به گزارش شهدای ایران؛ سایت جبهه جهانی مستضعفین نوشت: در این نوشتار به علل و عوامل و ابعاد جنایات علیه مسلمانان در میانمار و به خصوص نقش جنبش «969» در این جنایات می‌پردازیم.

از برمه بریتانیا تا میانمار

در سال 1824 برمه توسط بریتانیا اشغال و ضمیمه حکومت هند، مستعمره بریتانیا شد. در سال 1937 بریتانیا برمه را به همراه منطقه "آراکان" که اکنون به آن راخین نیز می‌‎گویند، مستعمره ای جدا از حکومت هند خواند و آن را برمه بریتانیا نام نهاد. تا اینکه در سال 1948 بریتانیا اجازه داد تا برمه استقلال یابد و از آن زمان به میانمار تغییر نام یافت.

نظامیان پس از کودتای سال 1962 توسط ژنرال "نِ وین" که منجر به سرنگونی دولت غیرنظامی نخست‌وزیر "او نو" شد حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن زمان رهبری میانمار تحت کنترل رهبر نظامی درآمد. این شرایط تا سال 2011 ادامه داشت، زمانی که شورا به دنبال انتخابات سال 2010 منحل شد مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیرنظامی برگزار شد.

میانمار طبق آخرین آمار بدست آمده از جمعیتی بالغ بر 55 میلیون نفر برخوردار است. 70درصد میانمار بودایى هستند.

در سال 1982 قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان 144 اقلیت موجود در میانمار 135 اقلیت حق شهروندی دریافت کردند و 9 دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند که بزرگ‌ترین این اقلیت‌ها، قوم روهینگیا Rohingya است.

روهینگیا 4% جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند و بیشتر در ایالت راخین در سواحل غربی میانمار ساکن هستند. آمار رسمی جمعیت روهینگیا 6 میلیون نفر است اما طبق آمار غیر رسمی جمعیت این قوم که 100% آن‌ها مسلمان هستند به 8 میلیون نفر می‌رسد. در واقع مسلمانان میانمار را امروز به همین نام می‌شناسند. زبان آنها هم ترکیبی از عربی، فارسی و ترکی است که نشان دهنده این است که اسلام از منطقه آسیای غربی به آن منطقه رفته است.

* ورود اسلام به میانمار

تاریخ گسترش اسلام در میانمار به قرن اول هجرى برمى‏‌گردد. بعد از ظهور اسلام و گرایش اعراب و ایرانیان به اسلام، دریانوردان عرب و ایرانى مسافرت‏‌هاى دریایى خود را به طریق قبل‏ ادامه مى ‏دادند و در مسیر خود همچنین دست‏ به تبلیغ و دعوت مردم‏ به اسلام مى‏ زدند.

بعدها بازرگانان مسلمان از مسیرهاى زمینى که از منطقه غربى ‏میانمار و ایالت آراکان این کشور مى‏ گذشت ‏به مناطق غربى چین سفر مى‏‌کردند. بسیارى از این افراد در منطقه حاصلخیز و مستعد ساحلى‏ آراکان، اقامت کردند و اولین مناطق مسلمان نشین را ایجاد کردند.

تاجران چینى در نوشته‏ هاى خود از مناطق ایرانى ‏نشین‏ در مرزهاى بین میانمار و یونن (ایالتى در جنوب غربى چین) در قرن سوم میلادى یاد کرده ‏اند.

* سابقه ظلم و خشونت علیه مسلمانان

تقریباً تا سال 1774 میلادی مسلمانان در میانمار مشکلی نداشتند، در آن مقطع یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت می‌رسد و با مسلمانان بنای ناسازگاری می‌گذارد و اجرای قوانین اسلامی را ملغی می‌کند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع می‌شود. حقوق مسلمانان نادیده گرفته می‌شود، تبعیض‌ها تشدید می‌شود و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح و کشورهای منطقه متوجه این موضوع می‌شوند و حتی به سطح بین المللی نیز می‌رود و تا امروز نیز از موضوعات حقوق بشری در سطح بین الملل است. در این مدت تعدادی از مسلمانان گروه‌های چریکی تشکیل دادند و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت‌‌ رها بشوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی می‌کنند.

ارتش ظالم میانمار، روهینگیا را در 19 عملیات نظامی از سال 1962 تاکنون مورد هدف قرار داده است. درسال 1978 در عملیاتی به نام ناگامین (شاه اژد‌ها) حدود 200 هزار نفر به بنگلادش فرار کردند.

دولت در سال 1982 تابعیت مسلمانان را لغو کرد و آن‌ها را تحت فشار قرار داد به طوری که تا سال 1992 حدود 300 هزار مسلمان مجبور به مهاجرت از کشور و فرار به بنگلادش شدند و اکثراً اعدام، دستگیر و یا مورد تجاوز واقع شدند.

بار‌ها مسلمانان به بنگلادش و تایلند فرار کرده‌اند ولی در ساحل این دو کشور اجازه ورود نداشته و کشتی آن‌ها را غرق کرده‌اند.

در سال 2008 گردباد «نارجیز» میانمار را درنوردید. دولت نیز با ممانعت از رسیدن کمک‌های بین المللی به اقلیت‌های غیربودایی (مسلمانان و مسیحی‌ها) مرگ شمار زیادی از آن‌ها را رقم زد.

هرچند در گذشته نظامیان میانمارى سایر اقلیت‌هاى قومى را نیز مورد آزار و اذیت قرار داده ‏اند، از جمله در مورد تایلندى ‏ها، خشونت ‏بسیارى روا داشته‏ اند، لیکن رفتارشان با مسلمانان‏ بسیار خشونت‌بارتر از رفتار با سایرین بوده است.

خشونت‌های جدید علیه مسلمانان میانمار در ایالت راخین بعد از کشته شدن 11 مسلمان بیگناه توسط ارتش این کشور در ماه مه 2012 و حمله یک گروه بودائیان به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودائی در پاسخ به این حمله آغاز شد.

به دنبال آغاز درگیری‌ها درغرب میانمار، بودایی‌ها با حمله به مناطق مسلمان‌نشین بیش از 2000 منزل مسکونی متعلق به مسلمانان را به آتش کشیدند و بیش از یک صد هزار نفر را آواره و بی خانمان کردند که در ادامه به برخی از این جنایات اشاره خواهیم کرد.

این خشونت‌ها درحالی ادامه دارد که رئیس جمهور میانمار اعلام کرد که مسلمانان شهروند میانمار نیستند.

"تین سین"، رئیس‌جمهور میانمار برای پایان تنش‌ها، خواستار اخراج 800 هزار نفر از قوم روهینگیا شده است.

علل و ریشه‌های بحران در میانمار

1. تبعیض نژادی

به گفته «سلکوم کولاک اوغلو» کار‌شناس ترک حاضر در سازمان تحقیقات استراتژیک بین الملل آنکارا، دولت میانمار از زمان استقلال این کشور، یک سیاست حذفی را در قبال مسلمانان بکار گرفته تا کشوری را براساس آئین بودا تشکیل دهد.

محمد الماسری نیز می‌گوید میانمار در حال حاضر شاهد پاک سازی نژادی تمام عیار هست، مثل چیزی که در میانه دهه 1990 در بوسنی و هرزگوین جریان داشت و یا صهیونیست‌ها در حق فلسطینی‌ها انجام داده‌اند.

هیچ بعید نیست که در مورد مسلمانان میانمار هم مثل فلسطین و بوسنی معامله پشت پرده‌ای میان غرب و دولت نظامیان میانمار صورت گرفته باشد.

2. منافع آمریکا و چین و...

آمریکا ولع سرمایه گذاری در میانمار را دارد و بقیه مسائل حاشیه‌ای محسوب می‌شوند، هرچند پای کشتار فجیع هزاران انسان در میان باشد. «سیت (سعید) دمیر» از صندوق کمک‌های انسان دوستانه ترکیه (IHH) نیز در این باره می‌گوید: قدرت‌های اصلی منافع مشخصی را در میانمار دارند و به دلیل این منافع در قبال وضعیت موجود در این کشور سکوت کرده‌اند.

پکن و واشنگتن به دولت میانمار چشم دوخته‌اند. سیاست آمریکا در مورد میانمار (و دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا) این است که خود کنترل اقتصادی و سیاسی این کشور را در دست بگیرد و میانمار را در مقابل چین قرار دهد؛ سیاستی که دولت به شدت غربگرای آینده تحت رهبری سوچی و حزبش، آن را محقق خواهد کرد و اعتراض به کشتار مسلمانان ممکن است این فرصت تازه را از آمریکایی‌ها بگیرد.

ضمن اینکه پاکسازی و سرکوب مسلمانان به نفع آمریکا هم هست و کاخ سفید در نبود آن‌ها می‌تواند موقعیت خود را در میانمار بهتر تثبیت کند.

3. شرایط سیاسی داخلی ویژه

مسلمانان میانمار قربانی یک شرایط سیاسی ویژه شده‌اند؛ نهاد نظامی از سر اجبار می‌خواهد قدرت را به نهادهای دموکراتیک واگذار کند و در این بین، با اعلام وضعیت فوق العاده در ایالت راخین، می‌خواهد اهمیت و جایگاه خودش را در مملکت داری به رخ سوچی و چهره‌های غیرنظامی بکشد و بگوید که کشورداری چندان هم آسان نیست.

در ماه مه سال 1990 دولت پس از حدود 30 سال نخستین انتخابات آزاد را برگزار کرد و در این انتخابات حزب «اتحاد ملی برای دموکراسی» تحت رهبری خانم «آنگ سان سوچی» توانست 392 کرسی از مجموع 489 کرسی مجلس را تصاحب کند. اما دولت نظامی پس از مشاهده شکست حزب خود، این انتخابات را باطل کرد.

در سال 2011 دولت میانمار تحت فشارهای داخلی و خارجی مجبور شد که به برگزاری انتخابات آزاد تن دردهد. خانم «آنگ سان سوچی» نیز پس از 21 سال از حبس خانگی آزاد شد و  جایزه صلح نوبل را نیز دریافت کرد. اکنون 42 کرسی پارلمان را در اختیار دارند.

4. سیاست وحدت ملی

در این سرزمین نه چندان وسیع 135 اقلیت قومی و مذهبی زندگی می‌کنند که مسلمانان با چهار درصد جمعیت بعد از بودایی‌ها قرار می‌گیرند و پس از مسلمانان نیز مسیحی‌ها قرار دارند. به هر حال تا یک سوم جمعیت این کشور را اقلیت‌ها تشکیل می‌دهند. برخی از آن‌ها سال هاست که با ارتش می‌جنگند و شماری از این اقلیت‌ها هم درگیر تولید موادمخدر هستند. نظامیان خود را ضامن وحدت ملی می‌دانند و طی دهه‌های اخیر از این طریق سلطه خود را بر مردم توجیه می‌کنند.

5. اسلام هراسی جهانی

نظامی‌های میانمار همسو با غربی‌ها، در چارچوب یک سیاست جهانی هدفمند، اسلام‌هراسی را در همه جا تبلیغ می‌کنند و کشتار میانمار در اصل، یکی از محصولات همین اسلام هراسی است.

6. سیاست تلافی‌جویانه بودایی‌ها

میانمار از وقتی که طالبان مجسمه‌های بودا را در افغانستان تخریب کرده، صحنه آشوب‌های ضد مسلمان بوده است. تعصب، تعصب به دنبال دارد. آشوب دیگری نیز به علت تخریب مجسمه‌های بودا توسط افراد نا‌شناسی در ماندالیا Mandalay ایجاد شد.

* قوانین ظالمانه صادره علیه مسلمانان

حال به برخی از ظلم‌ها و ستم‌هایی که در حق این مردم روا داشته می‌شود و نهادهای رسمی بین المللی از جمله سازمان ملل آن‌ها را اعلام کرده است، اشاره می‌شود:

عدم صدور کارت هویت

رژیم میانمار از صدور کارت هویت برای مسلمانان امتناع می‌کند.

سفر داخلی و خارجی ممنوع

دولت میانمار به مسلمانان روهینگیا اجازه سفر نمی دهد و اگر آن‌ها بخواهند از یک روستا به روستای دیگر بروند باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند. علاوه بر آن، دولت برای مسلمانان گذرنامه صادر نمی‌کند و لذا آن‌ها از مسافرت‌های خارجی محروم هستند.

تحصیل ممنوع

تحصیل در دانشگاه‌ها برای مسلمانان ممنوع است.

استخدام ممنوع

مسلمانان نمی‌توانند در ادارات دولتی استخدام شوند.

ازدواج تنها با مجوز و پرداخت مالیات

مسلمانان بدون کسب مجوز نمی‌توانند ازدواج کنند و برای گرفتن این مجوز هم باید مالیات بدهند و پس از ازدواج نیز نمی‌توانند بیش از دو فرزند داشته باشند.

40 هزار کودک مسلمان بدون مجوز

بالغ بر 40 هزار نفر از کودکان روهینگیا در غرب میانمار به این خاطر از هرگونه تحصیل و سفر و... محروم هستند که والدین مسلمان آن‌ها بدون اجازه دولت ازدواج کرده‌اند یا خودشان جزء فرزندان سوم و یا چهارم هستند. این کودکان شناسنامه ندارند.

مالیات برای مرگ!

خانواده‌های مسلمانان میانمار مجبور هستند تا در هر سال یک عکس خانوادگی را که شامل تمامی اعضای خانواده آن‌ها باشد به دولت تحویل بدهند و در صورتی که نوزاد جدیدی در خانواده آن‌ها متولد شده و یا یکی از اعضای خانواده آن‌ها در گذشته باشد باید مبلغی را به عنوان مالیات به دولت بپردازند.

بیگاری کشیدن از مسلمانان

آن‌ها اغلب برای بیگاری (کار اجباری) برده می‌شوند و از آن‌ها به زور اخاذی می‌شود.

80 درصد مسلمانان بی‌سواد هستند

خدمات عمومی مثل خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش از مسلمانان روهینگیا دریغ می‌شود و بی‌سوادی در میان آن‌ها تا 80 درصد است و در واقع، هیچ نهادی وجود ندارد که مشابه دولت آن‌ها را سرپرستی نماید.

عدم حق مالکیت بر زمین

این مسلمانان حق مالکیت بر زمین را نیز ندارند. این آزار‌ها و شرایط ضدانسانی بسیاری از بومیان روهینگیا را وادار می‌کند که از زادگاه خود به سمت کشورهای بیگانه مثل بنگلادش، تایلند و مالزی بگریزند، اما اغلب جان خود را از دست می‌دهند و یا به جای اول بازگردانده می‌شوند.

مساجد نباید تعمیر شود

مسلمانان روهینگیا اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و یا مدارس خود را بدون مجوز دولت ندارند و هر کسی که اقدام به نوسازی این بنا‌ها کند زندانی می‌شود و از همین رو به مدت 20 سال است که در این منطقه مسجد و یا مدرسه جدیدی ساخته نشده است.

لزوم شراکت ظالمانه بودائی‌ها در بازار مسلمانان

اگر مسلمانی در میانمار قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشد باید با یک بودائی شریک شود. فرد بودائی در این شرکات هیچ سهمی را نمی‌پردازد اما از سود حاصل از این فروشگاه بهره‌مند می‌شود.

سفر حج ممنوع

در 1962 رفتن مسلمانان ‏به حج را ممنوع اعلام شد تا آنکه در 1980 پس از گذشت 18 سال به‏ هفتاد نفر از مسلمانان اجازه داده شد، جهت انجام فرایض حج ‏به ‏مکه مشرف شوند و متعاقب آن عده‌‏اى از مسلمانان نیز جهت ‏شرکت در کنفرانس‌هاى مختلف اسلامى اعزام شدند.

سکوت برنده جایزه صلح نوبل در مقابل نسل کشی!

خانم «آنگ سان سوچی» Aung San Suu Kyi رهبر مخالفان دولت میانمار و رهبر حزب «ان. ال. دی» (اتحاد ملی برای دموکراسی) National League for Democracy نیز که به تازگی (پس از 21 سال) از حبس خانگی آزاد شده است و اخیرا در یک تور اروپایی با اغلب رهبران اتحادیه اروپا دیدار و گفتگو داشته و همچنین مورد تمجید بسیاری از همین رهبران به خاطر ژست‌های حقوق بشری خود قرار گرفته نیز تاکنون هیچ موضع‌گیری و اظهار نظری درباره کشتار فجیع مسلمانان به دست هم کیشان خود نکرده است و حتی اعلام کرده است که این افراد میانماری نیستند.

* جنبش 969

در کشوری که بسیار علاقه مند به عددشناسی است، 969 به طور رسمی معرف ریشه های بودایی و آموزه های به وجود آورنده این مذهب است. اما در حال حاضر بسیاری آن را ابزاری در خدمت نفرت مذهبی و شستشوی مغزی افراط گرایانه می دانند.

هر مسلمان میانماری با دیدن عدد 969 به وحشت می افتد، این سه رقم رمز جنایات بودائیسم میانمار علیه مسلمانان است.

اهمیت عددی این رقم ریشه در سه جواهر بودائیسم (تیراتانا) دارد که شامل 24 سمبل یا نشانه است: 9 نشانه ویژه «لرد بودا»،شش آموزه اصلی بودایی و 9 نشانه راهبه گری است.

تروریست‌های بودایی همواره تلاش کرده‌اند خود را حرکتی صلح طلب در راستای حفاظت و ترویج مذهبشان معرفی میکنند. آنها اسلام را تهدیدی برای خود به شمار می آورند و عقیده دارند که بودائیها باید برای نجات دین و روش زندگیشان تلاش کنند.

جنبش «969» دارای رهبری است به نام «آشین ویراتو» است که طرفداران بسیاری در صومعه خود در «ماندالی» دارد.

ویراتو در اظهار نظری در خصوص مسلمانان این کشور با تشبیه کردن این اقلیت کشور میانمار به «سگ‌های وحشی» اظهار داشته است که «اگر ما در موضع ضعف قرار بگیریم، کشورمان به زودی به کشور مسلمانان تبدیل خواهد شد».

«ما راهبان بودایی بیش از حد انعطاف پذیر هستیم و غرور میهنی نداریم. مسلمانان در داد و ستد مهارت دارند و کارهای ساختمانی و حمل و نقل ما را به دست گرفته اند ولی حالا دارند احزاب سیاسی ما را هم در دست می گیرند. اگر این وضع ادامه پیدا کند کشور ما شبیه افغانستان یا اندونزی خواهد شد.»

این جنبش در همین راستا راهبان بودایی از هم کیشان خود خواسته‌اند تنها از فروشگاه هایی که علامت 969 دارند خرید و کالاهای مسلمانان را تحریم کنند.

ویراتو در سال 2003 و به جرم تحریک بوداییان به اعمال خشونت علیه مسلمانان بازداشت و روانه زندان شد، اما بعدها در سال 2012مورد عفو گروهی قرار گرفته و آزاد شد و از این پس ریاست جنبش 969 را عهده دار شد.

از زمانی که او جنبش 969 را به طور عمومی در شبکه های اجتماعی آغاز کرد نام «بن لادن برمه» را بر او گذاشتند.

عدد 969 در همه جا در خیابان های میانمار دیده می شود: روی تاکسی ها، ویترین مغازه ها،درخت ها و هر جای دیگری که بتوان فکر کرد.

دفتر رهبر بوداییان در صومعه ماندالی پوشیده از عکس هایی از چهره خود است و در خارج از دفتر او پلاکاردهایی وجود دارد که نشان دهنده اجساد بودایی هایی است که در تایلند جنوبی و در ایالت راخین غربی در جنگ با مسلمانان کشته شده اند. راخین جایی است که در آن مسلمانان روهینگیا از پاکسازی نژادی موجود در آن رنج می برند.

این راهبه 46 ساله که جوان تر از سنش نشان می دهد همواره این شعار را به زبان دارد که مسلمانان به طور بنیادین انسان های بدی هستند. پیامبرشان به آنها اجازه کشتن هر موجودی را داده است و اسلام دین خشونت است؛مسلمانان صلح نمی خواهند.

اظهارات نژادپرستانه او در سراسر یوتوب و دیگر شبکه های اجتماعی گسترده شده و هزاران نفر آنها را مشاهده می کنند.

از زمان خلق جنبش 969 خشونت علیه مسلمانان در بسیاری از مناطق این کشور توسعه یافته است.

* ربودن، قتل و آتش زدن 20 کودک مسلمان

در اولین ماه‌های سال جدید میلادی در شهر میکتیلا از شهرهای مرکزی میانمار، بوداییان افراطی جنبش 969، 20 پسر بچه مسلمان را از مدرسه ربوده و به منطقه‌ای خارج از شهر آورده و پس از قطعه قطعه کردن آنان، اجسادشان را به نفت آغشته کرده و آتش زده‌اند.

* کشتار 40 مسلمان

در ماه مارس 2012 نیز درگیری‌های دیگری در شهر میکتیلا و در جریان اختلاف میان یک مشتری و یک طلافروش مسلمان، به کشته شدن 40 مسلمان انجامید.

* سوزاندن 150 خانه مسلمانان

در شهر اراکان در شمال رانگون هم یک دختر مسلمان دوچرخه‌سوار با یک راهب پیاده برخورد کرد، گروهی از بودایی‌ها به مساجد حمله کردند و دست‌کم 150 خانه مسلمانان را سوزاندند. در جریان این حملات یک نفر کشته شد و 9 نفر هم مجروح شدند.

* به آتش کشیدن مساجد، مدارس و مغازه‌ها

بوداییان افراطی که مسلح به چوب و قمه بودند سوار بر موتورسیکلت وارد شهر شمالی لاشیو شده و به خانه ها و اموال شخصی مسلمانان حمله کردند که در پی این حمله یک مسجد، یک مدرسه مذهبی اسلامی و تعدادی از مغازه های مسلمانان به وسیله بوداییان به آتش کشیده شد.

* آتش زدن چند روستا

روستای «دامن خالی» نیز نشان می دهد که جنبش تروریستی «969» بودایی به این روستا تعرض کرده و اعضای این جنبش، اموال ساکنان این روستای مسلمان نشین و چارپایانشان را سرقت و مزارع آنها را مصادره کردند.

اعضای این جنبش پس از این نیز نگهبانان روستا را کشتند و برخی را دستگیر کردند.

200 تا 300 نفر سوار بر موتورسیکلت به مسجد روستای «می لانگ ساخان» حمله کردند و ساختمان مسجد را تخریب کردند.

همچنین مهاجمان در این روستا 10 خانه را به آتش کشیدند.

در شهر اوکان نیز در حمله تندروهای بودایی 30 باب مغازه تخریب شد و به مسجد نیز حمله شد.

در اکثر مناطق مورد حمله بودایی ها اعلام کردند روز بعد باز می گردند و ساکنان را می کشند.

* مثله کردن زنان وکودکان

اخیرا یک گروه از اوباش بودایی بیش از دوازده زن و کودک مسلمان را با کارد مثله کردند، جنایت دهشتناکی که فعالان این کشور بر روی آن سرپوش می‌گذارند.

کریس لوا، مدیر پروژه موسوم به آراکان که برای بیش از یک دهه اسنادی را در رابطه با نقض حقوق اقلیت مسلمانان روهینگیا جمع‌آوری کرده است، می‌گوید این خشونت در دوچی‌یارتان، روستایی در ایالت راخین به وقوع پیوسته است.

* آتش زدن مسلمانان

سال گذشته، در ویدئویی که منتشر شد، علاوه بر تصاویر حمله گروهی افراطیان بودایی، صحنه هایی باورنکردنی از ضرب و شتم شدید و حتی آتش زدن مسلمانان در آن به چشم می خورد.

در نتیجه اسلام ستیزی در میانمار و با همکاری دولت و جنبش 969 در چندسال گذشته، دستکم 100 هزار مسلمان آواره، و هزاران مسلمان دیگر نیز کشته شده‌اند.

جالب اینجاست که همراهی دولت با رهبر جنبسش 969 تعجب سایر راهبه‌های بودایی را برانگیخته است.

همکاری دولت در جنایت علیه مسمانان تا به حدی است که گزارش‌های منتشر شده نشان می‌دهند، نیروهای امنیتی میانمار زنان و دختران روهینگیا را ربوده و آن‌ها را به کار و بردگی جنسی در پایگاه‌های نظامی مجبور می‌کنند.

منابع خبری به نقل از شاهدان گزارش داده‌اند: «مردان، خسته از مشقت‌های ارتش، زنان [روهینگیا] را کتک می‌زنند، با مواد تخدیر می‌کنند و هدف حملات جنسی قرار می‌دهند.»

تا کنون آمار رسمی در مورد تعداد دقیق کشته‌های نسل‌کشی مسلمانان میانمار وجود ندارد اما گزارش‌های غیررسمی ناظران محلی از کشته شدن 30 تا 50 هزار مسلمان روهینگیا و تجاوز به بیش از 5 هزار زن مسلمان میانماری حکایت دارد.

لیست بلند جنایات گسترده علیه مسلمانان به راحتی مورد بی‌توجهی مجامع بین‌المللی و کشورهای مدعی حقوق بشر قرار می‌گیرد. همان‌هایی که به خاطر کشته شدن یک سرباز امریکایی در افغانستان عزا می‌گیرند و به شدیدترین شکل ممکن آن را محکوم می‌کنند و برای انتقام آن کشتار به راه می‌اندازند.