به گزارش شهدای ایران، این مدل اظهار نظر ناشی از نگاه حداقلی و حتی کاریکاتوری به حجاب است. چه عوامانه است که بگوییم حجاب آمده تا دل و دین مردان نلرزد. خروجی همین نگاه عوامانه، بهانه‌جویی‌های کف خیابانی‌ست که «من هرطور بخواهم بیرون می‌آیم، مردان چشمان‌شان را ببندند!» و حالا از زبان زنی مدعی روشنفکری به زبان می‌آید.
«حجاب» برای زنان و «غض بصر» برای مردان تشریع شده تا جامعه ویترین عرضه و تقاضای جذابیت‌های جنسی نشود و انسانیت و شعور و آگاهی مبنای روابط و مناسبات اجتماعی شود و سلایق و دلخواه افراد عرصه عمومی را به تشویش و آشفتگی نکشاند.
تفسیرهای کوته نظرانه از حجاب به عنوان یک پدیده دینی فرهنگی تاریخی در ایران اسلامی از کسی که در این مملکت دکترای تاریخ خوانده و بعنوان دبیر کل یک حزب سیاسی انتخاب می‌شود جای تأسف دارد.
کاش میشد مفهوم حجاب را از صحنه کشمکش‌ها و کینه‌توزی‌های سیاسی بیرون کشید و در مباحثات اجتماعی به آن پرداخت. آن وقت است که می‌بینم این مفهوم نه یک چالش که یک مزیت برای جوامع اسلامی‌ست.
رها عبداللهی
