به گزارش شهدای ایران به نقل از جهان، سازندگی شماره امروز خود را به فائزه هاشمی و شاذیات او پیرامون قانون عفاف و حجاب اختصاص داده است.
فائزه هاشمی که قبلاً گفته بود آیه مربوط به ارث تبعیض آمیز است و همچنین در اظهاراتی توهین آمیز، مدعی شده بود که پیامبر اسلام (ص) پولهای حضرت خدیجه را حرام کرده است! حالا روی به تفسیر قرآن اورده و گفته است: «در قرآن نه برای باحجابها، وعده بهشت آمده است و نه برای بیحجابها، وعده جهنم یا هرگونه مجازات دیگری. یعنی پاداش یا مجازاتی برای افرادی که حجاب را رعایت کنند یا نکنند، وجود ندارد.»
دختر هاشمی رفسنجانی با استناد سوره نور مدعی شده: «طبق آیه ۴۰ سوره نور، قرآن، زنان میانسال و بالاتر از آن که حدود ۳۰ درصد جامعه هستند، میتوانند حجاب نداشته باشند.»
این زندانی سابق امنیتی که سابقه حمایت از دین استعمار ساخته بهائیت را نیز در کارنامه دارد، حکم فقهی هم صادر کرده و گفته است: «توصیه قرآن برای حجاب مربوط به زنان مومن، همسران و دختران پیامبر است و به نظر میرسد برای زنان عادی یا افرادی که ایمانی ندارند یا مسلمان نیستند یا به اصول آن عمل نمیکنند چنین توصیهای وجود ندارد.»
فائزه هاشمی با جدیت به تفسیر قرآن ادامه داده و میگوید: «حدود ۳۰ آیه در قرآن وجود دارد که وظیفه پیامبر را «ابلاغ و ارشاد» بیان کرده است نه «اجرا». آیا احکام اسلامی باید از پیامبر هم جلوتر حرکت کند؟»
او سپس نگران دین زدایی از جامعه شده و دلنگرانیهای خود چنین بیان میکند: «آیات بسیاری وجود دارد که ایمان اجباری را غیرمفید دانستند. این را در جامعه خودمان هم شاهد بودیم که متاسفانه در سالهای بعد از انقلاب، سیاستهایی که مردم را اجبار به احکام دینی میکرد و با تنگ نظری به این موضوع میپرداخت، سبب شد که دینزدایی، جای دینزایی را بگیرد.»
دختر هاشمی از یک طرف برای حجابزدایی و دینزدایی از جامعه فعالیت میکند و ارکان دین اسلام را زیر سوال میبرد، از طرف دیگر هم مزورانه برای جایگاه دین در جامعه اظهار نگرانی میکند. البته پر واضح است که این دست نگرانیهای دختر هاشمی نه از بابت تضعیف دین نزد مردم، بلکه از جهت بسته شدن مسیرهای منتهی به سکولاریسم سیاسی و اجتماعی است!
این محکوم امنیتی که امروز تصویر او کل صفحه روزنامه سازندگی را اشغال کرده، در دیدار با رئیس جمهور هم حضور داشته و با وجود سوابق ضد اسلامی و ضد انقلابی، شاهد عرض ارادت رئیس جمهور به او بودیم. رئیس جمهوری که در طول تبلیغات انتخاباتی خود، کمتر جملهای میتوان از او پیدا کرد که حاوی حدیث و روایت نباشد.