به گزارش شهدای ایران ، محمد ایمانی، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت:
این که محمد جواد ظریف استعفا کرده و از دولت رفته، یا تهدید به این کار کرده، مهم نیست. مهم این است که گویا او و کارفرمایانش، خود را قیم و آقا بالا سر رئیس جمهور می پندارند، و نه حداکثر، مشاور آقای پزشکیان.
او در متنی که منتشر کرده، می نویسد: «از ۱۹ وزیری که امروز معرفی شدند، ۳ نفر نامزد نخست، ۶ نفر نامزد دوم یا سوم، و یک نفر، نامزد پنجم کمیته‌ها و یا شورای راهبری بودند... در کنار مشکلات دیگر، برای بنده ادامه راه در دانشگاه را رقم زد. در پیشگاه مرم بزرگ ایران برای ناتوانی خود در پیگیری امور در دالان‌های سیاست داخلی پوزش می‌خواهم».
ظریف اذعان دارد که آقای پزشکیان، ۱۰ نفر از ۱۹ وزیر پیشنهادی را از میان پیشنهادهای شورای مشورتی، انتخاب کرده است. برخی رسانه های اصلاح طلب هم امروز نوشتند که ۶۰ درصد وزرای پیشنهادی، عینا همان پیشنهادهای شورای راهبری زیر نظر ظریف هستند.
اما گویا ظریف توقع داشته رئیس جمهور محترم، آلت دست و ماشین امضای او و برخی متهمان امنیتی عضو شورا باشد و از این پدرخواندگان سیاسی تمکین و تبعیت کند! آیا بدتر از این می شود به رئیس جمهور اهانت کرد؟! یعنی ظریف توقع داشته رئیس‌جمهور به مثابه گماشته او و برخی افراطیون سابقه دار عمل کند؟
در این میان، برخی تحلیل ها بر آن است که ظریف پیشاپیش, از نتیجه منفی استعلام (برای تصدی معاونت خودساخته راهبردی) مطلع شده و بنابراین، پیشدستی و فرار به جلو کرده است. (برخی هم ماجرا را به ممنوعیت های قانونی مربوط به اقامت یا تابعیت نزدیکان مدیران مرتبط می دانند).
نهایتا به نظر می رسد آقای ظریف و تیم پدرخواندگان پشت سر او، بازی تهدید و فشار به رئیس جمهور و باج خواهی بی حد و مرز را خیلی زود شروع کردند تا معلوم شود نفس تشکیل شورای کذایی، یک تحمیل شیک، با روکش و نقاب مشورت نخبگانی برای باج ستانی توتالیتری بوده است.
بازی با مهره ظریف برای مرعوب کردن رئیس جمهور، پرده ای جدید از بازی ضد امنیتی خطرناکی است که مجرمان و محکومان امنیتیٕ جمع شده در گروهک موسوم به شورای راهبری به اجرا گذاشته اند.
