یک پایگاه خبری تحلیلی آمریکایی، ضمن پیشبینی پیروزی جریان انقلابی در انتخابات ریاست جمهوری ایران، نسبت به این روند ابراز نگرانی کرد.
به گزارش شهدای ایران، «پراجکت سندیکیت» ضمن میانهرو خواندن طیف غربگرا و تندرو خواندن طیف
نیروهای انقلابی مینویسد: میانهرو در میدان در آستانه خروج از قدرت
هستند. تندروهای ضد غرب، انتخابات مجلس را در ایران با اختلاف بالای آراء
از آن خود کردند و رقبای میانهرو و اصلاحطلب را درهم کوبیدند.
اکنون، ایران خود را برای انتخابات ریاست جمهوری در ماه ژوئن آماده میکند و سیاستمداران میانهرو همسو با رئیسجمهور حسن روحانی، که مدافع برجام است، تقریباً شکست خود را قطعی میدانند.
روحانی عمده شهرت و موفقیت خودش را در برجام میدید. وی در سال 2013 با وعده لغو تحریمها و به سرانجام رساندن مذاکرات هستهای توانست به قدرت برسد.
این وعده برای طبقه متوسط، جذاب و قانع کننده به نظر میرسید.
این رسانه آمریکایی میافزاید: به سرانجام نرسیدن برجام، به تندروها فرصت داد تا ایرانیها را متقاعد کنند که تلاش برای تعامل با غرب نادرست بوده است. افکار عمومی ایران نیز همین روند و باور را دنبال کرده است. امروز دیگر از هر 4 ایرانی، سه نفر نگاه مثبت به توافق برجام ندارند. در نظرسنجیهای انتخاباتی اخیر سهم محبوبیت تعدادی از اصولگرایان که در انتخابات 2017 موفق نشدند، به مراتب بیشتر از حسن روحانی است به طوری که از هر 4 نفر، 3 نفر نگاه مطلوبی به تندروها دارند.
باید گفت بار بخشی از کاهش محبوبیت بر دوش روحانی است. دستاوردهای اقتصادی پس از لغو تحریمها به نوعی تا حدی به ثروتمندان رسید.
علاوه بر این، در سال 2018، دولت روحانی به یکباره افزایش سنگین قیمت بنزین را اعلام کرد اقدامی که به طور نامتناسبی به فقرا آسیب میرساند. هنگامی که احمدینژاد در سال 2010 همین کار را انجام داد، حداقل برای جبران فشار اقتصادی ناشی از این اقدام دست به پرداخت یارانه نقدی زد. روحانی اما این کار را نکرد.
این عدم توجه به عدالت اقتصادی، به این معنی بود که بهبود مختصر ناشی از برجام عملاً باعث افزایش هزینههای واقعی زندگی شده بود. در سال 2018-2019، هنگامی که اقتصاد ایران کوچکتر شد، سطح زندگی در مناطق روستایی 15٪ سقوط کرد.
کسانی در آمریکا میگویند که تحریمهای ترامپ میتواند اهرم قدرت مناسبی در دست بایدن باشد. این ادعا البته پویایی سیاسی در ایران را نادیده میگیرد. تندروها بر قوه مقننه، نهادی مختلف و رسانههای کشور تسلط دارند بنابراین انتظار میرود به محض تحویل قوه مجریه در ماه ژوئن، احتمال احیای توافق هستهای به حداقل برسد. با این حال همه امیدها برای دولت بایدن یا ایران از بین نمیرود. گرچه بعید است مذاکرات بتواند به انعقاد توافقی جدید قبل از انتخابات ژوئن منجر شود، اما میتواند مسیر احیای برجام را روشن کند. این موضوع میتواند کار را برای رئیسجمهور بعدی ایران برای خروج از برجام هر چقدر هم که مخالف این توافق باشد، دشوار کند.
اکنون، ایران خود را برای انتخابات ریاست جمهوری در ماه ژوئن آماده میکند و سیاستمداران میانهرو همسو با رئیسجمهور حسن روحانی، که مدافع برجام است، تقریباً شکست خود را قطعی میدانند.
روحانی عمده شهرت و موفقیت خودش را در برجام میدید. وی در سال 2013 با وعده لغو تحریمها و به سرانجام رساندن مذاکرات هستهای توانست به قدرت برسد.
این وعده برای طبقه متوسط، جذاب و قانع کننده به نظر میرسید.
این رسانه آمریکایی میافزاید: به سرانجام نرسیدن برجام، به تندروها فرصت داد تا ایرانیها را متقاعد کنند که تلاش برای تعامل با غرب نادرست بوده است. افکار عمومی ایران نیز همین روند و باور را دنبال کرده است. امروز دیگر از هر 4 ایرانی، سه نفر نگاه مثبت به توافق برجام ندارند. در نظرسنجیهای انتخاباتی اخیر سهم محبوبیت تعدادی از اصولگرایان که در انتخابات 2017 موفق نشدند، به مراتب بیشتر از حسن روحانی است به طوری که از هر 4 نفر، 3 نفر نگاه مطلوبی به تندروها دارند.
باید گفت بار بخشی از کاهش محبوبیت بر دوش روحانی است. دستاوردهای اقتصادی پس از لغو تحریمها به نوعی تا حدی به ثروتمندان رسید.
علاوه بر این، در سال 2018، دولت روحانی به یکباره افزایش سنگین قیمت بنزین را اعلام کرد اقدامی که به طور نامتناسبی به فقرا آسیب میرساند. هنگامی که احمدینژاد در سال 2010 همین کار را انجام داد، حداقل برای جبران فشار اقتصادی ناشی از این اقدام دست به پرداخت یارانه نقدی زد. روحانی اما این کار را نکرد.
این عدم توجه به عدالت اقتصادی، به این معنی بود که بهبود مختصر ناشی از برجام عملاً باعث افزایش هزینههای واقعی زندگی شده بود. در سال 2018-2019، هنگامی که اقتصاد ایران کوچکتر شد، سطح زندگی در مناطق روستایی 15٪ سقوط کرد.
کسانی در آمریکا میگویند که تحریمهای ترامپ میتواند اهرم قدرت مناسبی در دست بایدن باشد. این ادعا البته پویایی سیاسی در ایران را نادیده میگیرد. تندروها بر قوه مقننه، نهادی مختلف و رسانههای کشور تسلط دارند بنابراین انتظار میرود به محض تحویل قوه مجریه در ماه ژوئن، احتمال احیای توافق هستهای به حداقل برسد. با این حال همه امیدها برای دولت بایدن یا ایران از بین نمیرود. گرچه بعید است مذاکرات بتواند به انعقاد توافقی جدید قبل از انتخابات ژوئن منجر شود، اما میتواند مسیر احیای برجام را روشن کند. این موضوع میتواند کار را برای رئیسجمهور بعدی ایران برای خروج از برجام هر چقدر هم که مخالف این توافق باشد، دشوار کند.