علی صوفی، فعال سیاسی اصلاحطلب پس از محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاحطلب دومین نفری است که صریحاً از آلودگی اصلاحطلبان به قدرت میگوید.
به گزارش شهدای ایران، به نقل از جوان، علی صوفی، فعال سیاسی اصلاحطلب پس از محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاحطلب دومین نفری است که صریحاً از آلودگی اصلاحطلبان به قدرت میگوید. کمتر از دو ماه پیش بود که تاجیک در گفتوگو با سایت اصلاحطلب جماران تأکید کرد امیدی به طیف در قدرت اصلاحطلبان ندارد و توضیح داد که «آنانی که زلف زیبای اصلاحطلبی را به زلف زمخت قدرت گره زدهاند، امروز جریان اصلاحطلبی را به حاشیه بردهاند. جریان اصلاحطلبی قرار بود که یک جریان گفتمانی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی باشد، اما عدهای آن را محبوس در قفس آهنین قدرت کردند و رنگ قدرت را بر تمامی پیکر او پاشیدند و حیات آن را به قدرت گره زدند. از نظر اینان، اصلاحطلبی تا در قدرت و با قدرت است، زنده است، در غیر اینصورت مرده یا رو به احتضار است و برای اینکه بتواند در ساحت قدرت باشد، اندک اندک هدف وسیله را توجیه کرد، و به نام عقلانیت سیاسی امکان با هر کسی یار غار شدن، زیر هر چتری قرار گرفتن و زیر لحاف هر جریانی خسبیدن توجیه شد و بدین ترتیب، اعتبار و حیثیت جریان اصلاحطلبی خدشهدار شد.»
حالا علی صوفی هم از قدرت طلبی اصلاحطلبان انتقاد میکند. او در گفتوگو با ایلنا میگوید: «به نظرم شاید اصلاح طلبان موجود نتوانند آن پروسهای را که اصلاح طلبی اقتضا میکند پیش ببرند و آن را نمایندگی کنند. اصلاح طلبان موجود مثل جریان چپ سابق نیستند. آن شجاعت و اخلاصی که در جریان چپ وجود داشت در جریان اصلاح طلبی امروز دیده نمیشود. اصلاح طلبان موجود، گرایش به قدرت دارند و به آن آلودهاند. با وجود حضور اصلاح طلبان در بدنه دولت و جاهای مختلف در دوران هشت ساله ریاست جمهوری آقای روحانی، شاهد اصلاحطلبی نبودیم.»
صوفی از یک دوگانه میگوید؛ دوگانه اصلاحطلبی و اصلاحطلبان: «کسی منکر این موضوع نیست که این دوگانه وجود دارد. این دوگانه نشان میدهد، اصلاح طلبان وقتی به قدرت میرسند برای حفظ خودشان دست از اصلاح طلبی میکشند. چون اصلاح طلبی هزینه دارد و حاضر نیستند هزینه بپردازند و باید خودشان را حفظ کنند. در نهایت میتوانیم بگوییم اصلاحطلبان موجود، آلوده به قدرت و نگاهشان نیز به قدرت معطوف شده و نمیتوان از آنها انتظار داشت که رسالت اصلاحطلبی را پیش ببرند.»
او از فاصله اصلاحطلبی با مردم هم سخن گفته است: «جریان اصلاح طلبی ریشه در جریان چپ اوایل انقلاب دارد. جریان چپ اوایل انقلاب در مقابل جریان راست که وابسته به بازار بود قرار گرفت. برای همین این تقابل برای مردم جذابیت داشت.
چون این افراد کسانی بودند که سطح زندگی آنها با مردم تفاوتی نداشت و در مقابل جریانی که بیشتر بازاری و سرمایه دار بود، سوالاتشان جذابیت بیشتری داشت. اما الان دیگر به این شکل نیست. امروزه ما در میان اصلاح طلبان کسانی را داریم که فاصله طبقاتی آنها شبیه مردم نیست.»
یک سؤال هم البته در این میان وجود دارد: «آیا قدرت همیشه آلوده است؟» اگر قدرت، ابزار خدمت به کشور شود، مذموم نخواهد بود. اما مشکل اصلاحطلبان این است که ژست «نقد قدرت» و «تلاش برای رسیدن به قدرت» را همزمان با هم دارند و بعد هم برای حفظ صندلی خود حاضرند دست از شعارهایی که ادعایش را داشتند، بکشند.
حالا علی صوفی هم از قدرت طلبی اصلاحطلبان انتقاد میکند. او در گفتوگو با ایلنا میگوید: «به نظرم شاید اصلاح طلبان موجود نتوانند آن پروسهای را که اصلاح طلبی اقتضا میکند پیش ببرند و آن را نمایندگی کنند. اصلاح طلبان موجود مثل جریان چپ سابق نیستند. آن شجاعت و اخلاصی که در جریان چپ وجود داشت در جریان اصلاح طلبی امروز دیده نمیشود. اصلاح طلبان موجود، گرایش به قدرت دارند و به آن آلودهاند. با وجود حضور اصلاح طلبان در بدنه دولت و جاهای مختلف در دوران هشت ساله ریاست جمهوری آقای روحانی، شاهد اصلاحطلبی نبودیم.»
صوفی از یک دوگانه میگوید؛ دوگانه اصلاحطلبی و اصلاحطلبان: «کسی منکر این موضوع نیست که این دوگانه وجود دارد. این دوگانه نشان میدهد، اصلاح طلبان وقتی به قدرت میرسند برای حفظ خودشان دست از اصلاح طلبی میکشند. چون اصلاح طلبی هزینه دارد و حاضر نیستند هزینه بپردازند و باید خودشان را حفظ کنند. در نهایت میتوانیم بگوییم اصلاحطلبان موجود، آلوده به قدرت و نگاهشان نیز به قدرت معطوف شده و نمیتوان از آنها انتظار داشت که رسالت اصلاحطلبی را پیش ببرند.»
او از فاصله اصلاحطلبی با مردم هم سخن گفته است: «جریان اصلاح طلبی ریشه در جریان چپ اوایل انقلاب دارد. جریان چپ اوایل انقلاب در مقابل جریان راست که وابسته به بازار بود قرار گرفت. برای همین این تقابل برای مردم جذابیت داشت.
چون این افراد کسانی بودند که سطح زندگی آنها با مردم تفاوتی نداشت و در مقابل جریانی که بیشتر بازاری و سرمایه دار بود، سوالاتشان جذابیت بیشتری داشت. اما الان دیگر به این شکل نیست. امروزه ما در میان اصلاح طلبان کسانی را داریم که فاصله طبقاتی آنها شبیه مردم نیست.»
یک سؤال هم البته در این میان وجود دارد: «آیا قدرت همیشه آلوده است؟» اگر قدرت، ابزار خدمت به کشور شود، مذموم نخواهد بود. اما مشکل اصلاحطلبان این است که ژست «نقد قدرت» و «تلاش برای رسیدن به قدرت» را همزمان با هم دارند و بعد هم برای حفظ صندلی خود حاضرند دست از شعارهایی که ادعایش را داشتند، بکشند.