شهدای ایران:سرویس سیاسی/سید محمد صدر، از فعالان اصلاح‌طلب و عضو مجمع تشخیص مصلحت اخیرا طی اظهاراتی در مراسم رونمایی از کتابش، درباره مقطع پایان جنگ تحمیلی و پذیرش قطعنامه گفته است: بنده شاهد بودم، اگر امام شخصا قطعنامه را نپذیرفته و از دنیا رفته بود، جنگ داخلی بین نیروهای داخلی، منافقین و حمله صدام اثری از جمهوری اسلامی نمی‌‌ماند و ایران هم نمی‌ماند. یعنی ایران تکه تکه و پنج کشور می‌شد.

به گزارش مشرق، او اظهار می‌کند: این بزرگترین خدمتی بود که امام کرد و خودش مسئولیتش را پذیرفت؛ در حالی که همه می‌دانند امام بعد از فتح خرمشهر گفت به جنگ ادامه ندهید، اما متأسفانه ادامه دادند و بعد همان‌ها گفتند، نمی‌شود تا اینکه مسئولیتش را امام پذیرفت.

*اظهارات صدر مغایر تاریخ و عقلانیت هستند.

اولا آقای صدر در قبال یک تحلیل پیش‌بینانه خود گفته: "بنده شاهد بودم"!

این در حالی است که نمی‌شود در قبال چیزی که از نظر صدر قرار بوده رخ بدهد و قرائنی هم برای آن وجود ندارد کسی شاهد باشد.

ایراد دوم به اظهارات صدر آن است که اگر ایران اسلامی در نیمه دوم دهه شصت و نیز در مقطع پس از جنگ آن اندازه ضعیف و افلیج بوده است که نیروهای داخلی و منافقین و صدام می‌توانسته‌اند تکه تکه‌اش کنند؛ ‌ پس چرا نکردند!؟

پر واضح اینکه این اتفاق برساخته در ذهن صدر، هیچ ربطی به حیات و ممات امام راحل و ماجرای قطعنامه نداشته است.

کما اینکه ارتش بعثی ۴ روز پس از قطعنامه به ایران حمله کرد و چند ده کیلومتر از خاک کشورمان به اشغال دشمن درآمد. [۲] ایضا منافقین نیز عملیات فروغ جاویدان را پس از قبول قطعنامه تدارک دیدند و پس از قطعنامه به ایران حمله کردند. پس اگر آنها کاری نکرده‌اند از سر حیات و ممات امام راحل یا ماجرای پذیرش قطعنامه نبود بلکه از سر عجز و شکست خودشان و به دلیل ضرب دست همیشگی امام خمینی(ره) و مردم ایران بوده است.

در گام سوم اما باید اشاره کرد که بدترین فراز حرف‌های صدر آنجاست که مدعی می‌شود: "همه می‌دانند امام بعد از فتح خرمشهر گفت به جنگ ادامه ندهید، اما متأسفانه ادامه دادند"!

کاش آقای صدر یکی از آن همه‌ای که مدعی شده است را شاهد می‌آورد تا حرف خود را اثبات کند.

چه اینکه اولا دیپلمات‌های ما در مقطع جنگ؛ خاطرات خود را نقل کرده‌اند و از اهتمام امام به احقاق حقوق ایران خبر داده‌اند.

بله! امام راحل از ابتدا هم آغازگر جنگ یا مایل به جنگ نبود اما تأکید داشت که دشمن بعثی باید از کشور خارج شود، عراق باید مسئولیت تجاوز خود را بپذیرد و خسارات ایران نیز پرداخت شود. اتفاقاتی که هرگز قبل از قطعنامه رخ ندادند و بلکه در مقطع قطعنامه در سال ۶۷ و چند ماه پس از آن به دلیل ایثار و شهادت و شهامت رزمندگان ایرانی در جنگ بروز یافتند.

جدای از این بدیهیات؛ کسی حتی اگر با خوانش تاریخی هم اندکی درباره شخصیت امام راحل خوانده باشد، می‌داند که ولی فقیه اساسا ظلم‌پذیر نیست و نسبت دادن این گزاره به امام که افرادی در بدنه حاکمیت جرأت کرده‌اند حرف امام(ره) را درباره مسئله مهمی به نام جنگ گوش نکنند؛ عملا یک تخریب آشکار پیرامون شخصیت آن یار سفر کرده است.

ما امیدواریم فضای جامعه به سمتی عزیمت کند که حتی باسابقه‌ترین رجال و چهره‌ها و سخنرانان نیز نتوانند حرف‌هایی خلاف منطق و تاریخ و عقلانیت به مردم بزنند و از این بابت احساس شرم کنند.

لازم به ذکر است که باید منتظر ماند و دید که آیا مجموعه منتسب به بیت امام راحل (موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی)  نسبت به این تحریفات آشکار پیرامون شخصیت امام خمینی(ره) سخنی خواهند گفت یا اینکه چون آقای صدر اصلاح‌طلب هستند...