به گزارش شهدای ایران؛ حجت الله ایوبی در نشست خبری که روز گذتشه در نشستی خبری در رابطه با مطالبه مجوز گرفتن فیلم های توقیفی گفت: فیلم های توقیفی در حال بررسی مجدد کارشناسان هستند فیلم هایی داریم که اتفاقا معتقدیم نباید توقیف می شدند و حتما با بازبینی مجدد، امکان دریافت پروانه نمایش برای آنها فراهم می شود.
هنوز زمان طولانی از بازگشایی خانه سینما سپری نشده و تبعات این اقدام که می‌تواند شبیه به کوه یخ باشد به طور کامل برای مدیران تازه نفس سینمای کشور مشخص نشده است که صدای معترضه‌ای، این اقدام را برای پذیرش وقوع تحول در مدیریت سینمای کشور ناکافی ارزیابی می‌کند و خواستار یک گام عملی تر و البته به مراتب بلندتر به عنوان نخستین گام می‌شود و آن هم رفع توقیف فیلم‌های سینمایی است اما آیا این مطالبه در همین فاصله کوتاه تحقق پذیر است؟
اما در این میان به نظر می رسد بحث در رابطه با عبور از خط قرمز های دولت گذشته در عرصه هنر بحثی نیست که به این سادگی ها بتوان ریشه های آن را پیدا کرد اما نیم نگاهی به طرز عملکرد سازمان سینمایی نشان می دهد که این مرکز تحت فشار فراوان برخی طیف های فرهنگی در کشور مجبور به کنار آمدن از مواضع اصلی و صحیح خود شده است .
به عبارت صحیح تر در واقع با این اوصاف عملاً به ایوبی به عنوان رئیس تازه سازمان سینمایی گفته می‌شود: «اگر حمایت و همراهی ما را می‌خواهی، در اقدامی شبانه فیلم‌های ما را رفع توقیف کن و به ما سینماگران نیز ارتباطی ندارد که این اقدامات چه هزینه هایی در پی دارد.» و این مطالبه را بگذارید کنار سایر مطالبه‌ها مطرح شده نظیر حمایت از فیلم‌هایی که مضامین ساختارشکنانه دارد. آیا طرح همین موضوع توسط ایوبی - نه اجرایش- کفایت نمی‌کند تا او هر روز در راهروهای مجلس برای پاسخگویی حاضر باشد؟
با این حال همیشه حقیقت تمام آن چیزی نیست که تماشا می‌کنیم و گاهی بخشی از حقیقت را در شنیده ها باید جست. کافی بود اندکی محرم سینماگران باشید تا در پچ پچ ها سهیم تان کنند. حرف های درگوشی درباره آنهایی که به جشن روز ملی سینما نیامدند اما پیغام هایشان آمد که مدیران تازه سینمای کشور اول برادری شان را با رفع توقیف فیلم ها ثابت کنند. این تنها خواسته در پرده چهره هایی چون مهرجویی که غایب مجلس بود، تلقی نمی‌شد و بسیاری از کارگردانان حاضر نیز درخواست مشابهی ار مطرح کرده بودند.
هنوز زمان طولانی از بازگشایی خانه سینما سپری نشده و تبعات این اقدام که می‌تواند شبیه به کوه یخ باشد به طور کامل برای مدیران تازه نفس سینمای کشور مشخص نشده است که صدای معترضه‌ای، این اقدام را برای پذیرش وقوع تحول در مدیریت سینمای کشور ناکافی ارزیابی می‌کند و خواستار یک گام عملی تر و البته به مراتب بلندتر به عنوان نخستین گام می‌شود و آن هم رفع توقیف فیلم‌های سینمایی است اما آیا این مطالبه در همین فاصله کوتاه تحقق پذیر است؟
اما در این میان به نظر می رسد بحث در رابطه با عبور از خط قرمز های دولت گذشته در عرصه هنر بحثی نیست که به این سادگی ها بتوان ریشه های آن را پیدا کرد اما نیم نگاهی به طرز عملکرد سازمان سینمایی نشان می دهد که این مرکز تحت فشار فراوان برخی طیف های فرهنگی در کشور مجبور به کنار آمدن از مواضع اصلی و صحیح خود شده است .
به عبارت صحیح تر در واقع با این اوصاف عملاً به ایوبی به عنوان رئیس تازه سازمان سینمایی گفته می‌شود: «اگر حمایت و همراهی ما را می‌خواهی، در اقدامی شبانه فیلم‌های ما را رفع توقیف کن و به ما سینماگران نیز ارتباطی ندارد که این اقدامات چه هزینه هایی در پی دارد.» و این مطالبه را بگذارید کنار سایر مطالبه‌ها مطرح شده نظیر حمایت از فیلم‌هایی که مضامین ساختارشکنانه دارد. آیا طرح همین موضوع توسط ایوبی - نه اجرایش- کفایت نمی‌کند تا او هر روز در راهروهای مجلس برای پاسخگویی حاضر باشد؟
با این حال همیشه حقیقت تمام آن چیزی نیست که تماشا می‌کنیم و گاهی بخشی از حقیقت را در شنیده ها باید جست. کافی بود اندکی محرم سینماگران باشید تا در پچ پچ ها سهیم تان کنند. حرف های درگوشی درباره آنهایی که به جشن روز ملی سینما نیامدند اما پیغام هایشان آمد که مدیران تازه سینمای کشور اول برادری شان را با رفع توقیف فیلم ها ثابت کنند. این تنها خواسته در پرده چهره هایی چون مهرجویی که غایب مجلس بود، تلقی نمی‌شد و بسیاری از کارگردانان حاضر نیز درخواست مشابهی ار مطرح کرده بودند.
