سوال اساسی اینجاست که چرا در حوزه نظامی می توانیم کاری بکنیم که بزرگترین ارتش های دنیا باید از احساس محترم شمرده شدن از طرف نیروی دریایی سپاه با افتخار یاد کنند ولی در حوزه مذاکرات هسته ای، طرفهای آمریکایی در اوج مذاکرات به خود اجازه توهین به مردم ایران را بدهند؟!
به گزارش شهدای ایران، ساموئل پاپارو، فرمانده ارشد نیروی دریایی آمریکا در خاورمیانه مدعی شده که
پس از چند ماه تلاش در دور جدید تنش ها در منطقه، به بازدارندگی محتاطانه
در برابر نیروی دریایی سپاه رسیده اند. او البته تاکید کرده که این
بازدارندگی نسبی و شکننده است و با رویدادهای جهانی و وقایع منطقه تشدید
میشود.
دریادار ساموئل پاپارو، فرمانده ناوگان پنجم نیروی دریایی مستقر در بحرین، در نشست سالانه منامه که به میزبانی موسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک، برگزار شد، همچنین روابط بین نیروهای دریایی ارتش آمریکا و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران را همراه با «احترام سالم» توصیف کرد.
اما جدای از درست یا غلط بودن ادعای مطرح شده این فرمانده ارشد نظامی آمریکا در خاورمیانه، یک چیز یقینی است و آن اینکه مجموع اقدامات متقابل چند ماه اخیر نیروی دریایی سپاه در خاورمیانه سبب شده که بزرگترین نیروی دریایی جهان باید ماهها تلاش کند تا در برابر موازنه بههم ریخته شده توسط نیروی دریایی سپاه بتواند بگوید بازدارندگی محتاطانه برقرار کرده است.
اگر افسران نیروی دریایی سپاه دیپلمات بودند و به عنوان نفر مذاکره کننده با آمریکا تعیین می شدند، بی آنکه نیازی به محدودسازی یا بتن ریزی در دستاوردهایشان داشته باشند، الان صورت مساله برجام این بود که باید ابتدا آمریکایی ها آنقدر امتیاز بدهند تا در منطقه تا حدی محترم محسوب شوند و وزرای خارجه آمریکا و اروپا موظف بودند که مثل ترامپ حتی بعد از تکه تکه شدن گلوبال هاوک، از نیروی هوایی سپاه تشکر کند که علاوه بر آن پهباد فوق پیشرفته آمریکایی، هواپیمای دیگری را از آمریکا منهدم نکرد و در موضع ادب و احترام در برابر ایران قرار بگیرد و زبان به تشکر هم باز کند.
حال سوال اساسی اینجاست که چرا در حوزه نظامی می توانیم کاری بکنیم که بزرگترین ارتش های دنیا باید از احساس محترم شمرده شدن از طرف نیروی دریایی سپاه با افتخار یاد کنند ولی در حوزه مذاکرات هسته ای، طرفهای آمریکایی در اوج مذاکرات به خود اجازه توهین به مردم ایران را بدهند؟!
شاید بخشی از جواب این سوال در مکالمه افسر نیروی دریایی سپاه با رزمناو انگلیسی مونتروز فاکس ترات236 در اوج عملیات نظامی دریایی که چند ماه قبل اتفاق افتاد نهفته باشد؛ همان مکالماتی که افسر ایرانی به مسئول شناور انگلیسی میگوید: «اگر اطاعت کنید، در امان میمانید». و تصریح می کند: «ناو جنگی اف236! من شناور جنگی نیروی دریایی سپاه هستم. نفتکش «بریتیش هریتیج» تحت کنترل من قرار دارد. به تو دستور میدهم در مأموریت من دخالت نکن»
البته این را نباید از یاد برد که اعتبار این مکالمه به اراده اثبات شده سپاه در پاسخ متقابل به کشورهای مهاجم همانند موشک باران عین االاسد، منهدم کردن گلوبال هاوک، توقیف نفتکش های کشورهای غربی و همچنین تلاش های شبانه روزی برای ارتقا قدرت بومی نیروی دریایی سپاه با اتکا به خود همانند راه اندازی ناو اقیانوس پیمای پشتیبانی و اطلاعاتی اخیر «شهید رودکی» بر میگردد.
برای دولت نیز این راه بسته نیست و آنها هم می توانند همانند سپاه، همین موفقیتها را در برابر آمریکا و کشورهای اروپایی در همین برجام نیمه جان به دست آورند؛ گام اول و ساده هم میتواند اجرایی کردن کامل و به موقع «طرح اقدام راهبردی مجلس برای مقابله با تحریمها» باشد.
دریادار ساموئل پاپارو، فرمانده ناوگان پنجم نیروی دریایی مستقر در بحرین، در نشست سالانه منامه که به میزبانی موسسه بینالمللی مطالعات استراتژیک، برگزار شد، همچنین روابط بین نیروهای دریایی ارتش آمریکا و سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران را همراه با «احترام سالم» توصیف کرد.
اما جدای از درست یا غلط بودن ادعای مطرح شده این فرمانده ارشد نظامی آمریکا در خاورمیانه، یک چیز یقینی است و آن اینکه مجموع اقدامات متقابل چند ماه اخیر نیروی دریایی سپاه در خاورمیانه سبب شده که بزرگترین نیروی دریایی جهان باید ماهها تلاش کند تا در برابر موازنه بههم ریخته شده توسط نیروی دریایی سپاه بتواند بگوید بازدارندگی محتاطانه برقرار کرده است.
اگر افسران نیروی دریایی سپاه دیپلمات بودند و به عنوان نفر مذاکره کننده با آمریکا تعیین می شدند، بی آنکه نیازی به محدودسازی یا بتن ریزی در دستاوردهایشان داشته باشند، الان صورت مساله برجام این بود که باید ابتدا آمریکایی ها آنقدر امتیاز بدهند تا در منطقه تا حدی محترم محسوب شوند و وزرای خارجه آمریکا و اروپا موظف بودند که مثل ترامپ حتی بعد از تکه تکه شدن گلوبال هاوک، از نیروی هوایی سپاه تشکر کند که علاوه بر آن پهباد فوق پیشرفته آمریکایی، هواپیمای دیگری را از آمریکا منهدم نکرد و در موضع ادب و احترام در برابر ایران قرار بگیرد و زبان به تشکر هم باز کند.
حال سوال اساسی اینجاست که چرا در حوزه نظامی می توانیم کاری بکنیم که بزرگترین ارتش های دنیا باید از احساس محترم شمرده شدن از طرف نیروی دریایی سپاه با افتخار یاد کنند ولی در حوزه مذاکرات هسته ای، طرفهای آمریکایی در اوج مذاکرات به خود اجازه توهین به مردم ایران را بدهند؟!
شاید بخشی از جواب این سوال در مکالمه افسر نیروی دریایی سپاه با رزمناو انگلیسی مونتروز فاکس ترات236 در اوج عملیات نظامی دریایی که چند ماه قبل اتفاق افتاد نهفته باشد؛ همان مکالماتی که افسر ایرانی به مسئول شناور انگلیسی میگوید: «اگر اطاعت کنید، در امان میمانید». و تصریح می کند: «ناو جنگی اف236! من شناور جنگی نیروی دریایی سپاه هستم. نفتکش «بریتیش هریتیج» تحت کنترل من قرار دارد. به تو دستور میدهم در مأموریت من دخالت نکن»
البته این را نباید از یاد برد که اعتبار این مکالمه به اراده اثبات شده سپاه در پاسخ متقابل به کشورهای مهاجم همانند موشک باران عین االاسد، منهدم کردن گلوبال هاوک، توقیف نفتکش های کشورهای غربی و همچنین تلاش های شبانه روزی برای ارتقا قدرت بومی نیروی دریایی سپاه با اتکا به خود همانند راه اندازی ناو اقیانوس پیمای پشتیبانی و اطلاعاتی اخیر «شهید رودکی» بر میگردد.
برای دولت نیز این راه بسته نیست و آنها هم می توانند همانند سپاه، همین موفقیتها را در برابر آمریکا و کشورهای اروپایی در همین برجام نیمه جان به دست آورند؛ گام اول و ساده هم میتواند اجرایی کردن کامل و به موقع «طرح اقدام راهبردی مجلس برای مقابله با تحریمها» باشد.