آبان‌ماه سال ۶۱ چند روز بعد از روز عاشورا، عملیات خاص محرم با رمز «یا زینب» شروع می‌شود، عملیاتی که در بدو شروع و فارغ از برنامه‌ریزی‌ها و شناسایی‌های انجام شده، ناگاه جبر طبیعت و خروش رود، عده‌ای از رزمندگان را به کام آب‌های سرد دویرج کشید.
شهدای ایران:به نقل از ایسنا،مرتضی شریعاتی، فرمانده گردان امام محمد باقر(ع) لشکر ۱۴ امام حسین در دفاع مقدس، در گفت‌وگو با ایسنا و با اشاره به اینکه گردان امام محمدباقر(ع) به علت طغیان رودخانه دویرج آسیب زیادی دید، گفت: تقریباً نیمی از بچه‌های گردان در امواج خروشان رودخانه غرق شدند و ۱۳۰ الی ۱۴۰ نفر با جریان آب رفتند و ۱۴۰ تا ۱۵۰ نفر از رودخانه عبور کردند.
او ادامه داد: ما اولین گردانی بودیم که به رودخانه رسیدیم، یک گروهان از تیپ ۸۴ خرم‌آباد هم با ما همراه شد، به‌عنوان فرمانده گردان نیروهای تیپ ۸۴ را بین گروهان‌ها تقسیم کردم، وظیفه ما عبور از ربوط بود. مسیر، دشتی وسیع بود و ما یک شب قبل از عملیات با هماهنگی فرمانده لشکر آقای ابوشهاب حرکت کرده و خود را به نزدیک‌ترین محل رساندیم. گردان خط شکن بودیم و قبل از عملیات دو سه نفر را فرستادیم تا برای بار آخر عمق آب را بررسی کنند، پیش از آن آب تا زانوی آنها بود، اما یکی از آنها که برگشت گفت آب بالا آمده و تا سینه ما را می‌گیرد.
شریعتی ادامه داد: بعد خودم با چندنفر دیگر کنار رودخانه رفتم. یکی از افراد تخریب وارد آب شد، آب بالاتر آمده بود وحشتناک روی هم موج می‌زد، کنار گردان برگشتیم، دستور حرکت که رسید با نیروها کنار آب آمدیم. با مسئول محور، حسن آقایی تماس گرفتم و گفتم آب زیاد شده است، پاسخ آمد که «چاره‌ای نیست باید از رودخانه عبور کرد.» تیپ‌ها و لشکرها همه حرکت کرده‌اند. گفتم «عبور غیرممکن است»، پشت بی سیم بگومگو می‌کردیم که ابوشهاب آمد روی خطمان و گفت «باید عبور کنید.» گفتم «امکان ندارد.» حسین هم روی خط آمد و گفت: «مرتضی باید عبور کنید،» پرسیدم «تکلیفه؟» گفت «بله باید عبور کنید به نیروها گفتم که «آب زیاد شده دست هم را بگیرید و زنجیروار بدون انکه همدیگر را رها کنید، با قدرت عبور کنید.»
این فرمانده گردان دفاع مقدس با اشاره به اینکه عرض رودخانه محل عبور ما شاید ۸ متر بود، بیان کرد: با این وجود فشار آب خیلی زیاد بود، گروهان اول بدون تلفات عبور کرد و هر لحظه بر سرعت و طغیان آب افزوده می‌شد. از گروهان دوم عده‌ای عبور کرده و عده‌ای درگیر امواج آب شدند و با هر دست‌آویزی سعی در نجات خود داشتند. بچه‌های ارتش از تیپ ۸۴ هم با این گروهان بودند؛ پشت سر نیروها به آب زدم تا بچه‌ها را آن طرف کنترل کنم، اما وسط آب دیگر چیزی نفهمیدم بعد از چند دقیقه روی آب آمده و نجات پیدا کردم. فقط فریاد زدم که وارد رودخانه نشوید آب سنگین است. گردان‌های دیگر پشت سر ما ایستاده بودند خودم را به آن سوی رودخانه رساندم. نیروها را سازماندهی کرده و آماده شکستن خط شدیم. بیش از یک سوم از بچه‌های گردان نتوانستند خود را به ما برسانند. از کانال عبور کردیم و موانع را پشت سر گذاشتیم، به پل ربوط که رسیدیم منورها روشن شد. خط که شکسته شد از آن‌سوی بی‌سیم دستور آمد که برگردید، چرا که همه نیروها آن سوی رودخانه مانده بودند عده‌ای هم که به آب زده و غرق شده بودند.
شریعتی گفت: تا آمدیم برگردیم به دلیل آنکه عملیات شروع شده و تیربارها و خمپاره‌های دشمن به کار افتاده بودند، تعدادی از نیروهایم زخمی و شهید شدند. با مشکلات زیاد و گم کردن راه و تاریکی شب کنار رودخانه برگشتیم، چفیه‌ها را به هم بستیم و سعی کردیم خود را به این طرف برسانیم، عده‌ای هم ماندند و گفتند ما همین جا سنگر می‌گیریم. خودم هم به این طرف آب آمدم. شب به آخر رسید و هوا کم‌کم روشن می‌شد، آفتاب که زد ابوشهاب آمد، سازمان گردان ما به هم ریخته بود. دوباره گردان را سازماندهی کردیم و برای مرحله دوم عملیات حاضر شدیم.
او ادامه داد: عملیات محرم، بسیار موفقیت‌آمیز و همراه با پیروزی کامل بود. رزمندگان حتی از اهداف تعیین شده فراتر رفتند، اما از شیرینی‌های این عملیات کمتر گفته شده و بیشتر از شهدای آب و غرق شدن انها گفته می‌شود، حال انکه جاده اندیمشک به دهلران که در حدود ۱۰۰ کیلومتر زیر تیر دشمن بود و شهر موسیان آزاد شدند ما به خط مرزی رسیدیم و حدود ۱۵۰ تانک و نفربر دشمن را سالم گرفتیم، ۱۰ هواپیما منهدم و در حدود۷ هزار نفر تلفات به دشمن وارد در نهایا پیروزی در این عملیات بعد از عملیات رمضان روحیه رزمندگان و جبهه‌ها را بسیار تقویت کرد.
به گزارش ایسنا، ۴ هزار و ۵۰۰ شهید و مجروح در عملیات محرّم تقدیم کشور شد، ۱۲۵۰ نفر از این تعداد شهید و ۷۵۰ نفر از آنها مربوط به شهر اصفهان بودند، مناطق چم‌سری و چم هندی، میعادگاه شهادت حدود ۷۵۰ نفر از بچه‌های حماسه‌آفرین اصفهان است. مردم اصفهان هم در روز ۲۵ آبان با تشییع ۳۷۰ نفر از این شهدا و بدرقه رزمندگانی دیگر در روز بعد، حماسه‌ای جاویدان را رقم زدند و در تاریخ ایران ماندگار شدند.
