اوج وطن فروشی؛
اجلاس کمیته یهودیان امریکا با بازیگری علی نژاد به عنوان نماد اپوزسیون خارج از کشور برای ایرانیان بیش از آنکه بوی حقوق بشر بدهد، یادآور گریه کردن قاتل بر بالای جنازه مقتول است؛ کسانی که برای رسیدن به مطامع زودگذر خود، از یک‌سو ایران و ایرانی را به مسلخ می‌کشند و از سوی دیگر بر مصیبتشان مرثیه می‌خوانند.
سرویس سیاسی شهدای ایران:«آقای بلینکن! می‌خواستم ازتون خواهش کنم به جمهوری اسلامی رحم نکنید!»؛ این جمله‌ای است که مسیح علینژاد، مجری یکی از برنامه‌های صدای آمریکا در اجلاس کمیته یهودیان، پس از دریافت جایزه حقوق بشر این کمیته بر زبان راند. جمله‌ای کوتاه که چند نکته تحلیلی را در بر دارد:
1- دست در دست بیگانه: اینکه برای منافع، یک جایزه و هورا به نام یک ایرانی، کفش بیگانه را واکس بزنی و از او بخواهی با مردمی که به‌ظاهر داعیه حمایت از آن‌ها را داری، بی‌رحمانه رفتار کند، اوج وطن‌فروشی است. اینکه دست در دست بیگانه به سرزمینت بتازی، اوج خیانت است! اگرچه کسی از گرگ انتظار ترحم ندارد اما کیست که نداند بی‌رحمی‌های آمریکا بیش از آنکه حاکمیت را تحت‌فشار قرار دهد، مردم و به‌خصوص طبقات آسیب‌پذیر را به سختی و گرفتاری می‌اندازد.
2- حقوق بشر کاریکاتوری: «تعهد به حمایت از حقوق بشر در ایران» دلیل دوم این کمیته برای اعطای جایزه شجاعت و حقوق بشر به علی نژاد عنوان شده است. او درحالی‌که ترس از سراسر وجودش هویدا بود، جایزه شجاعتی را دریافت می‌کرد که هم اهداکنندگانش تا مرفق دستشان در نقض حقوق بشر آلوده است و هم جایزه‌بگیر کسی است که از دشمنان ایران بارها خواسته تا در اوج کرونا به بشر ایرانی دارو ندهند، فوتبالش را تعطیل کنند و همین حالا هم به او رحم نکنند؛ واقعاً چه شجاعتی، چه صلحی و چه حقوق بشری!
3- دستاورد دشمنی: «تعهد ایالات‌متحده به امنیت اسرائیل همچنان ثابت و مقابله با ایران یک اولویت مشترک است»؛ این واکنش بلینکن وزیر امور خارجه امریکا به درخواست علینژاد است. دستاورد علینژاد برای ایرانیان سیاستی است که از یک سوء تضعیف ایران و از سوی دیگر افزایش قدرت دشمنان ایران به‌خصوص رژیم صهیونیستی را پیگیری می‌کند. البته علینژاد باید بداند که به قول انگلیسی‌ها «هیچ چیزی بدون هزینه نیست» و ملت ایران هزینه‌تراشی او را هرگز فراموش نخواهد کرد.
نکته پایانی: اجلاس کمیته یهودیان امریکا با بازیگری علی نژاد به عنوان نماد اپوزسیون خارج از کشور برای ایرانیان بیش از آنکه بوی حقوق بشر بدهد، یادآور گریه کردن قاتل بر بالای جنازه مقتول است؛ کسانی که برای رسیدن به مطامع زودگذر خود، از یک‌سو ایران و ایرانی را به مسلخ می‌کشند و از سوی دیگر بر مصیبتشان مرثیه می‌خوانند.
*حسین حسینی‌نژاد 1- دست در دست بیگانه: اینکه برای منافع، یک جایزه و هورا به نام یک ایرانی، کفش بیگانه را واکس بزنی و از او بخواهی با مردمی که به‌ظاهر داعیه حمایت از آن‌ها را داری، بی‌رحمانه رفتار کند، اوج وطن‌فروشی است. اینکه دست در دست بیگانه به سرزمینت بتازی، اوج خیانت است! اگرچه کسی از گرگ انتظار ترحم ندارد اما کیست که نداند بی‌رحمی‌های آمریکا بیش از آنکه حاکمیت را تحت‌فشار قرار دهد، مردم و به‌خصوص طبقات آسیب‌پذیر را به سختی و گرفتاری می‌اندازد.
2- حقوق بشر کاریکاتوری: «تعهد به حمایت از حقوق بشر در ایران» دلیل دوم این کمیته برای اعطای جایزه شجاعت و حقوق بشر به علی نژاد عنوان شده است. او درحالی‌که ترس از سراسر وجودش هویدا بود، جایزه شجاعتی را دریافت می‌کرد که هم اهداکنندگانش تا مرفق دستشان در نقض حقوق بشر آلوده است و هم جایزه‌بگیر کسی است که از دشمنان ایران بارها خواسته تا در اوج کرونا به بشر ایرانی دارو ندهند، فوتبالش را تعطیل کنند و همین حالا هم به او رحم نکنند؛ واقعاً چه شجاعتی، چه صلحی و چه حقوق بشری!
3- دستاورد دشمنی: «تعهد ایالات‌متحده به امنیت اسرائیل همچنان ثابت و مقابله با ایران یک اولویت مشترک است»؛ این واکنش بلینکن وزیر امور خارجه امریکا به درخواست علینژاد است. دستاورد علینژاد برای ایرانیان سیاستی است که از یک سوء تضعیف ایران و از سوی دیگر افزایش قدرت دشمنان ایران به‌خصوص رژیم صهیونیستی را پیگیری می‌کند. البته علینژاد باید بداند که به قول انگلیسی‌ها «هیچ چیزی بدون هزینه نیست» و ملت ایران هزینه‌تراشی او را هرگز فراموش نخواهد کرد.
نکته پایانی: اجلاس کمیته یهودیان امریکا با بازیگری علی نژاد به عنوان نماد اپوزسیون خارج از کشور برای ایرانیان بیش از آنکه بوی حقوق بشر بدهد، یادآور گریه کردن قاتل بر بالای جنازه مقتول است؛ کسانی که برای رسیدن به مطامع زودگذر خود، از یک‌سو ایران و ایرانی را به مسلخ می‌کشند و از سوی دیگر بر مصیبتشان مرثیه می‌خوانند.
