شهدای ایران:شهید «قربان ابراهیمی» متولد سال ۱۳۴۳، در دوران نوجوانی موفق شده بود مدرک کمک نجات غریق چهار شنای اصلی را دریافت کند؛ بنابراین پس از آغاز جنگ تحمیلی وفتی به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد، در گردان حضرت قاسم (ع) لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع) سازماندهی و به‌دلیل تبحر در شنا، به آموزش شنا به رزمندگان جهت عملیات‌های آبی - خاکی مشغول شد، تا این‌که در عملیات «کربلای پنج» به شهادت رسید.

زمانی که جنگ تحمیلی آغاز شد، شهید «قربان ابراهیمی» مشغول درس خواندن در مقطع راهنمایی بود؛ اما تا متوجه شد که جنگ شده، همیشه می‌خواست یک‌طوری خودش را به جبهه برساند و برای جبهه رفتن دست از پا نمی‌شناخت؛ بنابراین شناسنامه خود را دست‌کاری کرد تا به جبهه برود و وقتی هم که رفت، بارها ترکش خورد؛ ولی آن‌قدر عاشق جبهه بود که با وجود جراحت، می‌گفت خوب شده است و دوباره به جبهه می‌رفت.

«قربان» همیشه با برادرش «مسعود» به جبهه می‌رفت؛ آن‌ها در عملیات خیبر با هم خداحافظی کردند؛ انگار «قربان» می‌دانست برادرش «مسعود» شهید می‌شود؛ چراکه پشت سر او اشک ریخت و بارها از او خداحافظی کرد، تا این‌که «مسعود» در آن عملیات رفت و دیگر برنگشت. هنوز 9 روز بیشتر از شهادت «مسعود» نگذشته بود که دوباره «قربان» به جبهه رفت؛ چراکه می‌گفت: «روح برادرم آزرده می‌شود اگر من این‌جا بمانم».

پس از ۲ سال؛  یعنی ۲۱ دی سال ۱۳۶۵، سرانجام «قربان» هم در عملیات «کربلای پنج» شهید شد و خونین‌بال سوی معبود خود پر کشید و فراق او و برادش «مسعود» پایان یافت؛ اما پیکرش مدت‌ها مفقودالأثر بود تا این‌که اول اسفند سال ۱۳۷۳ به آغوش خانواده‌اش بازگشت و در بهشت‌زهرا (س) تهران به‌خاک سپرده شد.

مدح اهل‌بیت (ع) در دست‌نوشته‌های شهید «قربان ابراهیمی»

شهید «قربان ابراهیمی» از نظر عبادی و معنوی، به نماز و قرآن حتی قبل از سن تکلیفش، بسیار اهمیت می‌داد، خصوصاً این‌که به نماز اول‌وقت اهتمام زیادی می‌ورزید و با حوزه علمیه ارتباط داشته و به مطالعات کتاب‌های دینی از جمله تفسیر المیزان می‌پرداخت. او همچنین به اهل‌بیت (ع) بسیار ارادت داشت که در دستونشته‌هایی هم که از این شهید والامقام به‌یادگار مانده، این موضوع کاملاً نمایان است.

بسم الله الرحمن الرحیم

حرم اطهر تو قبله‌گه خوبان است؛ حسینم

تربت پاک تو آرامگه جانان است؛ حسینم

تو که خود خون خدایی پسر خون خدا 

خون بهای پسر خون خدا یزدان است؛ حسینم 

گر بری دست دعا سوی خدا هست روا 

تحت این قبه که جبریل امین دربان است؛ حسینم

غم فقدان پسر غصه بى‌پايان است؛ حسینم

قاسم از خون سر خويش حنا بسته به‌دست

صحنه رزم مگر بزم حنا بندان است؛ حسینم

ساقى تشنه‌لبان تشنه‌لب اندر لب آب

دستش افتاده ز تن چون ورق قرآن است؛ حسینم

یک‌طرف ناله طفلى به‌حرم كو پدرم؟

آن طرف جسم پدر غرق به خون غلطان است؛ حسینم

بسم الله الرحمن الرحیم

جان مرا جانان حسین - هجر مرا پایان حسین 

درد مرا درمان حسین = جانم حسین 

من عاشق و تو دلربا - من بینوا تو پادشا

شاها نظر کن بر گدا = جانم حسین 

مولا تویی، من بنده‌ام - من بنده‌ای شرمنده‌ام

گریم برای اکبرت - بر حلق خشک اصغرت

بر پاره‌پاره پیکرت = جانم حسین

جانم فدای روی تو - دل شد اسیر موی تو

باشم گدای کوی تو = جانم حسین

ای اسم نیکویت دوا - ای ذکر دلجویت شفا

ای مظهر لطف خدا = جانم حسین

جز سوز عشق کربلا آهی نمانده

ای عاشقان تا کربلا راهی نمانده

برای فتح کربلا - پیش به‌سوی جبهه‌ها - مظلوم حسین جان

جان‌ها فدای تو شود، مظلوم حسینم

فرزند قرآن شد شهید - صد لاله از خونش دمید - مظلوم حسین جان

گفت او که راه کربلا را می‌گشایم 

از عشق مولایم حسین من بی‌قرارم

مولا امید من تویی - تنها پناه من تویی - مظلوم حسین جان

هرجا که بینی مادری تنها نشسته

از دوری فرزند خود گردیده خسته

با آه و درد و زمزمه - ذکرش شده یا فاطمه (س) - مظلوم حسین جان

دید زینب چو برادر تنهاست
بهر یاری برادر برخاست
دو جگر گوشة خود را طلبید
به موی هر دو پسر شانه کشید
هر دو را نزد برادر آورد
از تو سر در ره حق باختن است
سهم من سوختن و ساختن است
دو جگر گوشه من منتظرند
خبر از ما سوی مادر ببرند

فرازی از وصیت‌نامه شهید «قربان ابراهیمی»

«سعی شود که مجلس برای شهید را خالی از کینه‌های شیطانی کنید و اگر کسانی بخواهند بدینوسیله اعمال نظر پوچ کنند و خارج از خط حزب‌الله و رهبری باشند، از تمام دوستان و برادران و حتی مادرم و خواهرم و تمام کسانی که حق گردن‌شان داریم، [می‌خواهم] این شیطان‌ها را دور کنید و اگر موقعیت ایجاب کرد، برخورد شدید با این کافران حیوان‌صفت بکنید».

*منبع:دفاع پرس