«علی صیاد شیرازی» از مفاخر جنگ است که سینما حداقل یک فیلم به این فرمانده‌ی شهید بدهکار بود.
به گزاش شهدای ایران به نقل از دفاع پرس،رسول شادمانی؛ معرفی قهرمانان ملی و میهنی، مطالبه‌ی به‌حق از سینماست که به‌دلیل فراگیری و جامعیت این رسانه‌ی جذاب و اغواگر، بالطبع غفلت از آن خُسران و چالش‌های اجتماعی را به‌دنبال خواهد داشت.
بدون تعارف؛ سینمای ایران -پس از پیروزی انقلاب اسلامی- در این زمینه عملکرد مقبولی نداشته است.
صیاد؛ مطالبه‌ی یک قهرمان از سینما
در این میان اما، چند سالی است که آثار نسبتاً قابل دفاعی تولید می‌شود که استمرار و ادامه‌ی آن می‌تواند امیدبخش و راهگشا باشد. «موقعیت مهدی» به کارگردانی «هادی حجازی‌فر» با پرداخت به برشی از زندگی شهید مهدی باکری، «غریب» ساخته‌ی «محمدحسین لطیفی» پرتره‌ای از شهید محمد بروجردی، «مجنون» اثرِ «مهدی شامحمدی» با محوریت شهید مهدی زین‌الدین و چندی دیگر، از این جمله‌اند که در پرتره‌نگاری از قهرمانان جنگ توفیقاتی داشته‌اند.
«علی صیاد شیرازی» از مفاخر جنگ و دوران دفاع مقدس است که سینما حداقل یک فیلم به این فرمانده‌ی شهید بدهکار بود و بر این اساس «صیاد» به سینما آمد.
فیلم سینمایی «صیاد» برشی از زندگی شهید علی صیاد شیرازی، به کارگردانی جواد افشار و تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی از فیلم‌های حاضر در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر است.
مهمترین مولفه در تولید فیلم‌های پرتره‌محور، فیلمنامه است که همواره نقطه‌ی ضعف و پاشنه آشیل آثار همردیف بوده است. حسین تراب‌نژاد توانسته صیاد را تاحدودی از این تهدید دور کند. فیلمنامه‌ی صیاد را او نوشته که نقطه‌ی قوت فیلم است. تراب‌نژاد طی یک دهه‌ی اخیر، عملکرد موفقی در زمینه‌ی نگارش فیلمنامه داشته و با پردازش شخصیت شهید صیاد توانسته بستری دراماتیک و روایت‌محور ایجاد کند. او در خلق شخصیت و معرفی قهرمانی شجاع، متعهد، میهن‌پرست، خلاق و خوش‌فکر، مومن و ولایی، اخلاق‌مدار و خانواده دوست و همه‌ی آنچه متمایز کننده‌ی یک فرمانده‌ی فاخر است موفق عمل کرده و قصه گفته است.
از ویژگی فیلمنامه‌ی تراب‌نژاد طرح موضوع اختلافات اولیه میان ارتش و سپاه در پیرنگ قصه است که در جای خود نشان از جسارت نویسنده دارد. موضوعی که روایت‌های مختلفی از آن می‌شود و در عین حال کمتر به قالب تصویر آمده است. نویسنده به‌جا و به اندازه در روند داستان مسئله را طرح کرده و پاسخ داده است.
صیاد در فرم هم مدیومی سینمایی دارد و افشار که پیشتر تجربه‌ی همکاری با شفیعی را در قامت تهیه‌کننده با تولید سریال ۱۰۰ قسمتی «کیمیا» داشته، فیلمنامه را درست اجرا کرده است. فیلم ریتم و ضرب‌آهنگ خوبی دارد و تصویربرداری و قاب‌بندی‌ها، طراحی دکور و تنظیم و موقعیت‌سازی لوکیشن‌ها به پیشبرد و باورپذیری اثر کمک کرده است.
اما آنچه در صیاد آزاردهنده و چالش‌برانگیز است انتخاب و تعیین ایفاگران نقش فرماندهان معاصر جنگ و طراحی گریم آنهاست که علاوه بر کاراکتر اصلی (علی صیاد شیرازی) باتوجه به بازه زمانی نه چندان دور از وقایع دفاع مقدس و در قید حیات بودن برخی از شخصیت‌ها (محسن رضایی، رحیم صفوی و ...) بین فیلم و مخاطب فاصله ایجاد می‌شود.
«علی سرابی» و همسرش «مارال بنی‌آدم» نقش شهید صیاد و همسر شهید را ایفا می‌کنند و هومن برق‌نورد، نادر سلیمانی و محمدرضا هدایتی دیگر بازیگران این فیلم هستند.
صیاد را که محصول مشترک بنیاد سینمایی فارابی و بنیاد شهید و امور ایثارگران است می‌توان از نیاز‌ها و فیلم‌های خوب سینمای راهبردی دفاع مقدس دانست.
