عصر ایران نوشت: سوالی که باید ذهن رئیس جمهور را درگیر کند این است که چرا حامیان او به صحنه نمی‌آیند و از رییس دولت در برابر این انتقادها دفاع نمی‌کنند؟
جریان اصلاحات که کمک بسیاری به روحانی برای رسیدن به کرسی ریاست قوه مجریه کرد، حاضر نیست در ماه‌های پرالتهاب قبل از انتخابات ریاست جمهوری 1400 پا به میدان بگذارد و از عملکرد روحانی دفاع کند. متاسفانه روحانی، چندان جای دفاع از خود باقی نگذاشته است. او بعد از خروج آمریکا از برجام، هیچ برنامه‌ای برای اداره کشور نداشت و تنها منتظر بود که تقدیر یا صندوق‌های رای، ترامپ را از صحنه قدرت آمریکا خارج کند تا برجام دوباره جان بگیرد.
 

او بسیاری از شعارهای انتخاباتی خود را فراموش کرد و حتی به آنها نزدیک نشد. همین فاصله گرفتن با شعارها و برنامه‌ها باعث شد تا روحانی، تبدیل به تنهاترین رئیس جمهور ایران شود.

روحانی در 8 سال گذشته نتوانست این طبقه حامی را برای خود ایجاد کند.  شاید بتوان گفت تنها کسانی که حاضر هستند خود را خرج روحانی کنند، حلقه اصلی تیم او یعنی واعظی به عنوان رئیس دفتر و نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه هستند. بخشی از وزرای دولت هم حاضر نیستند، پای رئیس جمهور بایستند.

فراموش نکرده‌ایم که در جریان انتخابات او گفت اگر رای قاطع بیاورد، می‌تواند بسیاری از کارهای ناممکن را ممکن کند. او درست بعد از انتخابات رفتار خود را تغییر داد و مسیر دیگری را برای رفتن انتخاب کرد. از همه این اتفاق‌ها تلخ‌تر، ناامید شدن بخشی از مردم به ویژه کسانی که رای خاکستری بودند است. آنها با خود می‌گویند روحانی با امید ما چه کرده است؟