وی ادامه داد: توسعه کشت‌های پرُآب‌بر مانند چغندر در حاشیه دریاچه ارومیه و سدهای در دست ساخت از عوامل خشک شدن دریاچه ارومیه بود که در دولت اصلاحات نسبت به آن هشدار داده بودیم، اما معصومه ابتکار، رئیس وقت سازمان حفاظت محیط زیست، در نامه‌ای به رئیس‌جمهوری پاسخ داد که خطری دریاچه ارومیه را تهدید نمی‌کند، با این حال در‍‍ پیگیری‌ها، کارگروه احیای دریاچه ارومیه در سال 90 تشکیل شد، اما اقدامی جدی در زمینه احیای دریاچه ارومیه انجام نشد، چراکه تصمیم‌گیری بلندمدت برای دولتمردان و سیاستمداران دشوار است.

دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه با بیان اینکه آن زمان به مسئولان وقت اعلام کرده بودیم کل تولیدات بخش کشاورزی حوضه آبریز دریاچه ارومیه حداکثر چهار درصد تولیدات بخش کشاورزی کل کشور را تشکیل می‌دهد، افزود: آن زمان کل تولیدات کشاورزی 35 میلیارد دلار بود که 4 درصد آن برابر با 1 میلیارد و 400 دلار می‌شد، در حالی‌که  طی یک مدت 30 ساله پیش‌بینی شده بود که بیش از هزار میلیارد دلار خسارت به کشور وارد خواهد شد و یک فاجعه انسانی رخ خواهد داد.

کلانتری ادامه داد: حسن روحانی سال 89 زمانی ‌که رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک بود، به ‌خوبی نسبت به این مسئله آگاه شد. آقای روحانی نه اکولوژیست، نه متخصص کشاورزی و بهداشت و محیط زیست است، اما یک استراتژیست کلان‌نگر است که زمانی که با این مسائل آشنا شد، گفت که باید بدون توجه به مسائل اقتصادی به هر قیمتی دریاچه ارومیه را احیا کنیم، زمانی ‌که روحانی کاندیدا شد، بی‌ربط نگفت که اولین مصوبه من در دولت، تصمیم بر احیای دریاچه ارومیه خواهد بود.

وی با اشاره به اینکه در بحث احیای دریاچه ارومیه، مسئولان و افراد مختلفی اصرار بر بی‌فایده بودن احیای دریاچه داشتند، گفت: شخصی می‌گفت بستر دریاچه باید خشک شود، دیگری اظهار می‌کرد که آب در این دریاچه جمع نخواهد شد و برخی دیگر معتقد بودند که دریاچه باید بخش‌بخش احیا شود، از این رو  به ‌عنوان یک آذری وظیفه خود می‌دانم که از رئیس‌جمهوری تشکر کنم، چون اگر دریاچه به حال خود رها می‌شد، فجایع بزرگی رخ می‌داد و اکنون شاهد خک شدن این دریاچه بودیم.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست درباره ساختار اولیه طرح احیای دریاچه ارومیه توضیح داد: ساختار اولیه در دانشگاه صنعتی شریف و به کمک همه دانشگاهیان داخلی و خارجی و متخصصان  در رشته‌هایی چون هیدرولوژی، جامعه‌شناسی، اقتصادی، اکوسیستمی، محیط زیستی و کشاورزی با بیش از حدود 600 نفر تشکیل شد که 24 ساعت شبانه‌روز مجبور بودند کار کنند.

کلانتری با بیان اینکه از برخی افراد و مسئولان در زمینه احیای دریاچه ارومیه گله‌مند هستم، گفت: مدیران و استانداران وقت آذربایجان‌غربی حداقل یک سال و نیم تا دو سال ما را از احیای دریاچه ارومیه عقب انداختند، ما ابتدا تصور می‌کردیم که شاید با مردم مشکل داشته باشیم، زیرا برای احیا باید یک سری تصمیمات دشوار می‌گرفتیم، اما مردم بیش از حد انتظار، ما را یاری کردند و از آنان سپاسگذاریم، اما انتظار نداشتیم که نمایندگی دولت در استان در مقابل مصوبات دولت قرار گیرد.

وی ادامه داد: طی دو تا سه سال اول برنامه احیای دریاچه ارومیه، مسئولان دولتی در منطقه کارشکنی کردند و انرژی ما به‌ جای احیا، صرف خنثی‌سازی این کارشکنی‌ها می‌شد، با این حال در حدود هفت تا هشت سالی که برنامه احیای دریاچه ارومیه طراحی شده، رئیس‌جمهوری و سازمان برنامه و بودجه به ما یاری کردند و دولت در اوج بی‌پولی، بودجه مورد نیاز احیای دریاچه ارومیه را تأمین کرد.

دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه با اشاره به اینکه کار دولت دوازدهم در مرداد ماه به پایان می‌رسد، تأکید کرد: مردم باید احیای دریاچه ارومیه را حقوق شهروندی خود بدانند و فریب تولید چند تُن چغندر بیشتر را نخورند، زیرا خشک شدن دریاچه ارومیه در وهله اول عواقب وحشتناکی را در حوضه 100 کیلومتری این دریاچه که حدود 4 میلیون نفر جمعیت دارد، در پی خواهد داشت.

کلانتری ادامه داد: در گذشته سالیانه 150 میلیون متر مکعب از آب دریاچه ارومیه صرف تولید 400 تا 500 هزار تُن چغندری می‌شد که برای تبدیل به شکر به اصفهان و مشهد منتقل می‌شد، در حالی ‌که  قیمت شکر تولیدی 400 هزار تُن چغندر کمتر از هزینه حمل و نقل این چغندر از آذربایجان‌غربی به شهرهای اصفهان و مشهد بود، از این رو بدون هیچ صرفه اقتصادی آب دریاچه ارومیه سالانه هدر می‌رفت، بنابراین سعی کردیم خروج چغندر را از استان را ممنوع کنیم.

به گفته رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، غبارهای نمکی که در‍‍ پی خشک شدن تدریجی دریاچه ارومیه باعث افزایش انواع بیماری در منطقه شده بود، اکنون از بین رفته است.

کلانتری تصریح کرد: نمی‌دانم چه دولتی سر کار خواهد آمد، اما اگر عاقل باشند، همین سیاست‌ها را ادامه خواهند داد، اما اگر سیاست دیگری را ‍‍ پیش گرفتند، مردم باید برای حفظ منطقه در مقابل آن‌ها بایستند، ما می‌دانیم در این دوره 7 ساله عده‌ای ممکن است متضرر شده باشند یا به‌ خواسته‌های غیرمنطقی خود نرسیده باشند، یا برخی ممکن است به رانت‌هایی که در نظر داشتند، نرسیده باشند، اما حفاظت از زنده بودن دریاچه ارومیه در وهله اول وظیفه فرد فرد مردم آذربایجان و مردم ایران است.

وی تصریح کرد: در مناطق دیگر کشور نیز با مشکلاتی مانند دریاچه ارومیه روبه‌رو هستیم از جمله استان فارس و کرمان، اما تفاوت این مشکل در این‌ استان‌ها با دریاچه ارومیه این است که در این استان‌ها تمرکز جمعیتی و غبارهای نمکی نداریم، بنابراین وظیفه ما است که از هر دولتی بخواهیم احیای دریاچه ارومیه و حفاظت از دستاوردها را تسریع کند.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه تبلیغات غلطی در زمینه احیای دریاچه ارومیه طی سال‌های اخیر کرده‌اند، گفت: برخی اظهار می‌کنند احیای دریاچه ارومیه باعث شده صنعت در آذربایجان توسعه ‌پیدا نکند که این حرف‌ها اشتباه است، ما از ابتدای این طرح هیچ منعی برای توسعه صنعت و کشاورزی صنعتی در گلخانه و مکان‌های مسدود شده نداشتیم، بلکه  توسعه کشاورزی آبی سطح باز را ممنوع کردیم و همچنان بر ممنوع باقی ماندن آن تأکید می‌کنیم.

کلانتری ادامه داد: متأسفانه عده‌ای که منافع کوتاه‌مدت داشتند، احیای دریاچه ارومیه را برنمی‌تابیدند چرا که این افراد منافع ملی را تشخیص نمی‌دهند.

وی با بیان اینکه هنوز توسعه ‌پایدار را در کشور به رسمیت نمی‌شناسیم، گفت: در برنامه سوم بنده مسئول آب و کشاورزی بودم و قانونگذاران زمانی‌که کلمه توسعه ‌پایدار را آوردیم، گفتند این یک کلمه غربی است و در مجلس کلمه توسعه ‌پایدار را حذف کردند، این در حالیست که توسعه ‌پایدار به‌ معنی جلوگیری از خشک شدن دریاچه ارومیه، جازموریان و بختگان و جلوگیری از آلوده کردن هوای مردم است، توسعه ‌پایدار یعنی غیر اقتصادی کار نکردن و سلامت و زندگی بهتر مردم را حفظ کردن، اما زمانی‌ که توسعه ‌پایدار را درک نمی‌کنند و حذف می‌کنند، باید با ‌پیامدهای آن زندگی کنیم.

دبیر کارگروه ملی نجات دریچه ارومیه در ‌پایان ضمن قدردانی و تشکر از مردم آذربایجان، گفت: گله‌ام به برخی تصمیم‌سازان و مسئولان استان سر جای خود باقی است، اما آنان با مردم و منافع ملی و توسعه ‌پایدار فاصله دارند.