یکی از مهم ­ترین ویژگی­‌های داستان فیلم، پرداخت سرد اما در عین حال تازه و نابی ست که در درام قصه و حول ماجراهای خانوادگی شخصیت اصلی شکل گرفته است. نویسندگان با تمرکز بر رفتارهای تک تک افراد، نتیجه تصمیمات مهدی باکری را در کانون خانواده نشان می­دهند. نکته‌ای که در فیلم­‌های این ژانر معمولا از روایت­‌های نخ­‌نمای شکایت و شکوه‌ی همسر از دوری مرد قهرمانش فراتر نمی رود، اما در این فیلم و به خصوص پس از شهادت برادر ته تغاری خانواده یعنی حمید، پرداخت به فشارهای روانی خانواده بخش مهمی از داستان را شکل می­دهد. پرده‌­های مختلف، یا فصول مختلف قصه، هر یک مستقل و در عین حال بهم پیوسته یکدیگر را پوشش می­دهند تا در پرده‌ی نهایی موقعیت سنگین مهدی شکل بگیرد.

در پرده نهایی که باید آن را پخته ترین بخش فیلم دانست، علاوه بر ریتم نفس­‌گیر قصه، کارگردان بیش از هر چیز بر تنهایی مهدی تأکید دارد. تنهایی او در میان فرماندهان، تنهایی او در خط مقدم نبرد؛ جایی که همه به او می‌گویند برگردد، ولی او نمی‌خواهد سربازهایش را تنها بگذارد. تنهایی‌ای که از تفاوت نگرش او با دیگران ناشی می‌شود. صدالبته که این تفکر را می‌شد تا اندازه‌ای در همان دستورِ برنگرداندن پیکر حمید هم دید.

دانلودفیلم