پالایشگاههای چینی در سال گذشته میلادی ۳۲۴ میلیون بشکه نفت از ایران و ونزوئلا خریدند که ۵۳ درصد از سال پیش از آن بیشتر است.
به گزارش شهدای ایران، به نقل از بلومبرگ، واردات نفت خام چین از ایران در سال ۲۰۲۱ به بالاترین رقم از سال ۲۰۱۸ رسید.
آمریکا در سال ۲۰۱۸ با هدف به صفر رساندن صادرات نفت ایران، تحریم هایی علیه این کشور اعمال کرد.
آمار شرکت کپلر، شرکت رهیابی محموله های نفتی، نشان داد پالایشگاه های چینی ۳۲۴ میلیون بشکه نفت از ایران و ونزوئلا در سال ۲۰۲۱ خریدند که حدود ۵۳ درصد از سال گذشته بیشتر است.
بر اساس این آمار، «این رقم، بالاترین میزان از سال ۲۰۱۸ به شمار می رود که چین در آن سال از ایران و ونزوئلا ۳۵۲ میلیون بشکه نفت خریده بود.»
به نوشته این گزارش، پالایشگاه های خصوصی چین، مشتریان اصلی محموله های نفت شناور ایران بر روی آب از طریق خرید لحظه ای هستند. نفت خام ایران در نفتکش هایی در آب های آسیا، گزینه جذابی است؛ چراکه می تواند به سرعت ارسال و تحویل شود. میلیون ها بشکه نفت شناور در سواحل چین، اطراف سنگاپور و مالزی وجود دارد که نفت ایران نیز در میان آنها وجود دارد.
خریداران چینی به ویژه پالایشگاه های خصوصی از موضع سخت واشنگتن در قبال ایران و ونزوئلا و ادامه خرید نفت از این کشور با توجه به اینکه همتایان شان در سایر نقاط آسیا خرید خود از ایران را متوقف کردند، سود بردند.
انبوهی از محموله های فروخته نشده، افزایش قیمت های بین المللی و صدور سهمیه های بیشتر واردات نفت خام از سوی چین (برای پالایشگاه هایش)، پالایشگاه های خصوصی این کشور موسوم به تی پات ها را تشویق کرد تا نفت بیشتری از این ایران و ونزوئلا خریداری کنند. این محموله ها معمولا در آمار رسمی گمرک نشان داده نمی شوند.
آنوپ سینگ، بخش تحقیقات نفتکش ها در شرکت کشتیرانی Braemar ACM گفت: «این افزایش (واردات) با افزایش قیمت ها آغاز شد چراکه نفت ایران ارزان تر بود.»
به گفته سینگ، نفت های تحریمی معمولا در کشتی های قدیمی اسقاطی ارسال می شوند که این امر سبب می شود در هزینه ها صرف جویی شود. محموله ها ممکن است مسقیما از کشور مبدا در نفتکش هایی که اصطلاحا «تاریک شده اند» ارسال می شوند (به این معنا که سیستم ردیابی آنها خاموش شده است) یا بین کشتی ها در دریا منتقل می شوند تا مبدا نفت خام مشخص نشود.
در ادامه این گزارش آمده است، نام نفت خام ایران و ونزوئلا اغلب به نام نفت عمان یا مالزی تغییر داده می شود. آمارهای رسمی نشان می دهند، چین از دسامبر ۲۰۲۰ تاکنون هیچ نفتی از ایران وارد نکرده درحالی که واردات از عمان و مالزی افزایش یافته است.
افزایش حدود ۵۰ درصدی قیمت نفت در جهان طی سال گذشته، نفت های تحریمی را (برای خریداران) جذاب تر می کند.
یونتائو لیو، تحلیلگر انرژی اسپکت در لندن گفت، افزایش قیمت نفت و مالیات و بررسی های آلایندگی می تواند برای پالایشگاه های خصوصی چینی (تی پات ها) هزینه های بیشتری داشته باشد و فشار بیشتری بر آن وارد کند.
قیمت نفت های تحریمی اغلب با تخفیف همراه است و همین امر جذب کننده پالایشگاه های چینی است.
یک مقام ارشد آمریکایی در ماه سپتامبر به رویترز گفته بود واشنگتن از خرید نفت چین از ایران آگاه است و دیپلماسی را به عنوان «مسیری موثرتر برای رسیدگی به نگرانی های ما" انتخاب کرده است.
آمریکا در سال ۲۰۱۸ با هدف به صفر رساندن صادرات نفت ایران، تحریم هایی علیه این کشور اعمال کرد.
آمار شرکت کپلر، شرکت رهیابی محموله های نفتی، نشان داد پالایشگاه های چینی ۳۲۴ میلیون بشکه نفت از ایران و ونزوئلا در سال ۲۰۲۱ خریدند که حدود ۵۳ درصد از سال گذشته بیشتر است.
بر اساس این آمار، «این رقم، بالاترین میزان از سال ۲۰۱۸ به شمار می رود که چین در آن سال از ایران و ونزوئلا ۳۵۲ میلیون بشکه نفت خریده بود.»
به نوشته این گزارش، پالایشگاه های خصوصی چین، مشتریان اصلی محموله های نفت شناور ایران بر روی آب از طریق خرید لحظه ای هستند. نفت خام ایران در نفتکش هایی در آب های آسیا، گزینه جذابی است؛ چراکه می تواند به سرعت ارسال و تحویل شود. میلیون ها بشکه نفت شناور در سواحل چین، اطراف سنگاپور و مالزی وجود دارد که نفت ایران نیز در میان آنها وجود دارد.
خریداران چینی به ویژه پالایشگاه های خصوصی از موضع سخت واشنگتن در قبال ایران و ونزوئلا و ادامه خرید نفت از این کشور با توجه به اینکه همتایان شان در سایر نقاط آسیا خرید خود از ایران را متوقف کردند، سود بردند.
انبوهی از محموله های فروخته نشده، افزایش قیمت های بین المللی و صدور سهمیه های بیشتر واردات نفت خام از سوی چین (برای پالایشگاه هایش)، پالایشگاه های خصوصی این کشور موسوم به تی پات ها را تشویق کرد تا نفت بیشتری از این ایران و ونزوئلا خریداری کنند. این محموله ها معمولا در آمار رسمی گمرک نشان داده نمی شوند.
آنوپ سینگ، بخش تحقیقات نفتکش ها در شرکت کشتیرانی Braemar ACM گفت: «این افزایش (واردات) با افزایش قیمت ها آغاز شد چراکه نفت ایران ارزان تر بود.»
به گفته سینگ، نفت های تحریمی معمولا در کشتی های قدیمی اسقاطی ارسال می شوند که این امر سبب می شود در هزینه ها صرف جویی شود. محموله ها ممکن است مسقیما از کشور مبدا در نفتکش هایی که اصطلاحا «تاریک شده اند» ارسال می شوند (به این معنا که سیستم ردیابی آنها خاموش شده است) یا بین کشتی ها در دریا منتقل می شوند تا مبدا نفت خام مشخص نشود.
در ادامه این گزارش آمده است، نام نفت خام ایران و ونزوئلا اغلب به نام نفت عمان یا مالزی تغییر داده می شود. آمارهای رسمی نشان می دهند، چین از دسامبر ۲۰۲۰ تاکنون هیچ نفتی از ایران وارد نکرده درحالی که واردات از عمان و مالزی افزایش یافته است.
افزایش حدود ۵۰ درصدی قیمت نفت در جهان طی سال گذشته، نفت های تحریمی را (برای خریداران) جذاب تر می کند.
یونتائو لیو، تحلیلگر انرژی اسپکت در لندن گفت، افزایش قیمت نفت و مالیات و بررسی های آلایندگی می تواند برای پالایشگاه های خصوصی چینی (تی پات ها) هزینه های بیشتری داشته باشد و فشار بیشتری بر آن وارد کند.
قیمت نفت های تحریمی اغلب با تخفیف همراه است و همین امر جذب کننده پالایشگاه های چینی است.
یک مقام ارشد آمریکایی در ماه سپتامبر به رویترز گفته بود واشنگتن از خرید نفت چین از ایران آگاه است و دیپلماسی را به عنوان «مسیری موثرتر برای رسیدگی به نگرانی های ما" انتخاب کرده است.