واکنش منتقد سینما به درخواست روحانی از سینماگران؛
آقای روحانی گله‌مندانه خواسته‌اند تا فیلمسازان از پیروزی‌ها و دستاوردهای ایشان فیلم بسازند و به مواردی از توفیقات دولت اشاره کرده‌اند. بعید است در هیچ سیستم مدیریتی هدفمند و استاندارد، رییسی بدون تحقق وظایفش، توقع تشویق داشته باشد، چه برسد به اینکه هنرمندی پیدا شود و درباره پیروزی‌های به‌دست نیامده‌اش اثری هم خلق کند.
به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ محمدتقی فهیم منتقد سینما و کارشناس فرهنگی نوشت: آقای روحانی گله‌مندانه خواسته‌اند تا فیلمسازان از پیروزی‌ها و دستاوردهای ایشان فیلم بسازند و به مواردی از توفیقات دولت اشاره کرده‌اند.
بعید است در هیچ سیستم مدیریتی هدفمند و استاندارد، رییسی بدون تحقق وظایفش، توقع تشویق داشته باشد، چه برسد به اینکه هنرمندی پیدا شود و درباره پیروزی‌های به‌دست نیامده‌اش اثری هم خلق کند.
یعنی اگر مدیری پیدا شود و تمام وظایف محوله‌اش را انجام دهد، تازه وظیفه اصلی که بابتش حقوق گرفته را انجام داده است. بازم یعنی شق‌القمر نکرده است.
حالا آقای روحانی با این همه مشکلات و مصائب ریز و درشت هوار شده بر مردم، صحبت از پیروزی‌هایش و توقع فیلم ساختن از آنها دارد، اما کدام دستاورد؟
اگر رییس‌جمهور محترم حتی نیمی از شعارهای انتخاباتی‌اش را هم محقق کرده بود بازم در دل فیلمسازی جا پیدا می‌کرد تا از توفیقاتش فیلم بسازد.
نیازی نیست که اینجا شعارهای انتخاباتی آقای روحانی را مبنی بر توقف تورم، تامین مسکن ارزان قیمت، کاهش آمار بی‌کاران، تامین و صیانت از آزادی‌های مختلف، دفاع از استقلال کشور و بسیاری موارد دیگر را ذکر کنم که فهرستشان به راحتی در دسترس است.
خب اگر حضرت روحانی به همان شعارهایش وفادار بود و آنها را جامه عمل می‌پوشید، تازه به وعده‌ها و وظایفش عمل کرده بود که در این مرحله هم باز هنرمندی وظیفه ندارد فعلی پروپاگاندا برایش انجام دهد، چون وظیفه‌اش را انجام داده بود، اما چنانچه ایشان و دولت متبوع‌شان فراتر از شعارهایی که باعث جلب رای شدند را انجام می‌دادند، بله حق داشتند و حالا وظیفه هنرمندان بود تا متاثر از حب ملی و عشق مردم، مبادرت به خلق اثر در زمینه برشمردن توفیقات چنین دولتی کنند.
متاسفانه دولت، عقب‌مانده‌ترین توقع را از هنرمندان دارد. حتی در دوران فئودالیته چنین فرهنگی باب نبود که آقایان به‌دنبال نهادینه کردن آن هستند. چرا به جای تبلیغ و رواج عنصر پرسشگری و نقد دولتمردان، فرهنگ ارتجاعی، «رییس هر چه بود، آقا است و باید حلوا حلوا شود» را گسترش می‌دهید.
جناب رییس‌جمهور محترم، خیلی زودتر از این‌ها اگر هنرمندان و از جمله فیلمسازان، آثار منتقدانه و پرسشگرانه‌ای در زمینه‌های مختلف سیاست‌های داخلی و خارجی دولت جنابعالی می‌ساختند (که نساختند) شاید جلو خیلی از ضعف‌های بدیهی گرفته می‌شد و یا حداقلش باعث می‌شد تا شما طلبکار و فیلمسازان بدهکار نباشند. کلید بازکننده قفل‌ها را که یادتان نرفته است؟
بعید است در هیچ سیستم مدیریتی هدفمند و استاندارد، رییسی بدون تحقق وظایفش، توقع تشویق داشته باشد، چه برسد به اینکه هنرمندی پیدا شود و درباره پیروزی‌های به‌دست نیامده‌اش اثری هم خلق کند.
یعنی اگر مدیری پیدا شود و تمام وظایف محوله‌اش را انجام دهد، تازه وظیفه اصلی که بابتش حقوق گرفته را انجام داده است. بازم یعنی شق‌القمر نکرده است.
حالا آقای روحانی با این همه مشکلات و مصائب ریز و درشت هوار شده بر مردم، صحبت از پیروزی‌هایش و توقع فیلم ساختن از آنها دارد، اما کدام دستاورد؟
اگر رییس‌جمهور محترم حتی نیمی از شعارهای انتخاباتی‌اش را هم محقق کرده بود بازم در دل فیلمسازی جا پیدا می‌کرد تا از توفیقاتش فیلم بسازد.
نیازی نیست که اینجا شعارهای انتخاباتی آقای روحانی را مبنی بر توقف تورم، تامین مسکن ارزان قیمت، کاهش آمار بی‌کاران، تامین و صیانت از آزادی‌های مختلف، دفاع از استقلال کشور و بسیاری موارد دیگر را ذکر کنم که فهرستشان به راحتی در دسترس است.
خب اگر حضرت روحانی به همان شعارهایش وفادار بود و آنها را جامه عمل می‌پوشید، تازه به وعده‌ها و وظایفش عمل کرده بود که در این مرحله هم باز هنرمندی وظیفه ندارد فعلی پروپاگاندا برایش انجام دهد، چون وظیفه‌اش را انجام داده بود، اما چنانچه ایشان و دولت متبوع‌شان فراتر از شعارهایی که باعث جلب رای شدند را انجام می‌دادند، بله حق داشتند و حالا وظیفه هنرمندان بود تا متاثر از حب ملی و عشق مردم، مبادرت به خلق اثر در زمینه برشمردن توفیقات چنین دولتی کنند.
متاسفانه دولت، عقب‌مانده‌ترین توقع را از هنرمندان دارد. حتی در دوران فئودالیته چنین فرهنگی باب نبود که آقایان به‌دنبال نهادینه کردن آن هستند. چرا به جای تبلیغ و رواج عنصر پرسشگری و نقد دولتمردان، فرهنگ ارتجاعی، «رییس هر چه بود، آقا است و باید حلوا حلوا شود» را گسترش می‌دهید.
جناب رییس‌جمهور محترم، خیلی زودتر از این‌ها اگر هنرمندان و از جمله فیلمسازان، آثار منتقدانه و پرسشگرانه‌ای در زمینه‌های مختلف سیاست‌های داخلی و خارجی دولت جنابعالی می‌ساختند (که نساختند) شاید جلو خیلی از ضعف‌های بدیهی گرفته می‌شد و یا حداقلش باعث می‌شد تا شما طلبکار و فیلمسازان بدهکار نباشند. کلید بازکننده قفل‌ها را که یادتان نرفته است؟
