دوشنبه اول بهمنماه، سالروز ولادت سیروس قایقران است، کاپیتان فقید انزلیچی تیم ملی ایران در بازیهای آسیایی ۱۹۹۰ که جام قهرمانی آن رقابتها را بالای سر برد، مردی که بعد از ۱۵ سال هنوز یاد و خاطرهاش در ذهن مردم گیلان و ایران زنده است.
به گزارش شهدای ایران به نقل ازمهر؛ سیروس قایقران متولد اول بهمنماه سال ۱۳۴۰ است، مردی که
اگر در ۱۸ فروردینماه سال ۱۳۷۷ و در جاده رشت به تهران به خاطر آن حادثه
تلخ رانندگی جان به جان آفرین تسلیم نمیکرد، امروز ۵۲ ساله بود.
شاید برای کسانی که از نزدیک سیروس فوتبال انزلی را ندیدهاند تا مجذوب لبخند دلشین و مرام بینظیرش شوند، درک این مطلب که چرا او پس از این همه سال از ذهن و یاد مردم این دیار نرفته کار آسانی نباشد.
شاید برای کسانی که از نزدیک سیروس فوتبال انزلی را ندیدهاند تا مجذوب لبخند دلشین و مرام بینظیرش شوند، درک این مطلب که چرا او پس از این همه سال از ذهن و یاد مردم این دیار نرفته کار آسانی نباشد.
مردی
که تا بود عشق دوران نوجوانی و جوانی مردمش بود و وقتی که رفت اسطوره
بیبدیل آنها - حتی آنهایی که سالها پس از پر کشیدنش پا به این دنیا
نهادند - شد.
بله فردا زاد روز مرد فراموش نشدنی فوتبال ایران کاپیتان پیشین تیم ملی مرحوم سیروس قایقران است، مردی که ستاره کاغذی نبود تا نامش بعد پایان دوران بازیگری از یادها برود بلکه در قلب مردم انزلی خواهند ماند تا وقتی که یک ملوانی زنده باشد.
کسی که نه فقط به خاطر بازیهای زیبایش برای ملوان و تیم ملی بلکه به خاطر مرام و معرفتش در خاطرات ما ماندگار شد، درست مثل آقا تختی، اما این بار در فوتبال که سالهاست پهلوانی در زرق و برق و هیاهوهایش از یادها رفته ست.
یادت گرامی مَرد.
بله فردا زاد روز مرد فراموش نشدنی فوتبال ایران کاپیتان پیشین تیم ملی مرحوم سیروس قایقران است، مردی که ستاره کاغذی نبود تا نامش بعد پایان دوران بازیگری از یادها برود بلکه در قلب مردم انزلی خواهند ماند تا وقتی که یک ملوانی زنده باشد.
کسی که نه فقط به خاطر بازیهای زیبایش برای ملوان و تیم ملی بلکه به خاطر مرام و معرفتش در خاطرات ما ماندگار شد، درست مثل آقا تختی، اما این بار در فوتبال که سالهاست پهلوانی در زرق و برق و هیاهوهایش از یادها رفته ست.
یادت گرامی مَرد.