شهدای ایران: در سیره عزاداری امام خمینی (ره) آمده است که در دهه عاشورا، هر روز زیارت عاشورای معروف را با ۱۰۰ مرتبه سلام و صد مرتبه لعن می‌خواند و در پاریس هم این برنامه را ادامه دادند؛ یک بار امام را در جماران دیدند که به جای صندلی بر زمین نشسته است آن هم روز عاشورا و به احترام عزاداران امام حسین بود.

امام چنان دلباخته و مشتاق اهل بیت و سیدالشهدا علیهم السلام بود که هر وقت روضه خوان یا مداح اهل بیت علیهم السلام را می‌دید تمام قد بلند می‌شد و نیز چون یکی از این افراد می‌خواست از نزدش برود او را بدرقه می‌کرد.

زیارت عاشورا با صد سلام و لعن هر روز امام خمینی در محرم

نقل شده است زمانی که روضه خوان روضه می‌خواند امام راحل همینطور دستمال دستش بود و گریه می‌کرد، گاهی هم در کربلا، در دسته‌های سینه‌زنی و عزاداری شرکت می‌کرد و یا در نجف سوگواران حسینی خدمتش می‌آمدند و امام هم به آنان اظهار لطف و محبت می‌کرد.

یکی از نویسندگان معاصر می‌نویسد، بارها مشاهده می‌کردم که در مسجد بالای سر حضرت معصومه سلام الله علیها یا در خانه برخی از علماء، امام راحل آرام و ساکت نشسته بودند و به سخنان واعظ یا خطیب گوش می‌دادند ولی همین که لحظه ذکر مصیبت فرا می‌رسید دستمال از جیب بیرون آورده و بی‌اختیار گریسته و گوهر اشک از دیدگان مبارک جاری می‌نمودند.

امام در چند سالی که در نجف بود، برای درک تمام زیارت‌های مخصوص امام حسین علیه السلام فاصله بین این شهر و کربلا را که حدود ۸۰ کیلومتر است می‌پیمود و اهتمام داشت در ایام عاشورا، اربعین، عرفه، نیمه شعبان و ماه رجب این مسیر را پشت سر بگذارد.

در نجف روایت شده سر مقدس امام حسین علیه السلام بالای سر مطهر پدرش امیرالمؤمنین علی علیه السلام است و به همین دلیل امام خمینی بالای سر نمی‌رفت و دور نمی‌زد.

مرحوم آقای املائی می‌گوید: روزی در حرم مطهر امام حسین علیه السلام امام خمینی را دیدم که در میان انبوه زوار گیر کرده و قدمی نمی‌تواند پیش بگذارد به جلو دویده به کنار زدن مردم و باز کردن راه پرداختم. امام با تعرض و تغیّر مرا منع کرد و من بی‌توجه به منع ایشان به کار خود ادامه می‌دادم، یکباره متوجه شدم که امام از مسیری که من برای ایشان باز کرده‌ام نیامده و تغییر مسیر داده، و در لابلای جمعیت به راه خود ادامه داده است.

سید علی اکبر محتشمی می‌گوید: از جمله حوادثی که در فرانسه اتفاق افتاد، در رابطه با آن حالت خلوص، علاقه و محبتی بود که امام به ائمه اطهار داشتند، ما روزها که میشد، کلیه گزارش های شب گذشته را که از ایران رسیده بود، خدمت امام تقدیم می کردیم. اول محرم، طبق معمول گزارش ها را خدمت امام بردیم، دیدیم امام در اتاق قدم می زنند و با تسبیح ذکری می‌گویند، مشخص شد که امام زیارت عاشورا را طبق معمول که در سال های گذشته هر سال در ایام عاشورا در حرم امیر المؤمنین علیه السلام می خواندند، در پاریس هم همان برنامه را ادامه می دهند. امام تذکر فرمودند: از این به بعد در این ساعت گزارش ها را نیاورید چون در این ساعت من مشغول هستم و این برنامه امام در ایام عاشورا ادامه داشت.