به گزارش شهدای ایران؛ روایتی که امروز قلم از نوشتن آن عاجز است روایت مرد دلیر جبهه‌های حق علیه باطل و قهرمان عرصه دفاع مقدس که 27 سال قبل برای دفاع از کیان اسلامی عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد و با تمام وجود در اوج اخلاص و بندگی خدا و اطاعت‌پذیری محض از ولایت همه هستی خود را به زیر پای تبعیت بی‌چون و چرا از ولایت ریخت و با همرزمانش عازم جبهه‌ها شد و در اوج مظلومیت به دفاع از اسلام و انقلاب پرداخت.

جانباز سرافراز دوران دفاع مقدس سردار حاج ناصر دستاری جزو 122 جانباز 77 درصدی است که امروز روایتگر مردان بی‌ادعایی است که عازم جبهه‌های حق علیه باطل شدند و با عزمی راسخ عمق عشق و وفاداری خود را به اسلام و انقلاب نشان دادند.

وی که متولد 1347 در شهر اردبیل است، 27 سال قبل یعنی در مهرماه سال 1366 به درجه جانبازی نائل آمد و در این 27 سال به دلیل شدت جراحات وارده از خصم زبون حتی یک ساعت خواب راحت و آرام نداشته و همیشه به این فکر می‌کند که چرا از قافله شهادت و عشق در رسیدن به معبود باز مانده است.

او که مدال پرافتخار شرف و عزت را به سینه دارد همچنان عشق وطن، قرآن و اسلام دارد و خود را سرباز کوچک ولایت می‌داند و زمزمه تبعیت از امام خامنه‌ای را بر لب جاری می‌سازد.

هرچند حاج ناصر امروز از باز ماندن قافله عشق ناراحت است و در حسرت روزهای با یاران و دوستان خود افسوس و فغان می‌کند، اما در اوج عشق‌ورزی بهترین و شیرین‌ترین خاطره خود را دیدار با رهبر معظم انقلاب و دست محبت کشیدن ولی امر مسلمین بر سر جانبازان و رزمندگانی می‌داند که همچنان در تبعیت از خط ولایت بی‌باک در صحنه حاضرند.

سردار دستاری جزو 122 جانباز قطع نخاع کشور است که فاتحانه امروز در صحنه و عرصه حضور یافته و در قطع دست نااهلان و نامحرمان به انقلاب در میدان حاضرند.

او که تکواندوکار به نام کشور و قهرمان سابق این رشته است امروز در سنگر ریاست هیئت تکواندوی استان اردبیل به رزمی‌کاران شوق و ذوقی می‌بخشد تا در عرصه ورزشی بتوانند امتیاز کسب کرده و مدال افتخاری به دست آورند.

دستاری از همسر فداکار خود به نیکی سخن می‌گوید و مدعی است که اصل ایثار را زن بنده انجام می‌دهد که هر روز در چندین نوبت بنده را تر و خشک کرده و به وضعیت جسمی بنده رسیدگی می‌کند و بیش از 20 سال است که چراغ خانه بنده و حریم مهربانی‌ها و صمیمیت‌هاست.

وی از سه فرزندی سخن می‌گوید که یکی پسری شجاع و قوی و دیگری دو دختر پاک نهادی است که به عنوان هدیه الهی در زیبایی زندگی او گل‌های خوشبو و ریحانه‌گونه است که به طراوت زندگی کمک می‌کند.

او تلخ‌ترین روز زندگیش را در قادر نبودن به دستگیری و کمک به دخترش می‌داند که دست‌هایش در لای کشویی ماند و او نتوانست به دلیل وضعیت جسمی به او کمک کند که از این لحظه همیشه به تلخی یاد می‌کند و فرزندان این جانباز سرافراز به پدر پرافتخار خود که در پاسداری از حریم اسلام و انقلاب اعضایش را هدیه کرده به بالندگی یاد می‌کنند و معتقدند که باید راه این آزاد مرد شریف را پاس بدارند.