به گزارش شهدای ایران، مهرماه سال 98 بود که رسانه ها، از دستگیری روح‌الله زم، یکی از مؤسسین اتاق جنگ «آمد نیوز» و مورد حمایت سرویس های جاسوسی بیگانه، توسط سازمان اطلاعات سپاه خبر دادند. اما بعد از گذشت بیش از یک سال از دستگیری، سرانجام  او  در آذر 99 اعدام گردید. در این چند سطر هدف این نیست که به شخصیت و ریزه کارهایی که او انجام داده بپردازیم و حکم بدهیم؛ بلکه هدف بیان دو نکته است که فقط مخصوص پرونده روح الله زم نیست و تا اندازه ای قابل سرایت به دیگر پرونده هاست.

به طور کلی گاهی اوقات برای حل مشکلات کشور و یا برخورد با معضلات یا بی قانونی ها و فسادها، به جای درمان ریشه ای موضوعات و توجه به علت ها، بر روی معلول ها تمرکز می کنیم.

اصل دستگیری زم توسط سازمان اطلاعات سپاه نشان از هوشمندی و چابکی نیروهای اطلاعاتی کشور دارد، اما قضیه به همین جا ختم نمی شد و در واقع دستگیری او تازه شروع ماجرا بود. پس از دستگیری روح الله زم، امیدها و انتظارت زیادی وجود داشت که پرده از چهره رابطین و نفوذی های داخلی و از همه مهمتر، زم ساز های داخل کشور برداشته شود؛ مسأله ای که چه بسا از خود زم برای ما مهمتر بود. البته که مسئولان قضایی از در جریان بودن پرونده تعدادی از عناصر همکار شبکه زم خبر داده اند.
 
بعد از دستگیری و برگزاری دادگاه زم، مشکل اصلی ما بر روی منافقان داخلی است که هم خود را ظاهرالصلاح نشان می دهند و هم از پشت به نظام خنجر می زنند. در صورتیکه با این افراد برخورد نشود، دوباره شاهد زم های دیگری با شکل و شمایل متفاوت خواهیم بود.
 
نکته دوم اینکه هر چند هر چند از زمان دستگیری تا زمان اعدام، مستند و گزارش هایی در مورد عملکرد این فرد منتشر شد، اما متأسفانه باید گفت که شاهد پیوست رسانه ای کافی و مناسب در مورد پرونده این مجرم خطرناک نبودیم و بعضاً اقناع به اندازه کافی صورت نگرفت. در مدت بیش از یک سال و با گذشت چندین جلسه از دادگاه، جا داشت که به دلیل اهمیت موضوع، جلسات دادگاه به صورت تصویری پخش می شد. اگر ملاحظه ای هم – به هر دلیلی – در نام بردن از برخی افراد وجود داشت و یا بخش هایی از آن قابلیت پخش نداشت، این امکان وجود داشت که آن بخش حذف شود. اما رویه اصلی، اطلاع رسانی و در جریان قرار دادن مردم از جزئیات بود. ضمن اینکه با این کار، دست رسانه ها و همچنین کانال های انقلابی در شبکه های اجتماعی برای تحلیل بازتر می شد و مردم نیز از روی آگاهی قضاوت می کردند.
 
در این مدت، دشمنان کشور و بنگاه های خبر پراکنی بیکار ننشستند و پروژه «تطهیر» و تنزل او به یک روزنامه نگار معمولی را در دستور کار خود قرار دادند که البته جز این هم از آنها انتظار نمی رفت. اما شاید اگر کار رسانه ای و اطلاع رسانی مناسب و پرده برداری بیشتر از ابعاد این پرونده  صورت می گرفت، دیگر کسی حداقل در داخل کشور جرأت «قدیس سازی » نداشت و یا برخی سلبریتی ها به خود اجازه نمی دادند که اظهارنظر کنند.
 
نتیجه اینکه، وقتی در ماجرای روح الله زم که سرسلسله این پرونده است و سابقه او هم برای خیلی از مردم معلوم است، اینگونه عده ای به خود اجازه می دهند که سخن بگویند، در مورد دادگاه و اجرای احکام مرتبطین با زم در داخل کشور و همچنین منافقین رخنه کرده در سطوح مختلف مدیریتی، که هنوز برای مردم شناخته شده نیستند، چه انتظار می توان داشت؟

باید توجه داشت که در دنیای امروز متأسفانه بسیاری از مردم با چشم خود تأمل می کنند و نتیجه می گیرند! بنابراین جا دارد که در موضوعات مشابه، قبل از آنکه هر کسی به خود جرأت اظهارنظر بدهد و یا احیاناً از رسانه های بیگانه متأثر شود، از همان ابتدا یک پیوست رسانه ای منسجم و هدفمند برای از بین بردن هر گونه شک و شبهه تدارک دیده شود.