مجید سعدآبادی در واکنش به جنایاتی که هر روز بر مردم مسلمان میانمار میرود شعری سروده است. تعبیرهای زیبا و در عین حال تلخ سعدآبادی از زنانی که در میانمار کشته میشوند و زنان دیگر ظریف و تکان دهنده است او شعرش را به مردمان مسلمان و مظلوم «میانمار» که شاعرانه میمیرند، تقدیم کرده است:
اگر صندلی رئیس سازمان ملل
گردان بود
گاهی بر میگشت
نگاهی میانداخت به شما
و آدرس دقیق این همه آوارگی را میدانست!
اگر ماموران سازمان ملل
این همه نامه درخواست و التماس را
باز کرده بودند
حالا با لباسهای مبدل
به میدان جنگ میآمدند
و درست کنار خط مرزی خبرنگاران
میدیدند چگونه با تکان دستی
روحها ایستاده میمانند و
جسمها یکی یکی میافتند!
این روزها دلم اخبار موثقی میدهد
مثلا امروز صبح
همسر شرعی رئیس سازمان ملل
نگاه عاشقانهای به شوهرش انداخت
و گفت دوستت دارم
درست همان لحظه
بیست و هفت زن دیگر
به شوهرانشان همین را گفتند
شوهرانی که تیر از قلبشان گذشته بود
و به دیوارهای سوخته برخورد کرده بود