از سوی یک روزنامه اصلاح طلب؛
آنها در حالی می‌گویند میرحسین موسوی را 13 سال پیش انقلابی تحویل دادیم که همان موقع هم او با عناد و کینه‌توزی و بازیچه دست سرویس‌های بیگانه، پنجه بر چهره اسلامی می‌کشید؛ از هتک حرمت عاشورای 88 و خداجو نامیدن اغتشاشگران تا حمایت مستقیم از تروریست‌ها (بمب‌گذاران در شهرها و حسینیه شیراز و تروریست‌های عضو انجمن پژاک) آن‌هم در بیانیه‌های سریالی آن روزها.
سرویس سیاسیشهدای ایران :روزنامه اصلاح طلب ابتکار در سرمقاله خود به قلم مدیرمسئول به بیانیه اخیر میرحسین موسوی پرداخته و نوشته است: «هنوز مطمئن نیستم که این یادداشت نوشته شخص آقای موسوی باشد و متأسفانه راهی به راستی آزمائی آن‌هم وجود ندارد و احتمال تحریر آن توسط عناصری از بیرون وجود دارد.»
ابتکار نوشت: «امنیت و اقتدار امروز بدون شک مرهون ایثار شهدای مدافع حرم است. اینان شهدای حرم اهل‌بیت و حریم وطن‌اند. مهر افتخارشان بی‌تردید تا ابد بر تارک این سرزمین است... از هر کس انتظار می‌رفت که به مدافعین حرم بتازد جز میرحسین. او مشهور به وفاداری به دفاع از آرمان فلسطین و به‌طورکلی استکبارستیزی بود. از او باآن‌همه فضایلی که سراغ داشتیم چنین موضعی بعید بود. نباید گرایشات داخلی یک شهید مدافع حرم باعث شود جان‌فشانی او در میدان جنگ را زیر سؤال ببریم.»
این روزنامه اصلاح‌طلب اما در بخش دیگری از سرمقاله خود به دلیل‌تراشی برای جهل و پلشتی میرحسین موسوی روی آورد و نوشت: «مشخص نیست اگر هرکدام جای موسوی بودیم به کجا می‌رسیدیم. او سیزده سال حصر را تحمل کرد. گذشته از قضاوت در مورد میزان حق یا خطای او، سیزده سال گوشه‌ای نشسته و فقط شبانه‌روز از درودیوار اتهام می‌شنود و مجال دفاع هم ندارد.
مشخص نیست هرکدام از اصولگرایان اگر جای او بودند الان چه موضعی می‌گرفتند. اینان که‌گریبان موسوی را گرفته‌اند و حکم اعدام او را می‌دهند طاقت سیزده روز حصر را دارند؟ دیدیم که چقدر از بزرگان اینان بعد از الطاف و عنایت بیش‌ازحد، طاقت یک اخم از نظام را هم نداشتند و از دایره طاعت خارج شدند. حتی دوستان دیگرشان که اخم ندیده سر از جاسوسی درآوردند. این روزها یک‌به‌یک پرونده جاسوسی آنها رو می‌شود.»
در این مطلب آمده است: «چند سال پیش که ترامپ خط‌ونشان می‌کشید و تا آستانه تهدید به جنگ هم رفت، با رئیس‌جمهور وقت، حسن روحانی، یک نزاع کلامی را آغاز کرد. شهید والامقام سلیمانی همان زمان به میان این دعوا آمد و تمام‌قد از رئیس‌جمهور ایران دفاع کرد. این موضع کاملاً ملّی به مذاق خیلی از اصولگرایان خوش نیامد. به‌طوری‌که با هشتک: سردار دست‌بوس، به سردار سلیمانی حمله کردند. جریانی که طاقت یک موضع ملّی خلاف تمایلات قبیله‌ای خود از سردار پرافتخار ملّی مانند سردار سلیمانی را ندارد اگر سیزده سال حصر بکشد قطعاً سر دو ماه اول باید سراغ او را در آغوش مریم رجوی و پهلوی بگیریم.»
مدیرمسئول ابتکار نوشت: «میرحسین تا آزاد بود و دسترسی به اطلاعات و آدم‌های متنوع داشت انقلابی بود، حال در این سیزده سال چرا این‌گونه موضع می‌گیرد را باید خود پاسخ دهند نه اصلاح‌طلبان. باید به اینان گفت ما او را انقلابی تحویل دادیم، شما چه بلایی سر او آوردید؟»
مدعیان اصلاحات گرچه سعی می‌کنند مرزبندی غیر شفافی با بیانیه میرحسین موسوی ارائه کنند اما گویا نمی‌توانند با مخالفت صریح با میرحسین موسوی، همخوانی و همراهی با او در فتنه 88 را هم زیر سؤال ببرند و یا‌اندک هواداران رادیکال خود در داخل و خارج را ناامید کنند.
مدعیان اصلاحات دلیل وقاحت و پلشتی میرحسین موسوی را حصر می‌دانند! (مجازاتی که مبتنی بر تساهل و تسامح نظام در برخورد با سران فتنه در نظر گرفته‌شده بود). سؤال آنکه مگر کسی چون میرحسین موسوی که آشکارا نظام اسلامی را آماج نیرنگ و جفای خود قرارداد و با همکاری با دشمنان نظام، عامل وارد آوردن میلیاردها تومان خسارات به بیت‌المال و قتل دهها نفر شد، می‌تواند به بهانه مجازات حصر، به شهدای مدافع حرم اهانت کند؟
آنها در حالی می‌گویند میرحسین موسوی را 13 سال پیش انقلابی تحویل دادیم که همان موقع هم او با عناد و کینه‌توزی و بازیچه دست سرویس‌های بیگانه، پنجه بر چهره اسلامی می‌کشید؛ از هتک حرمت عاشورای 88 و خداجو نامیدن اغتشاشگران تا حمایت مستقیم از تروریست‌ها (بمب‌گذاران در شهرها و حسینیه شیراز و تروریست‌های عضو انجمن پژاک) آن‌هم در بیانیه‌های سریالی آن روزها.
گفتنی است میرحسین موسوی در بیانیه‌ای سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران را «کج‌روی»، «شوم» و «ننگین‌ترین جرائم» توصیف کرده و در بخش دیگری از آن، در ادبیاتی وقیحانه به ساحت شهدای مدافع حرم به‌ویژه سردار شهید همدانی توهین کرده است.
ابتکار نوشت: «امنیت و اقتدار امروز بدون شک مرهون ایثار شهدای مدافع حرم است. اینان شهدای حرم اهل‌بیت و حریم وطن‌اند. مهر افتخارشان بی‌تردید تا ابد بر تارک این سرزمین است... از هر کس انتظار می‌رفت که به مدافعین حرم بتازد جز میرحسین. او مشهور به وفاداری به دفاع از آرمان فلسطین و به‌طورکلی استکبارستیزی بود. از او باآن‌همه فضایلی که سراغ داشتیم چنین موضعی بعید بود. نباید گرایشات داخلی یک شهید مدافع حرم باعث شود جان‌فشانی او در میدان جنگ را زیر سؤال ببریم.»
این روزنامه اصلاح‌طلب اما در بخش دیگری از سرمقاله خود به دلیل‌تراشی برای جهل و پلشتی میرحسین موسوی روی آورد و نوشت: «مشخص نیست اگر هرکدام جای موسوی بودیم به کجا می‌رسیدیم. او سیزده سال حصر را تحمل کرد. گذشته از قضاوت در مورد میزان حق یا خطای او، سیزده سال گوشه‌ای نشسته و فقط شبانه‌روز از درودیوار اتهام می‌شنود و مجال دفاع هم ندارد.
مشخص نیست هرکدام از اصولگرایان اگر جای او بودند الان چه موضعی می‌گرفتند. اینان که‌گریبان موسوی را گرفته‌اند و حکم اعدام او را می‌دهند طاقت سیزده روز حصر را دارند؟ دیدیم که چقدر از بزرگان اینان بعد از الطاف و عنایت بیش‌ازحد، طاقت یک اخم از نظام را هم نداشتند و از دایره طاعت خارج شدند. حتی دوستان دیگرشان که اخم ندیده سر از جاسوسی درآوردند. این روزها یک‌به‌یک پرونده جاسوسی آنها رو می‌شود.»
در این مطلب آمده است: «چند سال پیش که ترامپ خط‌ونشان می‌کشید و تا آستانه تهدید به جنگ هم رفت، با رئیس‌جمهور وقت، حسن روحانی، یک نزاع کلامی را آغاز کرد. شهید والامقام سلیمانی همان زمان به میان این دعوا آمد و تمام‌قد از رئیس‌جمهور ایران دفاع کرد. این موضع کاملاً ملّی به مذاق خیلی از اصولگرایان خوش نیامد. به‌طوری‌که با هشتک: سردار دست‌بوس، به سردار سلیمانی حمله کردند. جریانی که طاقت یک موضع ملّی خلاف تمایلات قبیله‌ای خود از سردار پرافتخار ملّی مانند سردار سلیمانی را ندارد اگر سیزده سال حصر بکشد قطعاً سر دو ماه اول باید سراغ او را در آغوش مریم رجوی و پهلوی بگیریم.»
مدیرمسئول ابتکار نوشت: «میرحسین تا آزاد بود و دسترسی به اطلاعات و آدم‌های متنوع داشت انقلابی بود، حال در این سیزده سال چرا این‌گونه موضع می‌گیرد را باید خود پاسخ دهند نه اصلاح‌طلبان. باید به اینان گفت ما او را انقلابی تحویل دادیم، شما چه بلایی سر او آوردید؟»
مدعیان اصلاحات گرچه سعی می‌کنند مرزبندی غیر شفافی با بیانیه میرحسین موسوی ارائه کنند اما گویا نمی‌توانند با مخالفت صریح با میرحسین موسوی، همخوانی و همراهی با او در فتنه 88 را هم زیر سؤال ببرند و یا‌اندک هواداران رادیکال خود در داخل و خارج را ناامید کنند.
مدعیان اصلاحات دلیل وقاحت و پلشتی میرحسین موسوی را حصر می‌دانند! (مجازاتی که مبتنی بر تساهل و تسامح نظام در برخورد با سران فتنه در نظر گرفته‌شده بود). سؤال آنکه مگر کسی چون میرحسین موسوی که آشکارا نظام اسلامی را آماج نیرنگ و جفای خود قرارداد و با همکاری با دشمنان نظام، عامل وارد آوردن میلیاردها تومان خسارات به بیت‌المال و قتل دهها نفر شد، می‌تواند به بهانه مجازات حصر، به شهدای مدافع حرم اهانت کند؟
آنها در حالی می‌گویند میرحسین موسوی را 13 سال پیش انقلابی تحویل دادیم که همان موقع هم او با عناد و کینه‌توزی و بازیچه دست سرویس‌های بیگانه، پنجه بر چهره اسلامی می‌کشید؛ از هتک حرمت عاشورای 88 و خداجو نامیدن اغتشاشگران تا حمایت مستقیم از تروریست‌ها (بمب‌گذاران در شهرها و حسینیه شیراز و تروریست‌های عضو انجمن پژاک) آن‌هم در بیانیه‌های سریالی آن روزها.
گفتنی است میرحسین موسوی در بیانیه‌ای سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران را «کج‌روی»، «شوم» و «ننگین‌ترین جرائم» توصیف کرده و در بخش دیگری از آن، در ادبیاتی وقیحانه به ساحت شهدای مدافع حرم به‌ویژه سردار شهید همدانی توهین کرده است.
