وی افزود: امیدورام سعه صدری در مسئولین به وجود آید تا بتوانیم در مورد اصرار مگوی جنگ صحبت کنیم. دیگر باید از مظلوم نماییهای سطحی دست برداریم تا بتوانیم حقیقت جنگ را به مردم نشان بدهیم. دیگر زمان سینمای مجیز گوی جنگ به پایان رسیده است.
کارگردان مستند «ملی بدون کارت» در تشریح و تکمیل صحبتهای خود گفت: تا پیش از این در مستندهای جنگ جانبازان به صورت افراد مظلومی نمایش داده میشدند که بخاطر معلولیتهای جسمی و کم توجهی مسئولان زندگی سختی را میگذرانند. اما حقیقت این است که با همه کم توجهیهای موجود، نباید دلمان برای جانبازان بسوزد، آنها به خود و زندگیشان افتخار میکنند. دل ما باید به حال مدیرانی بسوزد که توفیق خدمت به این افراد شریف و عزتمند را ندارند.
شعبانی با تاکید بر اینکه در مستندهای جنگ باید با مردم حرف بزنیم گفت: ما باید به متن جامعه بپردازیم.در مستند «ملی بدون کارت» ما با امیرسینک یا همان محمد حیدری که اهل کشور هندوستان است صحبت کردیم.او در خلال سفر به اروپا تصمیم میگیرد به ایران بیاید و به صورت داوطلبانه به جنگ برود و در این راه دو پای خود را از دست دهدو جانباز شیمیایی و اعصاب و روان شود.
وی افزود: با وجود همه آسیبهایی که حیدری در طول هشت سال دفاع مقدس دید، او هیچ چشم داشتی از کسی ندارد و با این اوضاع زندگی میکند. او در شرایطی زندگی میکند که حتی وقتی به دلیل بیماری کلیه درخواست خرید کلیه از انجمن حمایت بیماران کلیوی داد و درخواستش به خاطر ایرانی نبودن رد شد. مسئولان حتی به فرزندان محمد حیدری که ایرانی هستند هم یارانه نمیدهند و او را از داشتن کارت ملی منع میکنند.
کارگردان مستند «ملی بدون کارت» در ادامه تصریح کرد: در این فیلم، فیلمساز مسخ سوژه و موضوع نشده است. سعی کردیم در این مستند با نگاهی بی طرفانه به موضوع نگاه کنیم. سعی کردیم آینهوار تنها حقایق را منعکس کنیم. در این مستند میبینیم که حتی کارت جانبازی حیدری را از 70 درصد به پنجاه درصد تقلیل دادهاند.
شعبانی در پایان گفت: جایگاههای مدیریتی در کشور بقدری متزلزل است که وقتی مسئولان فهمیدند من در حال ساخت مستندی در مورد محمد حیدری هستم همگی جمع شدند تا مشکلات این جانباز را برطرف کنند. البته مسئولان بنیاد شهید میگفتند که این مشکل بین جانبازان تازگی ندارد و چهار نفر دیگر نیز با این نوع مشکلات روبرو هستند.