به گزارش شهدای ایران، منصور حقیقت‌پور، نماینده سابق مجلس و از چهره های نزدیک به لاریجانی که پیش از انتخابات ریاست جمهوری گفته بود: «هیچ کسی مثل لاریجانی پتانسیل ریاست جمهوری ندارد»، «لاریجانی می تواند یک سرمایه بین نسلی باشد» و «رئیسی مسئولیت فعلی‌اش(قوه قضائیه) را ادامه دهد، لاریجانی قوه مجریه را سامان می‌دهد» به سایت اصلاح طلب نامه‌نیوز گفته است: «کار آقای رئیسی خیلی دشوار است. خداوند به صبر و شکیبایی او بیفزاید تا بتواند مشکلات را حل کند».

این اظهارات با توجه به آنکه لاریجانی به عنوان یکی از شرکای روحانی در ایجاد وضع موجود شناخته می شود قابل تامل و نوعی فرار به جلو است؛ چرا که لاریجانی در صورت تائید صلاحیت و پیروزی احتمالی، تشکیل دهنده دولت سوم روحانی بود.

گزیده اظهارات حقیقت پور را در ادامه خواهید خواند:

*بزرگترین مشکل امروز ما این است که یک ملت قهرمان و بزرگ را نسبت به دستاوردهای خود نا امید کرده‌ایم. یعنی رفتار دولت یازدهم و دوازدهم به نحوی بوده که مردم را خسته کرده و نتوانسته مشکلات آنان را حل کند لذا ریکاوری باور مردم به کارآمدی مدیران از بزرگترین کارهایی است که آقای رئیسی باید انجام دهد. مردم ما تحمل هر نوع سختی را به خاطر انقلاب دارند ولی اینکه ما شلخته بازی مردم را برای مرغ، تخم‌مرغ و واکسن و... به خط و اذیت کنیم سهم مردم نیست.

*توقعات مردم روی زمین مانده است. اولین انتظار جوانان این است که شغل داشته باشند ما باید به هر نحو ممکن تلاش کنیم که آنها شغل، امکانات زندگی مناسب، تحصیل و ازدواج، مسکن و... داشته باشند. ما از ظرفیت‌های ممتاز مملکت برای رشد و تعالی استفاده نکرده‌ایم. مثلاً از ظرفیت معادن که می‌تواند در 10 تا 20 سال 2 تا 3 میلیون فرصت شغلی ایجاد کند، استفاده نکرده‌ایم. ما توسعه روابط تجاری با کشورهای دوست را خوب پیگیری نکرده‌ایم. هنوز جا دارد که با کشورهای آسیای میانه، افغانستان، عراق، سوریه، آذربایجان و... تعاملات گسترده‌ای داشته باشیم. همین روسیه یک بازار سیصد میلیونی برای ما دارد. کافی است که تمام تولیدات بیش از مصرف خود در صنایع غذایی و کشاورزی را با سازماندهی در این بازارها ارائه کنیم.

*ما در کارهای زیرساختی طولانی مدت باید فکر اساسی کنیم. این همه آب شیرین را از دست داده و به دریا می‌ریزیم و بعد باید آب شور دریا را شیرین کنیم و با کلی هزینه به دست مردم برسانیم! این نشان می‌دهد که به این مسائل فکر نمی‌شود. این همه رود شیرین که به خزر ریخته و از بین می‌رود اما ما با تانکر به روستای اطراف آب می‌رسانیم. کجای دنیا این کار را می‌کنند؟! از طرف دیگر کنار خلیج فارس و دریای عمان قرار داریم، خیلی راحت می‌توان با آب شیرین‌کن‌های اتمی مردم را سیراب کرد اما الان مردم چابهار، سیستان و... در سختی هستند. چرا باید اینطور باشد؟ حتماً باید در مرکز، فکر اساسی برای این مسائل کرد.