به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، «ورزشکاران فرانسوی مجبورند بین عقایدشان و ورزش یکی را انتخاب کنند. ما همه دور هم جمع میشویم تا به یک رؤیا برسیم برای رقابت و برندهشدن. هیچکس نباید کنار گذاشته شود. تبعیض در ورزش قابلقبول نیست.» این گفته تینا رحیمی، اولین بوکسور زن مسلمان در پی ممنوعیت حجاب برای ورزشکاران زن در فرانسه است. در چند روز اخیر سنای فرانسه با اتخاذ موضعی قاطع، پوشش مذهبی از جمله حجاب را در رقابتهای ورزشی ممنوع کرد. پیشتر هم ورزشکاران زن فرانسوی در المپیک ۲۰۲۴ نمیتوانستند حجاب داشته باشند که این موضوع باعث شد خشم خیلی از ورزشکاران و طرفدارن حجاب در فرانسه برانگیخته شود. فرانسه از سال ۲۰۲۲ باوجوداینکه بیشترین جمعیت مسلمان اروپا را دارد اما به طور رسمی داشتن حجاب را در تمامی مسابقات برای زنان ممنوع کرد. این موضوع باعث شد عفو بینالملل هم به این موضوع انتقاد کند و بگوید که قانونگذاران باید ممنوعیت حجاب را رد کنند.
پوشش حقوق زنان و دختران مسلمان
محقق حقوق بشری آنا بلوز درباره عدالت جنسیتی در اروپا بهخصوص در کشورهایی مثل فرانسه میگوید: «این قوانین سکولاریسم حقوق زنان و دختران مسلمان را هدف قرار داده و به طور نامتناسبی بر حقوق این گروه که در صورت داشتن حجاب یا هر پوشش مذهبی دیگر از رقابت در همه رشتههای ورزشی محروم میشوند، تأثیر میگذارد.» همچنین قبلتر هم یعنی از سال ۲۰۰۴ قانون ممنوعیت استفاده از نشانههای مذهبی در مدارس فرانسه به تصویب رسید که داشتن هرگونه علامت خاص دینی در مدارس مثل حجاب اسلامی و کلاههای مخصوص ممنوع شد و از سال ۲۰۲۰ هم دیگر زنان در مکانهای عمومی نمیتوانستند حجاب داشته باشند و حتی هزاران پلیس برای اجراییشدن قانون بیحجابی اجباری به کار گرفته شدند. علاوه بر این حتی در مشاغل هم سعی میکنند زنان محجبه را به حاشیه برانند. مثلاً منال فقیهی در مصاحبه با رویترز گفته بود که درخواستش برای دریافت کارت خبرنگاری و مطبوعات به دلیل داشتن حجاب در عکس رد شد چون عکس کارتهای مطبوعات باید همان استانداردهای عکس گذرنامه را داشته باشد. نکته عجیب ماجرا اینجاست که فرصت شغلی یاد شده مختص کار در پستی منحصر به تسلط به زبان عربی بود. به گفته این خبرنگار مراکشی آنها تنها مهارتهای ما را میخواهند و هویت ما را نادیده میگیرند.
ممنوعیت حجاب ظلم و تبعیض علیه زنان مسلمان است
فقط در فرانسه وضع به این شکل نیست. تقریباً یکسوم کشورهای اروپایی نوعی قانون علیه حجاب را تصویب و اجرایی کردهاند. مثلاً در بلژیک رعایت حجاب جریمه دارد. یا آلمان به بهانه برهمخوردن صلح و آرامش، زنان را از داشتن حجاب منع میکند که پایگاه خبری GHANGE این ممنوعیت حجاب را ظلم و تبعیض علیه زنان مسلمان آلمانی میداند. اما در بعضی از کشورهای اروپایی و آمریکایی اوضاع طور دیگری است و کمکم بر اساس یکسری از اتفاقات مجبور شدند به سمت پوششهای عرف بروند و در هر بخشی قوانینی برای لباس مناسب بگذارند و همه هم باید از آن تبعیت کنند. اتفاقی مثل ماجرایی که در دانشگاه برکلی کالیفرنیا، آزادترین دانشگاه دنیا، افتاد. بیقانونی دردسر شدروزی در این دانشگاه فردی به نام لوئیس اندرو مارتینز با صندل و کولهپشتی در دانشگاه حاضر شد و در کلاس کاملاً برهنه شد و بعد از درگیری با پلیس از کلاس اخراج شد. چند روز بعد این دانشجو شکایت کرد و چون دانشگاه برکلی قوانینی برای پوشش نداشت جریمه شد. همین امر باعث شد یکی دوماه بعد قوانینی بگذارند و یک آییننامه رسمی برای رفتار، پوشش آزاردهنده جنسی و برهنگی عمومی در دانشگاه تدوین شد.
تجربه دانشگاه برکلی باعث شد لیبرالترین کشورهای دنیا از جمله انگلیس و بعضی ایالتهای دیگر آمریکا به این نتیجه برسند که بیبندوباری، برهنگی و آزادی در پوشش نتیجه عکس دارد و باعث ناهنجاری و هرج و مرج میشود. چیزی که از تجربیات محمدرضا جبه داری؛ دکتری و پست دکتری مهندسی صنایع که یک دهه در مطرحترین دانشگاههای آمریکا درسخوانده و تدریس کرده است، مشخص میشود. او میگوید: «یکی از دانشگاههایی که من در آن درس میدادم برای پوشش دانشجوها محدودیتی نداشت. شاید باورتان نشود اما در این دانشگاه بیبندوباری در اوج بود و همه فکروذکر دانشجوها این بود که آخر هفته با کدام دانشجوی به کلاب بروند و بعد هم همخواب شوند. یک ولنگاری و بیبندوباری جنسی کنترل نشدنی که در نتیجه آزادی در پوشش دانشگاه ایجاد شده بود و بر سطح علمی دانشجویان هم تأثیر میگذاشت.» پوشش رسانه استحجاب و پوشش یک حق اجتماعی است و در واقع یک رسانه است.
کشورهای غربی مثل فرانسه این را فهمیدهاند که وقتی یک زن با پوشش در انظار عمومی و در میادین ورزشی ظاهر میشود چه پیام مهمی را به دنیا مخابره میکند و چه موج عظیمی ممکن است به این سمت گرایش پیدا کنند. علاوه بر این پوشش نامناسب حریمها را از بین میبرد و نظم اجتماعی را برهم میزند.