به گزارش شهدای ایران؛ همزمان با فرارسیدن ماه عزای سالار و سید شهیدان، حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، بسیاری از شاعران و اهالی ادب زبان را بر مدح و بیان مصیبت اهل بیت(ع) به کار می‌گیرند و تعدادی از آثار خود را تقدیم اهل بیت(ع) می‌کنند.
سعید بیابانکی نیز در غزلی نو ضمن بیان فرارسیدن ماه محرم، شوریدگی حال مشتاقان اهل بیت(ع) و عزاداران واقعه کربلا را با زبان نظم و در قالب واژگان بیان می‌کند. غزل بیابانکی به شرح ذیل است:
«برپا شده است در دل من خیمه غمی
جانم چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی
عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی
بر سیل اشک خانه بناکرده‌ام ولی
این بیت سُست را نفروشم به عالمی
گفتی شکار آتش دوزخ نمی‌شود
چشمی که در عزای تو لب تر کند نمی
دستی به زلف دسته زنجیرزن بکش
آشفته‌ام میان صفوف منظّمی
می‌خوانی‌ام به حُکم روایات روشنی
می‌خواهمت مطابق آیات محکمی
ذی‌الحجّه‌اش درست به پایان نمی‌رسد
تقویم اگر نداشته باشد مُحرّمی ...»
سعید بیابانکی نیز در غزلی نو ضمن بیان فرارسیدن ماه محرم، شوریدگی حال مشتاقان اهل بیت(ع) و عزاداران واقعه کربلا را با زبان نظم و در قالب واژگان بیان می‌کند. غزل بیابانکی به شرح ذیل است:
«برپا شده است در دل من خیمه غمی
جانم چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی
عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی
بر سیل اشک خانه بناکرده‌ام ولی
این بیت سُست را نفروشم به عالمی
گفتی شکار آتش دوزخ نمی‌شود
چشمی که در عزای تو لب تر کند نمی
دستی به زلف دسته زنجیرزن بکش
آشفته‌ام میان صفوف منظّمی
می‌خوانی‌ام به حُکم روایات روشنی
می‌خواهمت مطابق آیات محکمی
ذی‌الحجّه‌اش درست به پایان نمی‌رسد
تقویم اگر نداشته باشد مُحرّمی ...»
