24 خرداد 92 اما مردم گزینه ای را انتخاب کردند که بیشترین فاصله را با آن نوع مدیریت داشت و تلاش می کرد که هیچ کدام از ویژگی های” آن مرد” را نداشته باشد.
پس از روی کار آمدن دولت جدید، دولتمردان تازه کار نیز به مردم نوید می دادند که” آن مرد رفته است” و از آن روز مردمان زیان دیده و خسته از تصمیمات و رفتارهای آن مرد نیز شادمان از آن که تیرشان به خطا نرفته، رفتارهای دولتمردان جدید را رصد می کنند.
اگر چه مدت کوتاهی از عمر دولت یازدهم گذشته و ارزیابی این مدت و نمره دادن به دولتمردان چندان منصفانه نیست، اما ظهور برخی از رفتارهای ناپسند هشت سال گذشته اگر با تذکر مواجه نشود، بی تردید سرخوردگی مردم امیدوار به بهبود اوضاع را سبب خواهد شد.
پس می توان از منظر یک دلسوز منافع ملی و دولت جدید به آنها اشاره کرد.
چند هفته پیش در سفر استانی دکتر روحانی به استان خوزستان صحنه هایی دیده شد که گویی «حقه مهر بدان مهر و نشان است که بود».
همان مردم، همان ماشین ها، همان دویدن ها و دست تکان دادن ها بود، با این تفاوت که به جای رئیس جمهوری با کت و شلوار و کاپشن، مردی ملبس به لباس روحانیت ایستاده بود.
در باب این رفتار البته در همان روزها بسیاری از دلسوزان تذکر داده بودند و در این جا تنها به یک یاد آوری بسنده می شود.
اما اتفاقات رسانه ای، منتهی به کناره گیری دکتر محمد علی نجفی از ریاست سازمان میراث فرهنگی از همان جنس بود که در دولت احمدی نژاد بارها رخ داده بود.
به یاد بیاورید تکذیب کناره گیری نجفی از میراث فرهنگی را، هم از سوی دولتی ها و هم از سوی خودش؛ آن را بگذارید در کنار خبر رسمی کناره گیری نجفی و پذیرش آن از سوی رئیس جمهور به فاصله یک نیم روز.
حالا کمی به عقب بر گردید و ببینید از این دست اتفاقات چند بار در دولت احمدی نژاد رخ داد.
مثلاً حرف و حدیث ها پیرامون بر کناری خانم وحید دستجردی وزیر بهداشت آن روزها را به یاد آورید.
بعد تکذیب قاطعانه معاون اول رئیس جمهور را بگذارید کنار آن.
رحیمی چشم در چشم خبر نگاران گفته بود: «تا آقای احمدی نژاد هست خانم وحید دستجردی هم هست » اما یک هفته بعد احمدی نژاد بود و مرضیه وحید دستجردی نبود.
آن روزها هیچ کس تکذیبیه های پیاپی مقامات دولتی را باور نمی کرد. تکذیب و انکار، خود دلیلی محکم بود که نشان می داد حتماً خبری هست و این بی اعتباری پدید نیامد، مگر به آن دلیل که خود دولتمردان به اعتبار گفته ها و تصمیمات خود پشت پا می زدند و در حقیقت در منظر رسانه ها سخنان خود را تکذیب می کردند.
ماجرای تکذیب و تائید کناره گیری دکتر محمد علی نجفی به هر دلیل که رخ داده باشد و پشت پرده آن هر چه که باشد فرقی نمی کند.
آنچه مردم مشاهده کردند نقض گفته های مسئولان به فاصله یک نیم روز بود و این خطری جدی است برای مسئولانی که در چهار یا هشت سال آینده، مخالفان سرسختی خواهد داشت که می توانند از پر کاهی ضعیف رشته کوهی از مشکلات بسازند.
روش های ناپسند مدیریت در هشت سال گذشته نمایندگانی در میان نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری 92 داشت که مردم به آنها جواب «نه» دادند.
به کار بردن هر کدام از آن روش ها از سوی مردان کابینه یازدهم بدون تردید نمره ای منفی در کارنامه دولت خواهد بود که با پاسخ مردم مواجه خواهد شد.
پس بر دولتی ها، به ویژه رئیس جمهور، است که جلوی اتخاذ روش های گذشته را بگیرند. بهتر است روحانی راهروهای ساختمان ریاست جمهوری و وزارت خانه های دولت اش را خوب بگردد، نکند روح آن مرد هنوز در آنجا پرسه بزند؛ زیرا به اعتبار رایی که مردم دادند قرار بود آن مرد رفته باشد.
