سایت "کالچو مرکاتو"، دیروز به نقل از خبرنگاری ایتالیایی شایعه کرد: «فیفا به طور جدی به حذف تیم ملی ایران از جام جهانی فکر میکند. منابع نزدیک به فیفا به جولیو مولا گفتهاند با توجه به اتفاقات اخیر، متهم شدن به نقض حقوق بشر و فشار مجامع بینالمللی، فیفا بحث حذف ایران را در جلسه فردا بررسی می کند.
چرا باید به این شایعه دامن زده می شد؟ خود خبرنگار ایتالیایی توضیح داده بود: "در صورت حذف ایران، ممکن است که ایتالیا با دریافت وایلد کارت (سهمیه آزاد) به جام جهانی راه پیدا کند».
نشریات انگلیسی از جمله روزنامه تلگراف هم بلافاصله به شایعه پردازی خبرنگار ایتالیایی ضریب داده و مدعی شدند فیفا باید در جلسه شنبه، تیم ملی ایران را از حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ محروم کند.
انگلیسی ها می دانستند چنین بحثی در دستور کار فیفا نیست. اما آنها هم دوست داشتند با جنگ اعصاب، سراغ حریف ایرانی خود در جام جهانی بروند.
رفتار مبتذل ایتالیایی ها و انگلیسی ها قابل فهم است. اما چرا باید برخی محافل شبه ایرانی هم، از شایعه پردازی محافل غربی ذوقمرگ شوند؟
گیرم که با اسلام و جمهوری اسلامی دشمنی دارند؛ چرا باید از فشار خارجی -ولو در زمینه ورزش و فوتبال و جام جهانی- استقبال کنند و هیجان زده شوند؟!
آنها همان محافلی هستند که از سیزده سال قبل، پنهان و آشکار، گرای تحریم های اقتصادی "فلج کننده" و "فشار حداکثری" را به آمریکا و اروپا داده اند.
ممکن است امثال علی کریمی و علی دایی و دیگران را هم چند صباحی بازی بدهند و برای مقاصد شوم خود به بازی بگیرند؛ اما هیچ ابایی از تحریم ملت ایران ندارند؛ فرقی هم برای شان نمی کند که موضوع فشار و تحریم، بنزین و دارو باشد، یا ورزش و فوتبال و کشتی.