به گزارش شهدای ایران،

امام باقر علیه السلام :
 لاَ يَكُونُ اَلْعَبْدُ عَالِماً حَتَّى لاَ يَكُونَ حَاسِداً لِمَنْ فَوْقَهُ وَ لاَ مُحَقِّراً لِمَنْ دُونَهُ.
بنده، عالم نمی‌شود مگر اینکه نسبت به بالاتر از خود حسود نباشد و  پایین تر از خود را تحقیر نکند.
 تحف العقول عن آل الرسول علیهم السلام،  جلد۱ ، صفحه ۲۹۴  

توضیح کوتاه:
1. حسادت داشتن نسبت به دیگران و همچنین خود بزرگ پنداری، ناشی از جهل است.

2. علم، نور است و جهل هم همان ظلمت و تاریکی است. نور و تاریکی در یک جا با هم جمع نمی شوند.

3. حسادت در واقع نارضایتی به تقدیرات خداوند است.

4. سرچشمه بسیاری از گناهان، خودبرتر بینی و تسلیم نشدن در برابر حق است.

5. كبريايي مختص خداوند است و جز ذات الهی هيچكس واجد آن نيست.

6. همه تعریف ها، تشویق ها و ستایش ها از علم مشروط به آن است که هدف از تعلیم و تعلّم، شناخت حقیقت و آگاهی به مسئولیت و خدمت به بندگان خدا و تحصیل خشنودی پروردگار متعال باشد.

7. عالم بودن، صرفاً  بهره مندی از معلومات ظاهری، تحصیل دانش و ذهن انباشته شده از اصطلاحات علمی نیست.