به گزارش شهدای ایران ، یکی از داستان‌های غم‌انگیز فصل گذشته، آسیب‌دیدگی شدید چشم کوین یامگا در تمرینات استقلال بود. مدافع - هافبک فرانسوی، کارآمد و بی‌حاشیه فوتبال ایران، بر اثر برخورد با هم‌تیمی خشن خود یعنی امید حامدی‌فر مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد. او چندین عمل جراحی را پشت سر گذاشت تا امروز که به وضعیت نسبتا باثباتی رسیده است. یامگا یک فصل دیگر با استقلال قرارداد دارد و خودش هم مایل است بازی کند اما باشگاه به‌خاطر اینکه او از سلامتی کامل برخوردار نیست و بدون تعارف نمی‌تواند مثل قبل فایده فنی داشته باشد، سلسله بی‌مهری‌های عجیبی را علیه او آغاز کرده است؛ از آزاد گذاشتن این بازیکن برای مذاکره با سایر تیم‌ها تا انتشار مطالب بحث‌برانگیز در مورد سلامت ستاره فرانسوی که با واکنش منفی خودش هم مواجه شد.

می‌دانیم که فهرست تیم‌ها محدود است و آنها برای پرکردن این ظرفیت دنبال بهترین‌ها می‌گردند. با این حال، همه‌چیز هم همین نیست. باشگاه‌های ورزشی تعهدات اخلاقی هم دارند و باید مقید به اصول جوانمردانه و انسانی باشند. برای همین است که در فوتبال حرفه‌ای جهان وقتی بازیکنی مثلا رباط صلیبی پاره می‌کند، باشگاه بلافاصله قراردادش را تمدید می‌کند. این یعنی ما به فکر تو هستیم، پای روزهای غم‌انگیزت می‌مانیم و بدون دغدغه روی درمانت متمرکز شو. روشن است که آن بازیکن با رباط پاره نمی‌تواند برای تیمش بازی کند (درست مثل یامگا)، اما این تمدید قرارداد نشان‌دهنده پایبندی مجموعه به قواعد اخلاقی است. یامگا که اصلا با استقلال قرارداد دارد و اگر واقعا باشگاه نمی‌تواند از خیر این یک سهمیه بگذرد، باید درنهایت ادب و احترام با او برای جدایی و قطع همکاری به توافق برسد. یعنی نه‌تنها باید پول کل فصلش را بدهند، بلکه باید رضایت قلبی بازیکنی را جلب کنند که چشمش را برای این تیم گذاشته.

حمایت از بازیکنی مثل یامگا، فقط پشتیبانی انسان‌دوستانه از یک بازیکن مصدوم نیست، بلکه پیامی را هم به سایر نفرات منتقل می‌کند که همه توانشان را برای تیم بگذارند و اگر هم صدمه دیدند، مطمئن باشند کل مجموعه کنارشان ایستاده. وقتی شما با امثال پادوانی و یامگا چنین معامله‌ای می‌کنید، چرا باید بقیه سرشان را جلوی توپ بگذارند؟ هزینه‌ای که برای دلجویی از این بازیکنان پرداخت شود هرگز پول مفت نیست؛ پول مفت، دستمزد یک فصل‌ونیم خانه‌نشینی امثال استراماچونی است.

* همشهری‌