سرویس سیاسی  شهدای ایران:روزنامه زنجیره‌ای شرق به هتک حرمت عزاداری سید و سالار شهیدان پرداخت.

 بنابر این گزارش، این روزنامه غربگرا طی یادداشتی آورد: «آدمی در شهر گم است یا اساسا خیلی وقت‌ها به شهر آمده است که گم باشد. قطره‌ای در اقیانوس جمعیت. به شهر آمده تا خودش باشد نه آن‌گونه که او را می‌پسندند. می‌خواهد دیده نشود. کم نیست مواردی که همسایه از همسایه خبر ندارد یا حتی شناخت ندارد. این گم‌بودن، فارغ از آزادی‌ها یا فرصت‌هایی که ممکن است برای فرد به ارمغان آورد؛ اما گاهی او را دچار حس غربت یا تنهایی می‌کند. خود این حس تنهایی می‌تواند عاملی برای همدلی بیشتر با حسین تنها باشد. این گم‌بودن و دیده‌نشدن، در برخی موارد می‌تواند فرد را دچار حس بی‌ارزش‌بودن کند. ممکن است حس کند کسی برای او اهمیت و ارزشی قائل نیست. کسی او و رنج‌ها و دست‌و‌پا زدن‌هایش را نمی‌بیند.

در چنین موقعیتی، عزای جمعی، فرصتی برای دیده‌شدن آدم‌های گم است. فرصتی برای دیده‌شدن آنها که دیده نمی‌شوند. عزای جمعی نقش‌ها و جایگاه‌هایی را تعریف می‌کند که در آنها افراد فرصت دیده‌شدن پیدا می‌کنند. یکی واعظ و آخوند است و بر منبری می‌نشیند که همه او را می‌بینند. دیگری مداحی است که با سوز و صدا و روضه و شعرش جلب توجه می‌کند.

سومی جوان نیرومندی است که به زور بازویش می‌نازد و زیر بار علم و کتل هیئت می‌رود. دیگری نوجوانی است که با نواختن طبل خبر از آمدن خود و دسته می‌دهد. بعدی کودکی است که می‌کوشد در تکرار دم نوحه، فریاد بزند تا صدایش در صدای مردانه دسته گم نشود. و کسانی که حلقه تشکیل می‌دهند و با سنگین سینه‌زدن‌های‌شان همگان را متوجه حضورشان می‌کنند.

پیرمردانی هم هستند که عشق می‌کنند که مسیر دسته را هدایت ‌کنند یا اینکه وسط سینه‌زنی فریاد بزنند: «مظلوم» تا جمعیت پاسخ دهد: «حسین» و در نهایت هم دعا کنند که: «بده حاجات همه را»!»

مدعیان اصلاحات همین‌اند. تمام وجوه عزاداری و سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را به میان می‌کشند و برای هریک مدعی تقلای عزاداران برای دیده شدن و خودنمایی می‌شوند. طیف مذکور علاوه‌بر داشتن سابقه سیاه در ضربه زدن به منافع کشور و کارچاق‌کنی برای دشمن، کارنامه‌ای فضاحت‌بار در اهانت به ارزش‌های اسلامی دارد و در سایه عدم پیگرد امنیتی و قضایی، گستاخی و وقاحت خود را به این‌جا می‌رساند.