به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس؛در «نبل» و «الزهراء»، دو شهرک واقع در ریف حلب که تا زمان محاصره شدید از سوی گروه‌های مسلح سلفی جهادی برای رسانه‌های گروهی ناشناخته بودند، اوضاع انسانی فاجعه بار همچنان ادامه دارد و سطح خدمات رسانی به کمترین حد خود رسیده و تامین نیازهای ضروری به رویایی دور از دسترس تبدیل شده است.

منابع محلی شهرک الزهراء تاکید می‌کنند که اهالی این روستا برق مورد نیاز خود را از طریق موتورهای برق تامین و مردم مقدار برق مورد نیاز خود را بر حسب «آمپر» خریداری و حتی آب را نیز از تانکرهای آبرسانی تهیه می‌کنند.

«عهد صندوق»، یکی از ساکنان این شهرک شیعه نشین که نزدیک به ۲ سال است از سوی گروه‌های تکفیری تحت محاصره قرار گرفته است، می‌گوید: داروهای مورد نیاز اهالی یا از طریق کمک‌هایی که توسط بالگردها به دست مردم می‌رسد و یا از طریق قاچاق آنها از شهرک «عفرین» تامین می‌شود، در بین اگر عفرین هم با کمبود دارویی مواجه باشد، هیچ دارویی به ما نمی‌رسد. واقعیت این است که ما با داروهای مازاد اهالی عفرین مشکلات خود را رفع می‌کنیم.

وی می‌افزاید: ۷ ماه متوالی است که ما از نعمت برق بی‌بهره هستیم و برخی افراد موتور برق‌هایی از ترکیه به عفرین آورده‌اند که در نبل و الزهراء آنها را به فروش می‌رسانند. یک ساعت استفاده از نیروی برق در این دو شهرک، ۲۰۰ الی ۳۰۰ لیره هزینه دارد و آب مورد نیاز اهالی نیز از طریق تانکرهای آبرسانی به قیمت ۲ هزار لیره به فروش می‌رسد و گاهی وقت‌ها قیمت آن به ۳ هزار لیره هم میرسد.

عهد همچنین از وجود دو چاه آب دولتی خبر می‌دهد که تعطیل شده‌اند و اهالی این منطقه سعی دارند با سرمایه گذاری شخصی آنها را مجدد مورد بهره برداری قرار دهند.

در نبل و الزهراء دو درمانگاه دولتی وجود دارد و در این اواخر واکسن‌های فلج اطفال نیز در دسترس اهالی قرار گرفته است.

این دو شهرک در کل نزدیک به ۷۰ هزار نفر را در خود جای داده‌اند که ۲۵ هزار نفر از آنها ساکن شهرک الزهراء و مابقی در نبل سکونت دارند.

عهد درباره بیماران دو شهرک نبل و الزهراء نیز می‌گوید: آنها در دو درمانگاه دولتی مداوا می‌شوند و علاوه بر این، یک بیمارستان صحرایی نیز احداث شده است، اما در صورتی که بیماری‌ها صعب العلاج باشند، بیماران به عفرین منتقل می‌شوند؛ به ویژه در صورتی که کسی نیازمند تهیه «سی تی اسکن» باشد، باید خطرات گلوله‌های خمپاره و دیگر تهدیدات امنیتی را به جان بخرد تا به عفرین برسد.

این شهروند سوری خاطر نشان می‌کند که قیمت هر قرص نان که دولت آن را ۱۵ لیره نرخ گذاری کرده است، در شهرک الزهراء دست کم به ۱۵۰ لیره فروخته می‌شود.

وی می‌افزاید: برخی جمعیت‌های خیریه ماهیانه ۴ هزار لیره به هر نفر پرداخت می‌کنند، اما این اتفاق در تمامی ماه‌ها روی نمی‌دهد. کارمندان دولتی هم دو گروه هستند؛ برخی از آنها کارمندان مشغول به کار در دانشگاه‌ها و اساتید دانشگاه‌ها هستند که از یک سال پیش حقوق نگرفته‌اند و برخی از آنها هم حقوق خود را از طریق بالگردها که محموله‌های مورد نیاز اهالی را از آسمان تامین می‌کنند، این مبالغ را دریافت می‌کنند یا برخی از اهالی کُرد عفرین در قبال دریافت مبلغی، این حقوق‌ها را به دست صاحبانشان می‌رسانند.

عهد می‌گوید: به عنوان مثال، اگر حقوق یک کارمند ۲۰ هزار لیره باشد، کُردهای عفرین با دریافت ۴ هزار لیره از آن، ما بقی یعنی ۱۶ هزار لیره را به دست صاحبش می‌رسانند.

نمای کلی دو شهرک‌های نبل و الزهراء کاملا با پارچه‌های سیاه عزاداری پوشانده شده است؛ چرا که بیش از ۱۵۰۰ نفر از زنان این دو شهرک، همسران خود را طی این دو سال از دست داده‌اند.

عهد درباره اوضاع معیشتی مردم در این دو شهرک می‌گوید که یک خانواده متوسط ۵ نفره، باید ماهیانه ۳۰ هزار لیره بابت هزینه‌های برق، آب و گازوئیل و البته غذا بپردازد، با محاسبه ۴ هزار لیره‌ای که هر فرد هر از چند ماه یکبار دریافت می‌کند، باید گفت که سطح معیشتی مادی مردم در این دو شهرک زیر صفر است.

این شهروند سوری به عنوان مثال به یک دکتر فارغ التحصیل از فرانسه در رشته مهندسی ارتباطات اشاره می‌کند که تا پیش از آغاز بحران سوریه در یکی از دانشگاه‌های حلب تدریس می‌کرد، اما حالا با درآمد اندکی که از طریق فروش خواروبار و سبزیجات به دست می‌آورد، امرار معاش می‌کند.

«منتظر محمینو»، یکی دیگر از اهالی این منطقه ضمن تایید حرف‌های عهد درباره اوضاع معیشتی جاری در این دو شهرک می گوید:  قیمت یک قرص نان ۱۵۰ الی ۲۵۰ لیره است و یک بار حتی به ۵۰۰ لیره هم رسیده بود.

وی می‌افزاید: برخی افراد اقدام به کاشت سبزیجات در خانه‌های خود می‌کنند و برخی از آنها حتی اقدام به احداث گلخانه نیز کرده‌اند، اما تولیدشان تنها کفاف خانواده خودشان را می‌کند و چیزی برای فروش نمی‌ماند.

وی تاکید می‌کند که سوخت به صورت قاچاقی از عفرین به این دو شهرک وارد می‌شود که آن هم لیتری ۴۵۰ لیره به فروش می‌رسد و قیمت هر لیتر گازوئیل نیز ۲۷۵ تا ۳۰۰ لیره است.

این شهروند سوری تصریح می‌کند که در برخی موارد نفت خام برای گرم کردن منازل مورد استفاده قرار می‌گیرد که منجر به مسمومیت، خفگی و مرگ اعضای خانواده شده است. این در حالی است که قیمت هر بشکه نفت خام ۶ هزار لیره است.

وی درباره اوضاع پزشکی در بیمارستان صحرایی این دو شهرک نیز می‌گوید که نزدیک به ۲۰ پزشک در این بیمارستان فعالیت می‌کنند، اما این کافی نیست. در برخی موارد، بیمارانی که وضعیت‌اشان وخیم بود، توسط بالگرد ارتش سوریه به مناطق دیگر انتقال داده می‌شدند، اما در حال حاضر، این مساله نیز امکان پذیر نیست.

منتظر درباره ماهیت بیماری‌های شایع در این دو روستا تاکید می‌کند که سوء تغذیه کودکان باعث جان باختن یک کودک شده است و در برخی موارد، بیماری‌هایی مانند سالک و یا برخی بیماری‌های پوستی دیگر نیز در میان اهالی دیده شده که به خاطر سطح پایین بهداشت عمومی و فردی است.

وی تاکید می‌کند که کمک‌های غذایی انتقال داده شده از عفرین شامل روغن، برنج، آرد، دارو و مهمتر از همه سوخت است.

منتظر همچنین به اوضاع اسفبار دانشگاه‌ها و مدارس این دو شهرک اشاره می‌کند و می‌گوید که در بسیاری از موارد، سوالات امتحانی به دست دانشجویان نمی‌رسد.

وی می‌افزاید: کمبود تعداد مدارس و ممانعت برخی خانواده‌ها از حضور فرزندانشان در مدارس به خاطر ترس از جان آنها، باعث شده که فرآیند آموزش در نبل و الزهراء آستانه تعطیلی قرار گیرد.