«پائولا دویل» می‌گوید: محمد جواد ظریف یا علی لاریجانی در مذاکرات پیشین ایران با جامعه جهانی شرکت داشته‌اند و می‌دانند که مذاکرات پیشین چگونه پیش رفته است. آن‌ها توانستند از مذاکرات به نفع خود استفاده کنند و غرب، از جمله روسیه، را متقاعد کنند که فقط درباره برنامه هسته‌ای ایران صحبت کنند.
به گزارش شهدای ایران، پایگاه تحلیلی «سایبر بریف» با «پائولا دویل»، مدیر سابق عملیات در سازمان سیا که در دوران فعالیت خود بارها با مسائل مرتبط با ایران درگیر بوده است گفت‌وگو کرده است . در مقدمه این گفت و گو نویسنده با ارائه تصویری از وضعیت موجود میان ایران و ایالات متحده می‌نویسد:
در میان تلاش‌های دولت ترامپ برای پایان دادن به درگیری‌ها در غزه و اوکراین و جنگ‌های تعرفه‌ای علیه چین، اتحادیه اروپا، کانادا و مکزیک، تقریباً نادیده گرفته شده است که رئیس‌جمهور ترامپ از ایران دعوت کرده تا گفت‌وگوهایی درباره برنامه هسته‌ای این کشور از سر گرفته شود. رئیس‌جمهور آمریکا در تاریخ ۷ مارس به ایران پیشنهاد مذاکره داد و رهبر ایران یک روز بعد اعلام کرد که این کشور تحت فشار، وادار به مذاکره نخواهد شد. همه این تحولات در حالی رخ می‌دهد که مقامات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نهاد ناظر هسته‌ای، اعلام کرده‌اند که ایران با شتابی چشمگیر در حال غنی‌سازی اورانیوم تا خلوص ۶۰ درصد است، که نزدیک به سطح مورد نیاز برای تسلیحات هسته‌ای است.
«روابط روسیه و ایران، غرب را نگران کرده است»
«پائولا دویل» در پاسخ به این پرسش که ترامپ همزمان با ازسرگیری فشار حداکثری علیه ایران، از تمایل خود برای مذاکره سخن می‌گوید و این سیاست چگونه قابل ارزیابی است، گفت: همیشه منطقی در پشت یک رویکرد وجود دارد، به شرط آنکه بر اساس درکی که از جهان داریم آن را بررسی کنیم. تغییری در رویکرد ایران مشاهده نمی‌کنیم. اما اگر به منطقه نگاه کنید و ببینید که دولت ترامپ در قبال روسیه و اوکراین چه رویکردی را دنبال می‌کند شاهد خواهیم بود یک موضوع گسترده‌تر نیز در جریان است و آن روابط روسیه و ایران است. بازیگران منطقه نگرانی‌های جدی درباره نقش ایران در منطقه و برنامه هسته‌ای آن دارند، بنابراین تنها ایالات متحده نیست که نگران پیشروی ایران به سمت تسلیحات هسته‌ای است. اما مسئله اصلی برنامه‌های موشکی ایران و توانایی این کشور در ارسال مهمات با دقت بالا، فراتر از مرزهای معمول خود است. این موضوع نه‌تنها برای ناتو بلکه برای ترکیه نیز اهمیت دارد.
دولت ایالات متحده در تلاش است تا در حوزه های مختلف با ایران به توافقاتی دست یابد؛ یک موفقیت بزرگ در مذاکرات می‌تواند به موفقیت‌های دیگری منجر شود. اما یک شکست نیز می‌تواند سایر مذاکرات را به بن‌بست بکشاند.توافق با ایران درباره توانمندی هسته ای آن یک پیروزی بزرگ خواهد بود
این مقام سابق آمریکایی در پاسخ به این پرسش که دولت ترامپ با وجود تمایل اسرائیل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران به این کشور پیشنهاد مذاکره داده، گفت: پیشنهاد مذاکره لزوماً به معنای کاهش فشار نیست، دیپلماسی در بهترین حالت خود یک رقابت سخت و پیچیده است. اگر دولت ایالات متحده بتواند از طریق دیپلماسی هم مشوق‌هایی ارائه دهد و هم تهدیدهایی را مطرح کند و در نهایت به توافقی برای توقف موقت برنامه هسته‌ای ایران دست یابد، این یک پیروزی بزرگ خواهد بود. اما همان‌طور که رونالد ریگان می‌گفت، «اعتماد کن، اما راستی‌آزمایی را فراموش نکن.» باید به گونه‌ای مذاکرات را مدیریت کرد که امکان بازرسی فراهم باشد.
همه طرف ها با خواسته های حداکثری وارد اتاق مذاکره می شوند
در ادامه این گفت و گو از «پائولا دویل» سوال شد: در مورد واکنش ایران، این پاسخ‌ها یکدست نبوده است. یکی از مواضع این بود که ایران حاضر به گفت‌وگو درباره برنامه هسته‌ای است اما تنها تحت یک شرط، هیچ موضوعی به جز برنامه هسته‌ای نباید در دستور کار قرار گیرد. آیا فکر می‌کنید این روند می‌تواند به نتیجه‌ای برسد، وقتی که هر طرف از ابتدا خطوط قرمز خود را به‌طور علنی تعیین می‌کند؟
مدیر سابق عملیات در سازمان سیا در پاسخ گفت: این همان چیزی است که مذاکرات را شکل می‌دهد. هر طرف در ابتدا با خواسته‌های حداکثری وارد مذاکره می‌شود و اگر فضایی برای گفت‌وگو وجود داشته باشد، هر طرف کمی از مواضع خود عقب‌نشینی کرده و به نقطه‌ای مشترک برای بحث می‌رسد.
ظریف از مذاکرات برجام به نفع ایران استفاده کرد
وی در ادامه پاسخ به این پرسش افزود: اگر نظرات متفاوتی از محمد جواد ظریف یا علی لاریجانی بشنویم باید توجه بیشتری نشان بدهیم، زیرا آن‌ها در گذشته در مذاکرات شرکت داشته‌اند. آن‌ها می‌دانند که مذاکرات پیشین چگونه پیش رفته است. آن‌ها توانستند از مذاکرات به نفع خود استفاده کنند و غرب، از جمله روسیه، را متقاعد کنند که فقط درباره برنامه هسته‌ای صحبت کنند و موضوعات دیگر، از جمله برنامه موشکی و سایر مسائل را کنار بگذارند. بنابراین، اگر رویکردی جدید در حال شکل‌گیری باشد این دقیقاً همان شکاف‌ها و ضعف‌های بزرگی است که اگر بخواهید مذاکرات را از نقطه‌ای جدید آغاز کنید، باید به آن‌ها توجه داشته باشید.
«پائولا دویل» در پاسخ به این پرسش که چرا آمریکا از روسیه در این زمینه کمک خواست، گفت: من به بازه زمانی ۲۰۰۷ بازمی‌گردم، زمانی که روسیه به طور منظم با ایالات متحده و ناتو درباره سامانه‌های دفاع موشکی بالستیک که به عنوان رهگیرها نیز شناخته می‌شوند، مذاکره می‌کرد. ما می‌خواستیم این سامانه‌ها را در لهستان و رومانی مستقر کنیم.
وی در واکنش به این سوال که به نظر می‌رسد که آن دوران متعلق به یک عصر دیگر است و اکنون شرایط تغییر کرده، ادامه داد: بله، اما همه این مسائل به هم مرتبط هستند. محاسبات ما نشان می‌داد که بهترین مکان‌ها برای استقرار سامانه‌های رهگیر موشک‌های، لهستان، جمهوری چک و رومانی هستند. روسیه با این تصمیم مخالفت کرد و اندکی پس از آن، به گرجستان حمله کرد. در آن نقطه، ما گفتیم که کار تمام است. ما دیگر درباره این رادارهای قدیمی سبک شوروی بحث نخواهیم کرد. روس‌ها جدی نیستند و نمی‌توان به آن‌ها اعتماد کرد.
این مقام سابق آمریکایی افزود: حالا اگر زمان را جلو ببریم و به امروز برسیم، می‌بینیم که طی این سال‌ها اتفاقات زیادی رخ داده و روسیه اکنون تجربه بسیار بیشتری در همکاری با تهران در زمینه برنامه‌های پهپادی و موشکی ایران دارد. می‌توانم استدلال کنم که آن‌ها بیش از ما از جزئیات این برنامه‌ها اطلاع دارند و ممکن است اطلاعاتی داشته باشند که برای ما مفید باشد. اما اینکه آیا روسیه مایل است از این اطلاعات علیه شریکی که در شرایط دشوار از آن حمایت کرده، استفاده کند، هنوز مشخص نیست.
پیشنهاد مذاکره لزوماً به معنای کاهش فشار نیست، دیپلماسی در بهترین حالت خود یک رقابت سخت و پیچیده است.
مذاکرات هسته ای با ایران به فعالیت های منطقه ای آن گره خورده است
«پائولا دویل» در پاسخ به این پرسش که همراهی آمریکا با اسرائیل در حمله به تاسیاست هسته ای ایران را چقدر محتمل می دانید، گفت: من فکر می‌کنم این یک مسیر معتبر است، اما نکته مهم در مورد مذاکرات این است که هر چیزی که روی میز گذاشته می‌شود، باید معتبر باشد. شما نمی‌توانید در چنین مذاکراتی بلوف بزنید. اگر یک بار بلوف بزنید و مشخص شود که بلوف زده‌اید، دیگر این فرصت را از دست خواهید داد. با این وجود از نظر من، مذاکرات هسته‌ای به هیچ وجه نمی‌تواند جدا از کل سیاست خارجی ایران، امنیت ملی و راهبرد نظامی این کشور در منطقه بررسی شود، همه این موارد به یکدیگر گره خورده‌اند. رساندن طرفین به پای میز مذاکره زمان‌بر خواهد برد، دولت ایالات متحده در تلاش است تا در جبهه‌های مختلف به توافقاتی دست یابد؛ یک موفقیت بزرگ در مذاکرات می‌تواند به موفقیت‌های دیگری منجر شود. اما یک شکست نیز می‌تواند سایر مذاکرات را به بن‌بست بکشاند.
منبع : همشهری آنلاین
