ایران متاسفانه در منطقه سیاست‌گذاری پویایی ندارد و حتی نمی‌تواند از فرصت‌های پدیدآمده هم بهره لازم را ببرد.
به گزارش شهدای ایران، داود هرمیداس باوند، از از دیپلمات‌های رژیم سابق و چهره نزدیک به دولت و
اصلاح‌طلبان در مصاحبه با اعتمادآنلاین پیرامون توافق راهبردی ایران و چین
گفته است:
"برقراری مناسبات با چین و روسیه در این برهه حساس و پرهزینه، نویددهنده نیست! "
او همچنین اظهار می‌کند: نمی‌توانیم نسبت به این مساله هم بی‌تفاوت باشیم که اقدامات ایران در منطقه برای طرفین مذاکرات (اشاره به طرف‌های غربی) حساسیت‌برانگیز است هرچند به‌هم‌ریختگی اقتصادی موجب شده حمایت‌های ایران از کشورهایی چون سوریه و عراق به کمترین میزان ممکن برسد. البته سیستم مدیریتی ایران همچنان معتقد به حضور پیرامونی در منطقه است که همین امر هم گره هسته‌ای را کورتر می‌کند.
باوند در بخش دیگری از صحبت‌های خود نیز تصریح کرده است: ایران متاسفانه در منطقه سیاست‌گذاری پویایی ندارد و حتی نمی‌تواند از فرصت‌های پدیدآمده هم بهره لازم را ببرد.
*باوند از حامیان ستادی برجام و کسی است که زمانی در ایام برجام گفته بود: با لغو اولین گروه از تحریم‌ها، فضا به کلی متفاوت خواهد شد!
این افراد، امروز که بی‌دستاوردی و بیهودگی برجام به اثبات رسیده است اما به جای عذرخواهی، مسئولیت‌پذیری و توضیح اینکه چرا مرتکب چنین اشتباه تحلیلی بزرگی شدند اما به انتقام‌گیری از نظام اسلامی، انکار مثبتات ایران و نیز پنجه انداختن به روی پیشرفت‌های نظام روی آورده‌اند.
رفتارهایی نظیر آنچه که در اظهارات باوند به رأی‌العین می‌بینیم.
جالب است که اصلاح‌طلبان که تا پیش از این همانند قاتق نان شب از پیشرفت‌های چین و موفقیت‌های این کشور سخن می‌گفتند اما امروز و پس از توافق کشورمان با چینی‌ها؛ به یکباره اظهار می‌کنند که توافق با چین نویددهنده نیست! و به نوعی حتی تقلا می‌کنند تا چینی‌ها را از توافق با ایران پشیمان کنند.
بخش دیگر اظهارات باوند مبنی بر کم شدن حمایت ایران از سوریه و عراق و یا پویا نبودن سیاست‌گذاری منطقه‌ای ایران نیز اظهاراتی هستند که در مقابل واقعیت قرار دارند و حتی شأنی پایین‌تر از دروغگویی دارند.
چه اینکه هر عقل سلیمی می‌داند به محض کم شدن حمایت‌های اقتصادی و دفاعی ایران از متحدان خود؛ دشمن عقب‌رانده شده در موضع تهاجمی قرار خواهد گرفت.
شکست‌های پیاپی آمریکا در منطقه، توافق راهبردی با چین و گسترش هژمونی ایران از شرق دور تا دریای مدیترانه در غرب نیز واقعیتی است که به مثابه یک شاقول، غلطی یا درستی ادعای باوند مبنی بر پویا نبودن سیاست‌گذاری منطقه‌ای ایران را نشان می‌دهد.
"برقراری مناسبات با چین و روسیه در این برهه حساس و پرهزینه، نویددهنده نیست! "
او همچنین اظهار می‌کند: نمی‌توانیم نسبت به این مساله هم بی‌تفاوت باشیم که اقدامات ایران در منطقه برای طرفین مذاکرات (اشاره به طرف‌های غربی) حساسیت‌برانگیز است هرچند به‌هم‌ریختگی اقتصادی موجب شده حمایت‌های ایران از کشورهایی چون سوریه و عراق به کمترین میزان ممکن برسد. البته سیستم مدیریتی ایران همچنان معتقد به حضور پیرامونی در منطقه است که همین امر هم گره هسته‌ای را کورتر می‌کند.
باوند در بخش دیگری از صحبت‌های خود نیز تصریح کرده است: ایران متاسفانه در منطقه سیاست‌گذاری پویایی ندارد و حتی نمی‌تواند از فرصت‌های پدیدآمده هم بهره لازم را ببرد.
*باوند از حامیان ستادی برجام و کسی است که زمانی در ایام برجام گفته بود: با لغو اولین گروه از تحریم‌ها، فضا به کلی متفاوت خواهد شد!
این افراد، امروز که بی‌دستاوردی و بیهودگی برجام به اثبات رسیده است اما به جای عذرخواهی، مسئولیت‌پذیری و توضیح اینکه چرا مرتکب چنین اشتباه تحلیلی بزرگی شدند اما به انتقام‌گیری از نظام اسلامی، انکار مثبتات ایران و نیز پنجه انداختن به روی پیشرفت‌های نظام روی آورده‌اند.
رفتارهایی نظیر آنچه که در اظهارات باوند به رأی‌العین می‌بینیم.
جالب است که اصلاح‌طلبان که تا پیش از این همانند قاتق نان شب از پیشرفت‌های چین و موفقیت‌های این کشور سخن می‌گفتند اما امروز و پس از توافق کشورمان با چینی‌ها؛ به یکباره اظهار می‌کنند که توافق با چین نویددهنده نیست! و به نوعی حتی تقلا می‌کنند تا چینی‌ها را از توافق با ایران پشیمان کنند.
بخش دیگر اظهارات باوند مبنی بر کم شدن حمایت ایران از سوریه و عراق و یا پویا نبودن سیاست‌گذاری منطقه‌ای ایران نیز اظهاراتی هستند که در مقابل واقعیت قرار دارند و حتی شأنی پایین‌تر از دروغگویی دارند.
چه اینکه هر عقل سلیمی می‌داند به محض کم شدن حمایت‌های اقتصادی و دفاعی ایران از متحدان خود؛ دشمن عقب‌رانده شده در موضع تهاجمی قرار خواهد گرفت.
شکست‌های پیاپی آمریکا در منطقه، توافق راهبردی با چین و گسترش هژمونی ایران از شرق دور تا دریای مدیترانه در غرب نیز واقعیتی است که به مثابه یک شاقول، غلطی یا درستی ادعای باوند مبنی بر پویا نبودن سیاست‌گذاری منطقه‌ای ایران را نشان می‌دهد.
