مسئولین انتظامی و قضایی بخوانند و ببینند؛
فیلمی که اخیرا از زورگیری سه سارق بی شرم از یک زن بی پناه در وائین شهریار منتشر شده به حدی تلخ و دردناک است که نمی توان از کنار آن به راحتی گذشت.
سرویس اجتماعی شهدای ایران: حسین خان بابازاده/ متاسفانه اخبار سرقت، زورگیری، کیف قاپی، موبایل قاپی و... کم شنیده نمی شود. اما شدت برخی از این موارد در حدی نیست که بتوان حتی از مشاهده آن فقط احساس تاسف و ابراز ناراحتی کرد.فیلمی که اخیرا از زورگیری سه سارق بی شرم از یک زن بی پناه در وائین شهریار منتشر شده به حدی تلخ و دردناک است که نمی توان از کنار آن به راحتی گذشت. اینکه زورگیران به خود جرات می دهند در روز روشن سر یک بانوی عفیف را در بین دستان خود گروگان بگیرند تا طلای او را باز کنند به حدی آزاردهنده است که قابل توصیف نیست.
آذرماه سال گذشته هم ویدئویی از یک زورگیری خشن و دردآور در کرمانشاه علیه یک زن تنها پخش شده بود که سارقان بر پیکر این بانو نشسته تا با خیال راحت سرقتشان را انجام دهند. (این دو مورد هم به لطف جسارت یک شهروند در فیلمبرداری و دوربین مداربسته ضبط شده است و قطعا موارد مشابهی وجود دارد).
شاید هفته ای نباشد که پلیس طرح دستگیری سارقان را نداشته باشد. از این سو چندی پیش هم حجت الاسلام اژه ای، رئیس محترم عدلیه در توصیه به قضات با تاکید بر اینکه به کیف‌قاپ و موبایل‌دزد رحم نکنید گفت: ترحم به کسانی که امنیت روانی مردم را بهم می‌زنند ظلم به مردم است.
فارغ از مسائل دیگر نظیر زیاده خواهی‌ها، تن به کار ندادن‌ها، یقینا یکی از دلایل جدی سرقت ها گسترش فقر است که دولت گذشته با بی کفایتی و افتضاح مدیریتی خود تا توانست آن را گستراند. مسئولان پلیس هم به افزایش سارقان سرقت اولی اذعان کرده اند. حتی پلیس قرارگاه مبارزه با موبایل قاپی تشکیل داده است. مسئولان دولت سیزدهم هم شبانه روزی مشغول آواربرداری هستند اما حجم خرابی به جامانده از دولت مدعی تدبیر طوری نیست که در چندماه و یکی دو سال جمع شود.
با این حال چاره چیست؟ امنیت مردم نباید خدشه دار شود. میزان سرقت ها متاسفانه بیشتر شده است. نوع و میزان برخورد مسئولان سختگوش انتظامی و قضایی قطعا آن طور که باید و شاید موثر نبوده است؛ چرا که هم حجم سرقت ها افزایش پیدا کرده و هم میزان خشونت در سرقت.
شاید بتوان از کنار یک موبایل قاپی، کیف قاپی و زورگیری از یک مرد عبور کرد و منتظر دستگیری و محاکمه ماند اما از حمله چند مرد قوی هیکل به یک زن بی پناه، تحمیل وحشت و تعرض به جسم او برای سرقت یک تکه طلا نمی توان گذشت و صبر کرد. این وقایع زنده کننده ماجرای معروف کشیدن خلخال از زن پای یهودی در زمان امیرمومنان و جمله معروف حضرت است؛ با این اوصاف، این صحنه های آزار دهنده چگونه اجازه می دهد مسئولان مرتبط پلک بر چشم بگذارند؟
اعمال شدیدترین مجازات‌ها در اسرع وقت و ایجاد چنان موج گسترده خبری و رسانه ای از رسیدگی به جرائم این افراد می تواند تا حدی زیادی ریشه این جرائم را بکند. پیرامون موبایل قاپی، کیف قاپی و یا زورگیری از سایر افراد هم متاسفانه جامعه از آن حس امنیت لازم برخوردار نیست که باید برای آن هم فکری درخور شود. جرات و جسارت حتی فکر کردن به اینگونه جرائم باید خشکیده شود.
عزیزان مسئول!نگذارید امنیت مردم خدشه دار شود....!
آذرماه سال گذشته هم ویدئویی از یک زورگیری خشن و دردآور در کرمانشاه علیه یک زن تنها پخش شده بود که سارقان بر پیکر این بانو نشسته تا با خیال راحت سرقتشان را انجام دهند. (این دو مورد هم به لطف جسارت یک شهروند در فیلمبرداری و دوربین مداربسته ضبط شده است و قطعا موارد مشابهی وجود دارد).
شاید هفته ای نباشد که پلیس طرح دستگیری سارقان را نداشته باشد. از این سو چندی پیش هم حجت الاسلام اژه ای، رئیس محترم عدلیه در توصیه به قضات با تاکید بر اینکه به کیف‌قاپ و موبایل‌دزد رحم نکنید گفت: ترحم به کسانی که امنیت روانی مردم را بهم می‌زنند ظلم به مردم است.
فارغ از مسائل دیگر نظیر زیاده خواهی‌ها، تن به کار ندادن‌ها، یقینا یکی از دلایل جدی سرقت ها گسترش فقر است که دولت گذشته با بی کفایتی و افتضاح مدیریتی خود تا توانست آن را گستراند. مسئولان پلیس هم به افزایش سارقان سرقت اولی اذعان کرده اند. حتی پلیس قرارگاه مبارزه با موبایل قاپی تشکیل داده است. مسئولان دولت سیزدهم هم شبانه روزی مشغول آواربرداری هستند اما حجم خرابی به جامانده از دولت مدعی تدبیر طوری نیست که در چندماه و یکی دو سال جمع شود.
با این حال چاره چیست؟ امنیت مردم نباید خدشه دار شود. میزان سرقت ها متاسفانه بیشتر شده است. نوع و میزان برخورد مسئولان سختگوش انتظامی و قضایی قطعا آن طور که باید و شاید موثر نبوده است؛ چرا که هم حجم سرقت ها افزایش پیدا کرده و هم میزان خشونت در سرقت.
شاید بتوان از کنار یک موبایل قاپی، کیف قاپی و زورگیری از یک مرد عبور کرد و منتظر دستگیری و محاکمه ماند اما از حمله چند مرد قوی هیکل به یک زن بی پناه، تحمیل وحشت و تعرض به جسم او برای سرقت یک تکه طلا نمی توان گذشت و صبر کرد. این وقایع زنده کننده ماجرای معروف کشیدن خلخال از زن پای یهودی در زمان امیرمومنان و جمله معروف حضرت است؛ با این اوصاف، این صحنه های آزار دهنده چگونه اجازه می دهد مسئولان مرتبط پلک بر چشم بگذارند؟
اعمال شدیدترین مجازات‌ها در اسرع وقت و ایجاد چنان موج گسترده خبری و رسانه ای از رسیدگی به جرائم این افراد می تواند تا حدی زیادی ریشه این جرائم را بکند. پیرامون موبایل قاپی، کیف قاپی و یا زورگیری از سایر افراد هم متاسفانه جامعه از آن حس امنیت لازم برخوردار نیست که باید برای آن هم فکری درخور شود. جرات و جسارت حتی فکر کردن به اینگونه جرائم باید خشکیده شود.
عزیزان مسئول!نگذارید امنیت مردم خدشه دار شود....!
